Η καθυστερημένη αναγνώριση της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης από την Ευρώπη είναι μια γυμνή γεωπολιτική «μανούβρα» – μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας εξομάλυνσης που παραγκωνίζει την απελευθέρωση των Παλαιστινίων, ενώ παρουσιάζει την ήττα ως διπλωματική πρόοδο. Βλέπουμε τη γέννηση ενός κράτους; Ή την ανακήρυξη της ήττας του;
Νομική υπόσταση για τη Μονή Σινά και άνοιγμα σε θρησκευτικές κοινότητες με νέο νομοσχέδιο Ζαχαράκη
Πίσω από τις δηλώσεις για ειρήνη, το Τελ Αβίβ επανασχεδιάζει τα σύνορα της Γάζας, εκτοπίζει τον πληθυσμό της και θέτει τις βάσεις για μόνιμο έλεγχο, με μια εκεχειρία τη φορά.
Στη μετα-Ασάντ Συρία, η Σουεΐντα, με πλειοψηφία Δρούζων, αναδύεται ως το επίκεντρο του περιφερειακού πολέμου για την κυριαρχία των χερσαίων οδών που συνδέουν τον Περσικό Κόλπο με τη Μεσόγειο
Η νέα ηγεσία Συρίας είχε υποσχεθεί κυβέρνηση χωρίς αποκλεισμούς, όμως δεν τήρησε την υπόσχεση. Ο μεταβατικός πρόεδρος έχει επικεντρωθεί στην ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας, ενώ οι Δρούζοι επιδιώκουν ένα ομοσπονδιακό σύστημα. Την ίδια ώρα το Ισραήλ επιδιώκει για άλλη μια φορά να δείξει ότι είναι το «αφεντικό» χωρίς αμερικανικές παρεμβάσεις
Το σχέδιο της Άγκυρας δεν περιορίζεται πλέον σε προγράμματα βοήθειας ή εκπαίδευσης προς τις ευνοούμενες σουνιτικές κοινότητες στο λιβανικό κράτος, αλλά περιλαμβάνει πλέον πολύ πιο σύνθετα εργαλεία
