Ελληνικά δημόσια νοσοκομεία: Οι δύο όψεις του νομίσματος

Η Σοφία Λιόντου γράφει στο blog της στο pagenews.gr για τις δυο όψεις στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία.

Πολύς λόγος έχει γίνει για τα νοσοκομεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Ελλάδα.

Πόσες και πόσες περιπτώσεις λαθών.

Ράντζα, αναμονή, δυσκολία στη νοσηλεία και τόσα άλλα. Έχει πολλά αρνητικά και λιγότερα καλά το σύστημα υγείας της Ελλάδας.

Και δεν είναι είδηση αυτό. Είναι γνωστό σε όλους. Αρμόδιους και μη.

Άλλωστε και μεγάλα Μέσα του εξωτερικού έχουν κάνει πολλές φορές αναφορά σε άρθρα τους για το συγκεκριμένο θέμα.

Είναι υπεύθυνη η εκάστοτε κυβέρνηση; Οι γιατροί; Οι εργαζόμενοι;

Όλοι και κανείς ίσως είναι η σωστή απάντηση.

Όλοι επειδή σίγουρα οι ευθύνες είναι μοιρασμένες και σίγουρα υπάρχουν ευθύνες, όμως παράλληλα κανείς γιατί μάλλον οι περισσότεροι, κάνουν φιλότιμη και γενναία προσπάθεια μέσα στο νοσοκομεία.

Και η αναφορά γίνεται ειδικά στα νοσοκομεία και όχι σε κέντρα υγείας κλπ, λόγω της πρόσφατης ανακοίνωσης της ΠΟΕΔΗΝ που γνωστοποιούσε ότι στο νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» της Πάτρας νοσηλεύονται φυματικοί μαζί με νεογνά.

Νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας στην Πάτρα

Τουλάχιστον παράλογο θα έρθει να πει η κοινή λογική. Και είναι!

Τι να πεις και τι να σχολιάσεις όταν κυριολεκτικά «τρομάζεις» να αρρωστήσεις.

Όχι μόνο γιατί σαφώς δεν θέλει κανείς να αρρωσταίνει, αλλά αν χρειαστεί να πάει στο νοσοκομείο, μέσα στον πόνο του σκέφτεται «πόσες ώρες θα περιμένω;», «τι θα γίνεται πάλι εκεί;», «θα μου δώσουν την στοιχειώδη προσοχή για να γίνει σωστή διάγνωση;».

Και όλα αυτά τα ερωτήματα που όλους έχουν απασχολήσει σε περιόδους που έχουν νοσήσει. Και εν μέρει, δικαίως.

Αρκεί κανείς να κάνει μια βόλτα στα δημόσια νοσοκομεία πχ. των Αθηνών.

Απίστευτες ώρες αναμονής, καμία υγιεινή στις περισσότερες περιπτώσεις και φυσικά πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να εισαχθείς για κάτι και να κολλήσεις και κάτι άλλο στο νοσοκομείο. Ενδονοσοκομειακά μικρόβια δηλαδή.

Και κάπου εδώ ο μέσος Έλληνας προτιμά να δώσει από το υστέρημα του και να πάει σε ένα ιδιωτικό. Που γίνεται καλή δουλειά. Γιατί η αναμονή είναι μηδενική. Γιατί τηρούνται οι κανόνες υγιεινής.

Γιατί σε προσέχουν πολύ. Και τόσα γιατί. Αλλά το ιδιωτικό δεν είναι λύση για πολλούς. Είναι για λιγότερους. Ειδικά για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Εδώ γεννάται και το ερώτημα, «μα καλά τόσες κρατήσεις γίνονται στους μισθούς για την ασφάλιση, να πληρώνουμε και ιδιωτική;».

Είναι όμως μια άλλη μεγάλη κουβέντα αυτό, γιατί έχει και υποερωτήματα: για φακελάκια, ασυνείδητους γιατρούς κλπ.

Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το χάος, που ονομάζεται «υγεία» στην Ελλάδα, υπάρχει και η άλλη όψη.

Αυτή των γιατρών που κάνουν όντως την δουλειά τους. Και για να ειπωθεί σωστά, το λειτούργημά τους. Που κάνουν διπλές και τριπλές βάρδιες για να ανταπεξέλθουν. Που άυπνοι κάνουν εφημερίες.

Και των νοσηλευτών που δεν είναι ασυνείδητοι. Που όντως πέρα από τα καθήκοντά τους τα οποία κάνουν σωστά, βοηθούν τους ασθενείς. Γιατί ο νοσηλευτής ακούει καθημερινά το πρόβλημα του ασθενούς. Τον βλέπει περισσότερες ώρες, ειδικά όταν πρόκειται για νοσηλευόμενους ασθενείς.

Η ΠΟΕΔΗΝ στην προκειμένη έκανε αυτό που έπρεπε, γνωστοποίησε το πρόβλημα.

Γιατί αύριο, μεθαύριο εξαιτίας αυτής της λανθασμένης «συνύπαρξης» μέσα στο νοσοκομείο, νεογνών και φυματικών μπορεί να συμβεί κάτι δυσάρεστο.

Τώρα οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν από τους αρμόδιους. Το αν θα παρθούν και τελικά τι θα αποφασιστεί, είναι επίσης μια άλλη μεγάλη κουβέντα.

Το ψάρι έχει βρωμίσει όλα αυτά τα χρόνια από το κεφάλι ως την ουρά, όμως υπάρχουν σημεία που ακόμα δεν έχουν βρωμίσει εντελώς. Μικρά και ελάχιστα ίσως , αλλά υπάρχουν. Ας γίνουν αυτά αφετηρία για να βελτιωθούν κάποια πράγματα.

Ποτέ δεν είναι αργά, θέληση να υπάρχει και άνθρωποι με ενσυναίσθηση.

Άλλωστε, κανένα νόμισμα δεν έχει μία όψη, όλα δυο έχουν…