Από την αναμονή στη δράση ο πρώην πρωθυπουργός – επιτάχυνση ανακοινώσεων, μυστικές ζυμώσεις και ρωγμές στον προοδευτικό χώρο
Η λογική του «ώριμου χρόνου» φαίνεται να εγκαταλείπεται οριστικά από τον Αλέξη Τσίπρα. Το μήνυμα της ομιλίας του στην Πάτρα δεν ήταν απλώς πολιτικό· ήταν στρατηγικό. Και κυρίως ήταν εσωτερικά κατευθυνόμενο: προς τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και συνολικά τον κατακερματισμένο προοδευτικό χώρο.
Η απόφαση να προηγηθεί η Πάτρα χρονικά, αντί μιας δεύτερης «θεσμικής» εμφάνισης μετά τις γιορτές, συνιστά αλλαγή πλάνου. Όχι επικοινωνιακή, αλλά πολιτική. Ο Τσίπρας δείχνει να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η παρατεταμένη αναμονή αποσυσπειρώνει, ενώ η κοινωνική δυσαρέσκεια –παρά την απουσία πολιτικής έκφρασης– παραμένει ενεργή αλλά ασταθής.
«Αυτό που τους βολεύει είναι η στασιμότητα», δεν ειπώθηκε τυχαία.
Δημοσκοπήσεις, ποιοτικά ευρήματα και το «παράθυρο ευκαιρίας»
Σύμφωνα με πληροφορίες από τον ευρύτερο κύκλο του πρώην πρωθυπουργού, τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιτάχυνση. Η εικόνα που καταγράφεται είναι αντιφατική αλλά κρίσιμη:
- Υπάρχει ισχυρό αίτημα πολιτικής αλλαγής,
- αλλά έλλειψη εμπιστοσύνης στα υπάρχοντα κόμματα,
- και φόβος ότι «κάτι νέο» μπορεί να χαθεί αν καθυστερήσει.
Με απλά λόγια: το momentum δεν είναι μόνιμο. Και αυτό, στο περιβάλλον Τσίπρα, θεωρείται πλέον δεδομένο.Το ανοιχτό σχήμα ή το κόμμα;
Το βασικό δίλημμα παραμένει: κλασικός κομματικός φορέας ή ευέλικτο πολιτικό σχήμα πρώτης φάσης;
Οι ενδείξεις δείχνουν ότι δεν έχει «κλειδώσει» η τελική μορφή, αλλά έχει κλειδώσει η κατεύθυνση:
- παρέμβαση πριν τις επόμενες εθνικές εκλογές,
- με σχήμα που να μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης αναδιάταξης του χώρου.
Στο τραπέζι παραμένει το σενάριο ενός πολιτικού μετώπου τύπου “κίνησης–ομπρέλας”, με πρόσωπα, κοινωνικές αναφορές και όχι αποκλειστικά κομματική δομή στο αρχικό στάδιο.
Οι “μυστικές” συναντήσεις και το νευρικό σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ
Στην Κουμουνδούρου, το κλίμα περιγράφεται εύγλωττα ως «αναμονή με εσωτερική ένταση». Επισήμως, η γραμμή είναι καθησυχαστική. Ανεπισήμως, όμως, οι διεργασίες είναι υπαρκτές.
Οι άτυπες συναντήσεις ομάδας επτά βουλευτών, που φέρονται να κινούνται σταθερά στον άξονα Τσίπρα, δεν περνούν απαρατήρητες. Πρόκειται για συναντήσεις:
- χωρίς πρακτικά,
- χωρίς θεσμική μορφή,
- αλλά με σαφή πολιτική στόχευση.
Το σενάριο παραιτήσεων και ανοιχτής στήριξης σε νέο εγχείρημα δεν είναι άμεσο, αλλά δεν θεωρείται πλέον ταμπού. Όπως λένε κοινοβουλευτικές πηγές: «Αν δοθεί καθαρό σήμα, κάποιοι δεν θα αρκεστούν σε δηλώσεις».
Εσωκομματικά “καμπανάκια” και επιλεκτική δυσφορία
Η δυσαρέσκεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για την παρουσία βουλευτών στην εκδήλωση της Πάτρας ήταν ανομοιόμορφη αλλά αποκαλυπτική.
- Η περίπτωση Παναγιωτόπουλου λειτούργησε ως μήνυμα πειθαρχίας.
- Η διαφορετική αντιμετώπιση Ζαμπάρα έδειξε ότι το κόμμα ζυγίζει κινήσεις και συσχετισμούς.
Το συμπέρασμα: η Κουμουνδούρου δεν συγκρούεται – αλλά παρακολουθεί στενά.
ΠΑΣΟΚ: σιωπή με πολιτικό υπολογισμό
Η επιλογή της Χαριλάου Τρικούπη να μην απαντήσει επίσημα στις αιχμές Τσίπρα δεν ήταν αδυναμία, αλλά στρατηγική. Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, η ενόχληση είναι εμφανής.
Η κριτική περί «ανοχής στη Δεξιά» και «στελεχών που θαύμασαν τον Μητσοτάκη» θεωρείται:
- αδικαιολόγητη,
- αλλά και επικίνδυνη, γιατί –όπως λένε– συσπειρώνει τη ΝΔ.
Δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη πρώτης γραμμής μιλούν για «διχαστικό λόγο που λειτουργεί υπέρ του Μαξίμου».
Η επιτάχυνση Τσίπρα δεν είναι επικοινωνιακή τακτική, αλλά στρατηγική επιλογή. Το πολιτικό ρολόι στον προοδευτικό χώρο τρέχει και η στασιμότητα αρχίζει να κοστίζει περισσότερο από το ρίσκο.
Το αν αυτή η κίνηση θα οδηγήσει σε ανασύνθεση ή σε νέα ρήγματα, μένει να φανεί.Το βέβαιο είναι ένα:ο «ώριμος χρόνος» τελείωσε – και κανείς δεν μπορεί πλέον να παριστάνει τον θεατή.
Πηγή: pagenews.gr