Αναζητούν συναινέσεις, βαλτώνουν στις μετρήσεις: Πολιτική κόπωση και νέοι παίκτες στο προσκήνιο

Το πολιτικό σύστημα δείχνει σημάδια εξάντλησης. Οι παραδοσιακοί παίκτες μοιάζουν να έχουν ξεμείνει από πολιτικά «καύσιμα», την ώρα που οι δημοσκοπήσεις παγιώνουν μια εικόνα στασιμότητας, φθοράς και αβεβαιότητας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η συζήτηση περί συναινέσεων, «νέας μεταπολίτευσης» και θεσμικής επανεκκίνησης παύει να είναι θεωρητική και μετατρέπεται σε πολιτική ανάγκη επιβίωσης.

Η αγωνία αυτή εκφράζεται κυρίως στον χώρο της Κεντροαριστεράς, αλλά διαπερνά πλέον και τμήματα της φιλελεύθερης Δεξιάς. Οι σφιχτοί ευρωπαϊκοί προϋπολογισμοί, η στροφή στην πολεμική οικονομία, η πίεση στα νοικοκυριά, το αγροτικό και η διοχέτευση πόρων προς λίγους ισχυρούς παίκτες δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό υπόστρωμα, που προοιωνίζεται συγκρούσεις και ανατροπές.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος μίλησε ανοιχτά για μια χώρα που «δεν είναι πια διακυβερνήσιμη», ενώ η Άννα Διαμαντοπούλου προειδοποίησε για σεισμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα αν το ΠΑΣΟΚ δεν ανακάμψει στις επόμενες εκλογές.

ΠΑΣΟΚ: μάχη χαρακωμάτων και εσωτερική νευρικότητα

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια λεπτή ισορροπία. Από τη μία, επιδιώκει να εμφανιστεί ως πυλώνας σταθερότητας και συναίνεσης· από την άλλη, οι δημοσκοπήσεις δεν δικαιώνουν τις προσδοκίες. Η επαναπροσέγγιση Βενιζέλου με τη Χαριλάου Τρικούπη και το συμβολικό άνοιγμα προς καραμανλικούς κύκλους δεν είναι τυχαία: πρόκειται για ένα σήμα ότι, υπό τις νέες συνθήκες, οι παλιές κόκκινες γραμμές ξεθωριάζουν.

Στο παρασκήνιο, στελέχη αναγνωρίζουν ότι μια κακή εκλογική επίδοση δεν θα σημάνει μόνο εσωκομματική κρίση, αλλά θα λειτουργήσει ως καταλύτης ευρύτερων αναδιατάξεων. Η Αττική μπαίνει στο μικροσκόπιο του Νίκου Ανδρουλάκη, με περιοδείες «γειτονιά-γειτονιά», σε μια προσπάθεια να ανατραπεί η αρνητική παράδοση των τελευταίων ετών.

Ο παράγοντας Καρυστιανού και η δημοσκοπική αναστάτωση

Την ίδια στιγμή, οι μετρήσεις φέρνουν στο προσκήνιο έναν απρόβλεπτο παίκτη: ένα εν δυνάμει πολιτικό εγχείρημα με σημείο αναφοράς τη Μαρία Καρυστιανού, που πριν καν αποκτήσει οργανωτική μορφή εμφανίζεται να συγκεντρώνει διψήφια ποσοστά, ακόμη και έως 30%. Το γεγονός προκαλεί νευρικότητα σε όλο το φάσμα, από το «κόμμα Τσίπρα» έως τα κόμματα εξουσίας.

Η Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε εργαστήριο διεργασιών, καθώς η κοινωνική δυναμική γύρω από το ζήτημα των Τεμπών φαίνεται να μετασχηματίζεται σε πολιτικό κεφάλαιο. Το αν αυτό θα πάρει τη μορφή κόμματος ή κινήματος παραμένει ανοιχτό, αλλά το αποτύπωμα είναι ήδη ορατό.

ΣΥΡΙΖΑ: ενωτικά καλέσματα με εξαιρέσεις

Ο Σωκράτης Φάμελλος επιμένει σε μια ενωτική προοδευτική απάντηση, με κοινό ψηφοδέλτιο και ευρύ φάσμα συνεργασιών. Ωστόσο, οι εξαιρέσεις είναι ενδεικτικές των ορίων: εκτός η Ζωή Κωνσταντοπούλου και το ΜέΡΑ25, κάτι που δείχνει ότι η «ενότητα» έχει σαφή πολιτικά φίλτρα.

Παράλληλα, ο Αλέξης Τσίπρας χτίζει μεθοδικά το πολιτικό του comeback, προβάλλοντας περισσότερο τον θεσμικό τίτλο του πρώην πρωθυπουργού και λιγότερο την κομματική του ταυτότητα. Με αιχμή την έννοια της «προοδευτικής λύσης» και τη στήριξη πρωτοβουλιών πολιτών, επιχειρεί να απευθυνθεί σε ευρύτερο, αταξικό ακροατήριο.

Το πρόγραμμα της επόμενης μέρας

Στο παρασκήνιο, το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα επεξεργάζεται ένα συνεκτικό σχέδιο διακυβέρνησης, με ομάδες εργασίας που καλύπτουν από την οικονομία και την εξωτερική πολιτική έως το κράτος δικαίου και τη δικαιοσύνη. Όπως τονίζουν οι συμμετέχοντες, δεν πρόκειται για «έκθεση ιδεών», αλλά για βάση προγράμματος ενός νέου πολιτικού φορέα, με ορίζοντα ολοκλήρωσης στις αρχές του 2026.

Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε φάση μετάβασης. Οι παλιοί συσχετισμοί δεν λειτουργούν πια, οι συναινέσεις αναζητούνται αλλά δεν οικοδομούνται εύκολα και νέοι παράγοντες εισβάλλουν απρόβλεπτα στο σκηνικό. Το ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά αν και πώς θα μπορέσει να κυβερνηθεί η χώρα σε ένα περιβάλλον κοινωνικής κόπωσης και θεσμικής δυσπιστίας.

Πηγή: pagenews.gr