Εθνική Ελλάδος μπάσκετ: Τι να τους κάνουμε τους παίκτες, εμείς έχουμε εσένα πρόεδρε…

Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός από το ταξίδι του τρόμου της Εθνικής Ελλάδος μπάσκετ στην μακρινή Φινλανδία για την φάση των ομίλων του Ευρωμπάσκετ 2017, μπορούμε να δούμε ορισμένα πράγματα με πιο καθαρή ματιά. Το πρώτο είναι πως έστω και την τελευταία στιγμή σώθηκε η παρτίδα και διασώθηκε έστω πρόσκαιρα το κύρος του ελληνικού μπάσκετ σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Πρόσκαιρα γιατί μια ήττα με κάτω τα χέρια από την Λιθουανία θα μας βυθίσει και πάλι στην εσωστρέφεια.

Κανένας από τους παίκτες δεν βρίσκεται στην αποστολή παρά την θέλησή του. Θέλουν και είναι εκεί. Η ιστορία της Εθνικής μπάσκετ είναι γεμάτη από περιπτώσεις παικτών που αρνήθηκαν την συμμετοχή τους για να ξεκουραστούν να μην ρισκάρουν τραυματισμούς ακόμα και για να μην βλέπουν τα μούτρα συναθλητών τους που αντιπαθούσαν.

Το ότι είναι εκεί δεν τους περιποιεί κάποια ιδιαίτερη τιμή και δεν τους απαλλάσσει από την κριτική. Το κλίμα στην αποστολή ήταν τεταμένο πριν φύγει η ομάδα για την Φινλανδία. Το στράβωσε η αιφνιδιαστική και με άκομψο τρόπο γνωστοποίηση της απουσίας του Γιάννη Αντετοκούνμπο και το αποκάλυψε ο καυγά και το «μπουνίδι» ανάμεσα στον Μπουρούση και τον Παπά. Δεν γίνεται δυο προβεβλημένοι διεθνείς να παίζουν μπουνιές και η Ομοσπονδία να κρύβεται αφήνοντας τον υπονομευμένο προπονητή να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά δηλαδή να τους λέει να μην το ξανακάνουν….

Από την αρχή ο φιλότιμος στρατιώτης και όχι στρατηγός Κώστας Μίσσας δεν μπορούσε να διαχειριστεί τους υψηλούς εγωισμούς των παικτών του και το κακό κλίμα μεταξύ τους. Οποιος παρακολούθησε το βίντεο με το μπάχαλο στο τάιμ-άουτ του αγώνα με την Γαλλία αντιλαμβάνεται το μέγεθος της αποσύνθεσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι μεγάλη υπόθεση που η ομάδα ανασυντάχτηκε υποτυπωδώς και νίκησε τους Πολωνούς παίρνοντας έστω ως τέταρτη, την πρόκριση για την Κωνσταντινούπολη.

Ας μιλήσουμε για ένστικτο της αυτοσυντήρησης και τύχη αγαθή που σχετίζεται με την εξωπραγματική ευστοχία που είχαν ο Σλούκας και κυρίως ο Καλάθης στα σουτ τριών πόντων. Χωρίς αυτά οι μαχητικοί και αθλητικοί Πολωνοί θα είχαν καθαρίσει το ματς. Η Εθνική έπαιξε κανονικό μπάσκετ στο τέταρτο δεκάλεπτο. Τότε λειτούργησε η άμυνά της, πήρε τα ριμπάουντ και κυρίως έπαιξε ορθολογικά φέρνοντας την μπάλα στους ψηλούς κάτω από το καλάθι. Δεν είναι δείγμα αρκετό ένα δεκάλεπτο κανονικού μπάσκετ για να συμπεράνουμε πως οι παίκτες του Κώστα Μίσσα συνήλθαν και στο εξής θα παρουσιαστούν ορθολογικοί και πειθαρχημένοι.

Η Λιθουανία του γίγαντα Βαλαντσιούνας και του γκαρντ Καλνιέτις είναι αθλητική ομάδα με προσήλωση στην άμυνα και αξιοσημείωτη ευστοχία από μέση απόσταση. Παίζει κι αυτή με μεγάλες ελλείψεις αλλά με βάση την εικόνα των δυο ομάδων έχει πλεονέκτημα στην νοκ-άουτ μάχη του Σαββάτου. Ωστόσο στην περιφέρεια έχει διαπιστωμένες αδυναμίες. Υστερεί και στην δημιουργία. Εχουμε να ελπίζουμε πως αν ο Σλούκας και ο Καλάθης εμφανιστούν το ίδιο παραγωγικοί στην εκτέλεση και την δημιουργία του παιχνιδιού μπορούμε να πανηγυρίσουμε εμείς το βράδυ του Σαββάτου. Και ποιος θα θυμάται τις ανορθογραφίες που επίσημα άρχισαν με την αφελή και απαράδεκτη δήλωση του Γιώργου Βασιλακόπουλου «τι να τον κάνουμε τον προπονητή, εμείς έχουμε παίκτες…»