Ο τίτλος αυτής της έκθεσης Βρετανών γυναικών καλλιτεχνών από το 1520-1920 στο Tate Britain είναι πολύ εύστοχος. Το "Now You See Us" περιέχει ακριβώς τη σωστή δόση ειρωνείας που χρειάστηκε για να γίνουν ορατές οι γυναίκες ως επαγγελματίες καλλιτέχνες, έχοντας παραγκωνιστεί ή κριθεί κατώτερες για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους.
Το κόκκινο φόντο θυμίζει κάτι από… κόλαση.
Ζωγράφισε το δάκρυ του Χριστού προτού ακόμη κυλήσει στο μάγουλό του, έχουν πει για τον πίνακα του Γκρέκο «Ο Χριστός κουβαλάει τον σταυρό» (1580). Οι βουρκωμένες κόρες του στον πίνακα που προηγήθηκε της Σταύρωσης δείχνουν όλη την εγκαρτέρηση, την ταπεινότητα, το μεγαλείο και την εξιδανικευμένη ομορφιά του θυσιαζόμενου, ο οποίος προχωράει οικειοθελώς προς το μαρτύριο
Ήδη από τον 6ο αιώνα ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας είχε πεισθεί ότι η Εκκλησία της Ρώμης δεν είχε να περιμένει τίποτε θετικό από το Βυζάντιο, διότι αυτό θεωρούσε την Ευρώπη κάτι σαν σκουπιδοτενεκέ κι έστελνε εκεί τους βάρβαρους να εγκατασταθούν, αδιαφορώντας γι’ αυτούς. Ο Γρηγόριος κατάλαβε ότι έπρεπε να ζήσει με αυτούς, κι ότι όλα τα βαρβαρικά γοτθικά φύλα έπρεπε να γίνουν το ποίμνιό του. Έτσι, άρχισε βήμα το βήμα η σύνδεση της εκκλησίας της Ρώμης με τους Γότθους
Μια δυναμική προπονήτρια του τένις, παντρεμένη με έναν πρωταθλητή που δέχεται απανωτές ήττες, βάζει μπροστά μια στρατηγική για την ανάκαμψη του συζύγου της, η οποία παίρνει αναπάντεχη τροπή όταν εκείνος έρχεται αντιμέτωπος με τον Πάτρικ, τον πρώην καλύτερό του φίλο και παλιό σύντροφό της. Καθώς το παρόν και το παρελθόν έρχονται σε σύγκρουση και η ένταση κλιμακώνεται, η Τάσι πρέπει να αναρωτηθεί ποιο είναι το τίμημα της νίκης.
«Είναι ένα σπίτι διαρρυθμισμένο με το μάτι ενός ζωγράφου»
