Το μεγάλο big bang του πολιτικού συστήματος

Είναι γεγονός, ίσως το μόνο σίγουρο ενδεχομένως. Η πολιτική ιστορία κοιλοπονάει. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού από τον βρασμό και τον αναβρασμό στο πολιτικό σύστημα και τα κόμματα.

Η νύχτα ήταν γκαστρωμένη, θα έλεγε για τις πολιτικές εξελίξεις -αν ζούσε- ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο θυμόσοφος κομμουνιστής ηγέτης.

Και είναι γεγονός, ίσως το μόνο σίγουρο ενδεχομένως. Η πολιτική ιστορία κοιλοπονάει. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού από τον βρασμό και τον αναβρασμό στο πολιτικό σύστημα και τα κόμματα.

Ήδη από τον περασμένο Αύγουστο η διαχωριστική γραμμή μνημόνιο-αντιμνημόνιο, που έτεμνε το πολιτικό σύστημα, έπαψε να υπάρχει με την τυπική έξοδο από τη μνημονιακή περίοδο.

Μία ιστορική περίοδος κλείνει και μία νέα ανοίγει λοιπόν. Και η ιστορία, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιόδους, κοιλοπονάει.

Και όπως είναι πολύ λογικό αναζητούνται νέες πλέον διαχωριστικές γραμμές, νέες συνθέσεις και νέες συμμαχίες-συνεργασίες.

Οι πολιτικές δυνάμεις που δημιουργήθηκαν στις ιστορικές συνθήκες της διαχωριστικής γραμμής μνημόνιο-αντιμνημόνιο δοκιμάζονται σκληρά.

Αν δεν καταφέρουν να επανατοποθετηθούν και να βρουν ρόλο και λόγο ύπαρξης στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται, θα εξαερωθούν.

Εξ’ αυτού του λόγου πηγάζει και ο αναβρασμός που παρατηρείται σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, οι ανεξαρτητοποιήσεις και οι αποσκιρτήσεις βουλευτών, οι αλλαγές σε συμμαχίες και συνεργασίες.

Το νέο τοπίο το οποίο δημιουργείται, το νέο διακύβευμα που θα αναδυθεί ως κυρίαρχο, η νέα διαχωριστική γραμμή που θα τέμνει το πολιτικό σκηνικό, θα καθορίσει το μέλλον των σημερινών πολιτικών δυνάμεων, την τυχόν ανάδυση νέων, θα καθορίσει τις νέες συμμαχίες, τους νέους σχηματισμούς και εν τέλει και το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Και για να κατανοήσουμε καλύτερα τις εξελίξεις οφείλουμε να βάλουμε στην εξίσωση και το εκλογικό σύστημα.

Η απλή αναλογική θα απελευθερώσει δυνάμεις, που τώρα είναι εγκλωβισμένες στα κόμματα που με τη μορφή των παρατάξεων έχουν περίπου ομοσπονδιακό χαρακτήρα.

Φιλόδοξοι πολιτικοί, που ασφυκτιούν κάτω από την ομπρέλα του μεγάλου αρχηγού θα μπορέσουν να απελευθερωθούν αναζητώντας το δικό τους αυτόνομο ρόλο.

Ο κατακερματισμός αρχικά και οι νέες συμμαχίες στη συνέχεια, αντί της συνύπαρξης κάτω από την ίδια κομματική στέγη, θα καθορίσουν την πολυχρωμία των πολιτικών σχημάτων.

Το βλέπουμε ήδη στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου η απλή αναλογική προκαλεί έκρηξη υποψηφιοτήτων.

Παρόμοιο φαινόμενο αναμένεται να εκδηλώνεται και στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ένα τεράστιο big bang και μία ανασύνθεση θα δούμε να γεννάται από το γκαστρωμένο πολιτικό σύστημα.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ