Με την προσωρινή κατάπαυση του πυρός που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ και την παύση των άμεσων εχθροπραξιών μεταξύ Τελ Αβίβ και Τεχεράνης, τα κράτη του Περσικού Κόλπου βρίσκονται αντιμέτωπα με μια νέα στρατηγική εξίσωση: ένα ταπεινωμένο Ιράν είναι επικίνδυνο, αλλά ένα θριαμβευτικό Ισραήλ είναι χειρότερο
Η βιασύνη της λιβανέζικης κυβέρνησης να αφοπλίσει τις παλαιστινιακές φατρίες αποτελεί προοίμιο μιας ευρύτερης εκστρατείας κατά της Χεζμπολάχ, με την Ουάσινγκτον και τη Ραμάλα να παίζουν βασικούς παρασκηνιακούς ρόλους
Για δεκαετίες, η Ουάσιγκτον εξασφάλισε τη στρατιωτική κυριαρχία του Ισραήλ αποδυναμώνοντας συστηματικά τους αραβικούς στρατούς. Ο Λίβανος είναι το πιο πρόσφατο και προφανές παράδειγμα αυτού του δόγματος στην πράξη
Η ρητορική γύρω από ένα πιθανό αμερικανοϊσραηλινό χτύπημα στο Ιράν έχει ενταθεί, τροφοδοτούμενη από συγκαλυμμένες απειλές, διαρροές στα μέσα ενημέρωσης και αυτό που φάνηκε να είναι ένα ανεπίσημο τελεσίγραφο της κυβέρνησης Τραμπ προς την Τεχεράνη
Οι ΗΠΑ έχουν κλιμακώσει τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική παρέμβασή τους στο Λίβανο, υποστηρίζοντας πλήρως τον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, ενώ πιέζουν για τον πλήρη αφοπλισμό της χώρας – μια επιθετική εκστρατεία που κινδυνεύει να παρασύρει το Λίβανο σε κατάρρευση, εμφύλιο πόλεμο ή αναγκαστική εξομάλυνση με το Τελ Αβίβ.
Καθώς ο Τραμπ εργάζεται για την επέκταση των αραβικών συμφωνιών εξομάλυνσης με το Ισραήλ, τα αποδυναμωμένα κράτη της Συρίας και του Λιβάνου βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρό του. Αλλά η καταπιεστική αμερικανική στράτευση είναι επίσης πιθανό να προκαλέσει αντιδράσεις και να αναζωπυρώσει την αντίσταση σε πολλαπλά σύνορα
