Αγροτικό τραπέζι υπό πίεση: Τα τέσσερα μέτρα που παραμένουν στο τραπέζι – Τσιάρας καλεί σε διαλόγo

Σε μια περίοδο που οι αγροτικές κινητοποιήσεις συνεχίζουν να δοκιμάζουν την κυβερνητική αντοχή και τις αντοχές της κοινωνίας, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστας Τσιάρας επανέλαβε την πρόθεση της κυβέρνησης για ουσιαστικό διάλογο με τον αγροτικό κόσμο, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται για σύγκρουση αλλά για προσπάθεια «αντιμετώπισης μιας δύσκολης συγκυρίας στον πρωτογενή τομέα». Παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι από τα 27 αιτήματα που έχουν τεθεί από τους αγρότες, τα 20 βρίσκονται σε φάση εξέτασης, εκ των οποίων τα 16 έχουν ήδη εξεταστεί και ικανοποιηθεί ή αντιμετωπίζονται θετικά, ενώ τέσσερα παραμένουν «ανοιχτά» στο τραπέζι της συζήτησης.

Η εμπλοκή των παραγωγών έχει προκαλέσει εκτεταμένες κινητοποιήσεις σε εθνικές οδούς, συνοριακούς σταθμούς και κρίσιμες αρτηρίες της χώρας, με χιλιάδες τρακτέρ να παραμένουν στα μπλόκα και τις δράσεις να επεκτείνονται ακόμα και σε σύνορα και λιμάνια. Οι αγρότες, παράλληλα με τα αιτήματα για άμεση καταβολή καθυστερημένων επιδοτήσεων και χαμηλότερο κόστος παραγωγής, διαμαρτύρονται για την καθυστέρηση πληρωμών από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και για την πίεση που δέχονται από τις εισαγωγές και την αύξηση των τιμών εισροών.

Τα τέσσερα ανοιχτά ζητήματα στο τραπέζι

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Τσιάρα και κυβερνητικές πηγές, τα τέσσερα βασικά θέματα που παραμένουν σε εκκρεμότητα και στο επίκεντρο των συνομιλιών είναι:

1. Αγροτικό ηλεκτρικό ρεύμα και περαιτέρω μείωση της τιμής: Η κυβέρνηση έχει ήδη καθορίσει τιμή 9,3 λεπτών ανά κιλοβατώρα για το αγροτικό ρεύμα, η οποία θα παραταθεί για τουλάχιστον δύο χρόνια, και εξετάζεται το ενδεχόμενο περαιτέρω μείωσης, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών κανονισμών και της δυνατότητας της ΔΕΗ.

2. Αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο και ζητήματα ρευστότητας: Δίδεται έμφαση στην αντιμετώπιση των συνεπειών που προκαλεί η προκαταβολική καταβολή του ειδικού φόρου κατανάλωσης, με επιστροφές φόρου μέσω της ΑΑΔΕ και ευρύτερη συζήτηση για τη βελτίωση της ρευστότητας.

3. ΕΛΓΑ και αποζημιώσεις παραγωγών: Ο ΕΛΓΑ έχει καταβάλει ιστορικά υψηλές αποζημιώσεις, με 122 εκατ. ευρώ μέσα στον ίδιο χρόνο, και συνολικά περίπου 2 δισ. ευρώ για ζημιές της τελευταίας πενταετίας, καλύπτοντας πλέον το 100% της ασφαλισμένης παραγωγής χωρίς αύξηση ασφαλίστρων. Παρά ταύτα, ζητήματα τεχνικών προβλημάτων στην παρακράτηση εισφορών και η ανάγκη περαιτέρω εκσυγχρονισμού παραμένουν υπό συζήτηση.

4. Ευρωπαϊκές προκλήσεις και εθνική στρατηγική: Θέματα όπως η είσοδος της Ουκρανίας στην ευρωπαϊκή αγορά και οι νέες εμπορικές συμφωνίες της ΕΕδημιουργούν πίεση στον ελληνικό πρωτογενή τομέα και αποτελούν λόγο για διευρυμένο στρατηγικό διάλογο για το μέλλον του αγροτικού μοντέλου και τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων.

Διάλογος και κοινωνική πίεση

Ο κ. Τσιάρας επανέλαβε ότι η πόρτα του υπουργείου παραμένει ανοιχτή για διάλογο, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση επιδιώκει έναν «διάλογο με πραγματικό περιεχόμενο και προοπτική» που δεν θα περιορίζεται στην απλή ικανοποίηση των αιτημάτων, αλλά θα αφορά έναν συνολικό ανασχεδιασμό του πρωτογενούς τομέα. Ο στόχος είναι η ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, ο εκσυγχρονισμός της παραγωγής και η αύξηση της προστιθέμενης αξίας των προϊόντων, στο πλαίσιο της νέας προγραμματικής περιόδου και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της χώρας.

Παράλληλα, η κυβέρνηση βρίσκεται υπό πίεση όχι μόνο από τους παραγωγούς αλλά και από ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, με δημόσιο το αίτημα για ολοκλήρωση πληρωμών και μέτρων στήριξης πριν από τις εορτές. Οι αγρότες, από την πλευρά τους, διατηρούν την αποφασιστικότητα να μην υποχωρήσουν μέχρι να υπάρξει σαφής και θετική ανταπόκριση στα αιτήματά τους.

Σταθερότητα ή αναπροσαρμογή πολιτικής;

Η κρίση στα αγροτικά μπλόκα δοκιμάζει την κυβέρνηση εν μέσω πολιτικής τριβής, με την κοινωνία να παρακολουθεί ένα αγροτικό κίνημα που όχι απλώς διαμαρτύρεται για αποκλεισμούς δρόμων, αλλά απαιτεί βαθύτερη αναμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου και στήριξη του αγροτικού εισοδήματος. Η επόμενη φάση των διαπραγματεύσεων, καθώς και η στάση των αγροτών ενόψει των γιορτών και της νέας προγραμματικής περιόδου της ΕΕ, αναμένεται να καθορίσουν εάν η πολιτική αυτή θα εξελιχθεί σε πραγματική αναμόρφωση ή απλώς διαχείριση κρίσης.