ΡΗΓΜΑ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – «I won’t give up»: το Βέλγιο μπλοκάρει το δάνειο για την ουκρανία

Η ευρωπαϊκή ενότητα δοκιμάζεται για ακόμη μία φορά, καθώς οι ηγέτες της ΕΕ εισέρχονται σε μια από τις πιο κρίσιμες και πολιτικά φορτισμένες συνόδους κορυφής των τελευταίων ετών. Στο επίκεντρο, όχι μόνο η επιβίωση της ουκρανικής οικονομίας, αλλά και το ίδιο το μοντέλο άσκησης ευρωπαϊκής ισχύος: ποιος πληρώνει, με ποιον τρόπο και με ποιο πολιτικό κόστος.

Το Βέλγιο αναδεικνύεται σε απρόσμενο πρωταγωνιστή, υψώνοντας θεσμικό ανάχωμα απέναντι στο σχέδιο χρηματοδότησης της Ουκρανίας μέσω δανείου που θα βασίζεται στα δεσμευμένα ρωσικά αποθέματα. «I won’t give up», διαμηνύει ο πρωθυπουργός του Βελγίου, στέλνοντας σαφές μήνυμα ότι η χώρα του δεν προτίθεται να αποδεχθεί μια λύση που θεωρεί νομικά και πολιτικά επικίνδυνη.

Η πρόταση για “δάνειο αποζημιώσεων” —με εγγύηση τα παγωμένα κεφάλαια της ρωσικής κεντρικής τράπεζας που φυλάσσονται κυρίως στη Euroclear— προωθείται επιθετικά από τη Γερμανία, τις σκανδιναβικές και αρκετές ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Για το μπλοκ αυτό, πρόκειται για τη μόνη ρεαλιστική επιλογή που εξασφαλίζει άμεση και μακροπρόθεσμη στήριξη στο Κίεβο χωρίς να επιβαρύνει τους ευρωπαίους φορολογούμενους.

Απέναντι τους, όμως, διαμορφώνεται ένα ανθεκτικό μέτωπο επιφυλάξεων. Βέλγιο και Ιταλία, με τη στήριξη χωρών όπως η Μάλτα, η Βουλγαρία και η Σλοβακία, προκρίνουν το λεγόμενο «σχέδιο Β»: κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό με εγγύηση τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Το επιχείρημά τους είναι σαφές: η αξιοποίηση ξένων κρατικών περιουσιακών στοιχείων ανοίγει έναν επικίνδυνο ασκό του Αιόλου για το διεθνές δίκαιο και τη χρηματοπιστωτική αξιοπιστία της Ευρώπης.

Η σύγκρουση ξυπνά μνήμες από την κρίση χρέους της ευρωζώνης. Οι παλιές γραμμές Βορρά–Νότου επανεμφανίζονται, με τον κοινό δανεισμό να προκαλεί αλλεργία στις βόρειες χώρες και φόβο πολιτικής έκθεσης στους πιο δημοσιονομικά ευάλωτους. Δεν είναι τυχαίο ότι διπλωμάτες παρομοιάζουν τη σημερινή συζήτηση με τις δραματικές διαπραγματεύσεις της περιόδου 2012–2015.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν επιχειρεί ρόλο γεφυροποιού, αφήνοντας ανοιχτά και τα δύο σενάρια. Στις παρεμβάσεις της αναγνωρίζει ότι η Ένωση καλείται να πάρει μια στρατηγική απόφαση που θα καθορίσει όχι μόνο τη στήριξη της Ουκρανίας, αλλά και το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης.

Στο παρασκήνιο, όμως, καραδοκεί ο παράγοντας Όρμπαν. Η Ουγγαρία, μαζί με τη Σλοβακία, απειλεί να μπλοκάρει κάθε νέα χρηματοδοτική δέσμευση, αναγκάζοντας τις Βρυξέλλες να εξετάσουν σενάρια “27 πλην 2”. Η ιδέα ενός σχήματος στο οποίο ορισμένες χώρες εξαιρούνται από την κοινή προσπάθεια αποκαλύπτει το βάθος της θεσμικής κρίσης.

Το διακύβευμα είναι υπαρξιακό. Τα δημόσια οικονομικά της Ουκρανίας κινδυνεύουν να στεγνώσουν μέσα στους επόμενους μήνες, ενώ η ΕΕ καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει ως γεωπολιτικός δρων και όχι ως φόρουμ ατέρμονων βέτο. Κάθε καθυστέρηση ενισχύει την αβεβαιότητα και αποδυναμώνει το ευρωπαϊκό μήνυμα προς τη Μόσχα.

Το Βέλγιο , επιμένοντας στο “δεν υποχωρώ”, δεν μπλοκάρει απλώς ένα χρηματοδοτικό εργαλείο. Θέτει επί τάπητος το θεμελιώδες ερώτημα: πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει η Ευρώπη για να στηρίξει την Ουκρανία — και με ποιους κανόνες

Πηγή: pagenews.gr