Χρήστος Δερμεντζόπουλος στο pagenews.gr: Πώς οι ακριτικές περιοχές κερδίζουν όταν το κράτος γίνεται ψηφιακό

Για δεκαετίες, η γεωγραφία στην Ελλάδα λειτουργούσε από μόνη της σαν ανισότητα. Άλλες δυνατότητες είχε ο πολίτης στο κέντρο, άλλες στην περιφέρεια, και ακόμη πιο περιορισμένες στα νησιά και στις ακριτικές περιοχές. Αυτή η πραγματικότητα δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη.

Όμως, σήμερα υπάρχει ένα ισχυρό αντίβαρο, η ψηφιακή τεχνολογία, η οποία μπορεί, εφόσον σχεδιαστεί σωστά, να μειώσει τις αποστάσεις, να περιορίσει το κόστος και να αποκαταστήσει κάτι θεμελιώδες, την ισότιμη πρόσβαση του πολίτη στο κράτος και στις ευκαιρίες.

Η ψηφιακή πολιτική δεν είναι τάση της εποχής, αλλά μια κοινωνική πολιτική. Είναι το δικαίωμα του πολίτη στο Διδυμότειχο, στη Σαμοθράκη ή στο Καστελόριζο να εξυπηρετείται με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια ταχύτητα που εξυπηρετείται και ο πολίτης σε οποιοδήποτε αστικό κέντρο.

Όταν μια αίτηση, ένα πιστοποιητικό, ένα ραντεβού ή μια υπεύθυνη δήλωση ολοκληρώνεται από το κινητό, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, τότε καταργούνται στην πράξη οι μετακινήσεις, οι ουρές, η πρόσθετη ταλαιπωρία. Παράλληλα, ενισχύεται η διαφάνεια, γιατί οι διαδικασίες γίνονται πιο καθαρές, πιο τυποποιημένες, με λιγότερα περιθώρια αυθαιρεσίας. Ένα ψηφιακό κράτος με διαφάνεια και καθολική προστασία, καθώς, όταν μειώνεται η γραφειοκρατία, μειώνεται και η αδικία, με τους κανόνες να εφαρμόζονται ισότιμα για όλους.

Η μεγάλη πολιτική τομή, όμως, είναι η εργασία. Η τηλεργασία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια συγκυριακή επιλογή, αλλά ως στρατηγικό εργαλείο περιφερειακής ανάπτυξης. Δεν μπορεί η επαγγελματική εξέλιξη να προϋποθέτει υποχρεωτικά μετακόμιση σε αστικό κέντρο. Ένας νέος στον Έβρο μπορεί να εργαστεί για εταιρεία στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, χωρίς να εγκαταλείψει τον τόπο του. Αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα μένει στην τοπική οικονομία, ότι στηρίζεται η αγορά, ότι τα χωριά κρατούν ζωή, ότι σχολεία δεν αδειάζουν, ότι οι ακριτικές κοινωνίες δεν τιμωρούνται επειδή είναι μακριά.

Όλα αυτά, όμως, δεν γίνονται αυτόματα, χρειάζεται σχεδιασμός, γρήγορα δίκτυα παντού, κάλυψη τηλεπικοινωνιών στις «λευκές περιοχές», πρόσβαση σε εξοπλισμό, ψηφιακές δεξιότητες για όλους, αλλά και πρακτικά εργαλεία στήριξης της τηλεργασίας, κίνητρα για επιχειρήσεις που προσφέρουν θέσεις εξ αποστάσεως, συνεργασίες με φορείς κατάρτισης, δομές υποστήριξης για όσους χρειάζονται βοήθεια.

Πάνω απ’ όλα όμως, απαιτείται ένα κράτος που δεν ζητά από τον πολίτη να προσαρμοστεί, αλλά προσαρμόζεται το ίδιο στις ανάγκες του  χωρίς αποκλεισμούς.

Κάτι το οποίο θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε είναι ότι η ψηφιακή μετάβαση δεν μπορεί να γίνει αφήνοντας πίσω όσους χρειάζονται βοήθεια. Τα ψηφιακά εργαλεία δημιουργούνται για να αμβλύνουν ανισότητες, όχι για να τις αυξήσουν.

Η ψηφιακή μετάβαση τελικά, δεν κρίνεται από πλατφόρμες και αριθμούς. Κρίνεται από το αν ο πολίτης στην ακριτική Ελλάδα νιώθει ότι έχει τις ίδιες ευκαιρίες και εξυπηρέτηση με τον πολίτη στο κέντρο. Κι αυτό είναι βαθιά πολιτικό στοίχημα με κοινωνικό προσανατολισμό, να γίνει δηλαδή η τεχνολογία γέφυρα ισότητας και όχι νέος διαχωρισμός.

Αυτός είναι ο στόχος και ήδη έχουμε ξεκινήσει να τον υλοποιούμε μέσα από ένα σαφές σχέδιο δράσης, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, συνεχή αξιολόγηση και μετρήσιμα αποτελέσματα που αποτυπώνονται στην πράξη, στην καθημερινότητα των πολιτών.

*Ο Χρήστος Δερμεντζόπουλος είναι Υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης

Πηγή: pagenews.gr