Με τα τρακτέρ παραταγμένα στην άσφαλτο και τα διόδια ανοιχτά για τους εκδρομείς, οι αγρότες στέλνουν μήνυμα πολιτικής αντοχής εν μέσω εορτών. Την ώρα που η κυβέρνηση μιλά για «μαξιμαλισμό» και κόκκινες γραμμές, στα μπλόκα διαμορφώνεται μια προσεκτικά ζυγισμένη στρατηγική κλιμάκωσης που δυσκολεύει το αφήγημα περί κοινωνικής ταλαιπωρίας και μεταφέρει την πίεση στο κέντρο της πολιτικής σκηνής.
Τα Χριστούγεννα βρίσκουν τους αγρότες στα μπλόκα αλλά όχι απέναντι στην κοινωνία. Αντιθέτως, η επιλογή τους να σηκώνουν τις μπάρες στα διόδια και να διευκολύνουν τις μετακινήσεις των πολιτών λειτουργεί ως αντιστροφή ρόλων: οι ίδιοι εμφανίζονται ως εγγυητές της ομαλότητας, ενώ η κυβέρνηση εγκλωβίζεται σε μια ρητορική περί «αχρείαστης ταλαιπωρίας» που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, δεν πείθει.
«Δεν κλείνουμε δρόμους – ανοίγουμε δρόμο επιβίωσης», λένε στα μπλόκα, σε μια φράση που επαναλαμβάνεται μεθοδικά και δεν είναι τυχαία. Η κοινωνική ανοχή –αν όχι στήριξη– στις κινητοποιήσεις παραμένει ισχυρή, γεγονός που εξηγεί γιατί οι αγρότες επιλέγουν κινήσεις υψηλού συμβολισμού και χαμηλού πολιτικού κόστους.
Η κυβερνητική αμηχανία και το non paper «πυγμής»
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, η αρχική υποβάθμιση των κινητοποιήσεων έδωσε τη θέση της σε απόπειρες αυστηρότερης στάσης. Το non paper του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, που απαντά σε 27 αιτήματα των αγροτών, λειτουργεί περισσότερο ως πολιτική άμυνα παρά ως γέφυρα διαλόγου.
Παρά τις αναφορές σε δεκάδες μέτρα που «έχουν ήδη υλοποιηθεί», η κυβέρνηση χαράσσει επτά αδιαπραγμάτευτες κόκκινες γραμμές: από τις κατώτατες εγγυημένες τιμές και τον διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων έως τη μη μεταφορά του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ. Στα μπλόκα, αυτές οι θέσεις εκλαμβάνονται ως έμμεση παραδοχή ότι τα κρίσιμα αιτήματα επιβίωσης μετατίθενται στο απροσδιόριστο μέλλον ή στις Βρυξέλλες.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί και η σύγκριση που γίνεται –έστω παρασκηνιακά– ανάμεσα στο δημοσιονομικό κόστος του διπλασιασμού των αγροτικών συντάξεων και στη συμμετοχή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, τροφοδοτώντας την αίσθηση άνισης προτεραιοποίησης.
default
«Λάδι στη φωτιά» από δηλώσεις και εικόνες
Αν κάτι ενώνει σχεδόν όλα τα μπλόκα, είναι η εκτίμηση ότι η κυβερνητική επικοινωνιακή διαχείριση λειτουργεί αποσυσπειρωτικά. Οι δηλώσεις περί «τελικού μηδενικού αποτελέσματος» αν συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, αλλά και εικόνες όπως το ατύχημα με κλούβα της ΕΛ.ΑΣ. στον Πλατύκαμπο, ενισχύουν το αίσθημα αδικίας.
Στα παρασκήνια, αγροτοσυνδικαλιστές σημειώνουν ότι τέτοια περιστατικά δεν συσπειρώνουν απλώς τους αγρότες, αλλά μετακινούν και τμήματα της κοινής γνώμης υπέρ τους, ιδίως όταν συνοδεύονται από δηλώσεις ότι οι δρόμοι θα παραμείνουν ανοιχτοί για οικογένειες, φοιτητές και εκδρομείς.
Μπλόκα με πολιτικό σχέδιο
Από τη Νίκαια και τα Μάλγαρα έως τη Σιάτιστα, τη Θήβα και τα σύνορα, η εικόνα είναι κοινή: ισχυρή παρουσία, ελεγχόμενοι αποκλεισμοί, προσεκτικές κινήσεις. Το άνοιγμα των διοδίων το Σαββατοκύριακο και τις ημέρες των Χριστουγέννων δεν είναι απλώς κίνηση καλής θέλησης· είναι πολιτική επιλογή που δυσκολεύει την κυβέρνηση να μεταφέρει την ευθύνη της έντασης στους αγρότες.
Όπως λένε στελέχη της Πανελλήνιας Επιτροπής Μπλόκων, η κλιμάκωση δεν θα είναι θεαματική, αλλά σταθερή, με στόχο να παρατείνει την πίεση και να κρατήσει το θέμα ψηλά στην ατζέντα.
Το πραγματικό δίλημμα
Πίσω από τα αιτήματα, τις λίστες και τα non paper, διαμορφώνεται ένα βαθύτερο πολιτικό ερώτημα: μπορεί η κυβέρνηση να διαχειριστεί έναν παρατεταμένο κοινωνικό αγώνα χωρίς να εμφανιστεί είτε αδιάλλακτη είτε αδύναμη; Και αντίστροφα, μπορούν οι αγρότες να διατηρήσουν τη σημερινή κοινωνική συμμαχία όσο ο χρόνος περνά;
Προς το παρόν, τα Χριστούγεννα στα μπλόκα δείχνουν ότι οι αγρότες ποντάρουν στο δεύτερο. Και το Μαξίμου καλείται να απαντήσει όχι μόνο με αριθμούς και ευρωπαϊκούς κανόνες, αλλά με πολιτικές αποφάσεις που να πείθουν ότι η «επιβίωση» δεν είναι διαπραγματεύσιμη έννοια.
Πηγή: pagenews.gr