Η μάχη πολιτών με το πολιτικό σύστημα
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 3 '
Eπικοινωνία-πρόγραμμα 1-0 ή ακριβέστερα προπαγάνδα-πρόγραμμα 1-0. Δυστυχώς αυτή είναι η τραγική κατάσταση που διαπιστώνουμε και ζούμε προεκλογικά. Δυστυχώς είναι η κατάσταση που δεκαετίες τώρα ταλανίζει τους πολίτες και τη χώρα. Το κακομαθημένο πολιτικό σύστημα, το παλαιοκομματικό, το ρουσφετολογικό, το σύστημα που θεωρεί το κράτος και το δημόσιο περίπου ιδιοκτησία του, προτιμά να βομβαρδίζει το θυμικό του πολίτη με συνθήματα, κραυγές, εικόνες και φράσεις που καρφώνονται και αιχμαλωτίζουν το μυαλό (δηλαδή κάνει προπαγάνδα), παρά να απευθυνθεί στη λογική. Βλέπετε η δεύτερη είναι απαιτητική και δεσμευτική. Απαιτεί επεξεργασμένα προγράμματα, προτάσεις, δεσμεύσεις, σχέδια, ιδέες και χρονοδιαγράμματα.
Η πρώτη είναι εύκολη, ενώ η δεύτερη δύσκολη. Η πρώτη αφήνει το πεδίο ελεύθερο στην κατά το δοκούν επιλογή και πορεία του πολιτικού, ενώ η δεύτερη απαιτεί πολιτική εντιμότητα και δέσμευση. Η πρώτη απευθύνεται στον ψηφοφόρο και τον οπαδό, ενώ η δεύτερη στον πολίτη με κοινωνική συνείδηση. Και δυστυχώς το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν θέλει να δεσμευτεί στον πολίτη, δεν θέλει δεσμεύσεις με προγραμματικές θέσεις, γιατί αυτό απαιτεί έργο, συγκρούσεις και αγώνες για να υλοποιηθεί.
Αν, ακόμα αμφιβάλλετε ότι έτσι προτιμά να πορεύεται το πολιτικό σύστημα δείτε την περίπτωση της αντιπαράθεσης ή ακριβέστερα της πολεμικής με κεντρικό πρόσωπο τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Αντί οι πολιτικές δυνάμεις να οδηγηθούν σε αντιπαράθεση θέσεων, προτάσεων, ιδεών και προγραμμάτων για τα ΑΜΕΑ, αντί να δεσμευτούν για πολιτικές που θα δώσουν δυνατότητες για ίσες ευκαιρίες, αναλώθηκαν σε πομφόλυγες, φωτοβολίδες, κατηγορίες.
Χάθηκε μία ευκαιρία για να γίνει ένα βήμα, ώστε το κράτος να αναλάβει τις υποχρεώσεις απέναντι στους ΑΜΕΑ συμπολίτες μας. Ετσι χάνονται όλες οι ευκαιρίες . Αντί για αντιπαράθεση, ακόμα και πολεμική, θέσεων, προτάσεων, ιδεών και προγραμμάτων, τα κόμματα εξαντλούν την προεκλογική και γενικότερα την πολιτική τους παρέμβαση σε επικοινωνιακές ρουκέτες, σε προπαγανδιστικές τακτικές, σε κούφιες φράσεις και πλαστικά συνθήματα.
Και το μέγιστο ερώτημα που τίθεται είναι τι κάνουμε εμείς οι πολίτες. Θα συνεχίσουμε να επιβραβεύουμε εκείνους που φωνάζουν πιο δυνατά ή θα επιλέξουμε εκείνους, που θα απευθυνθούν στη λογική μας και θα μας προτείνουν λύσεις. Ακόμα περισσότερο. Θα επιλέξουμε να παρατηρούμε από τον καναπέ ή θα συμμετάσχουμε στο διάλογο και στη συνέχεια στην υλοποίηση; Ιδού το μέγιστο και κρίσιμο ερώτημα. Από την απάντηση θα εξαρτηθεί αν θα κερδίσουμε οι πολίτες ή το πολιτικό σύστημα. Κι΄ αυτή είναι η καίρια μάχη…
Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας