Remember the Alamo – Μπορεί να χρειαστεί

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης σχολιάζει την επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και την αντίδραση του Σουλτάνου.

Έχουμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο κάτι σημαντικό – κατά τη γνώμη μας – σε ό,τι αφορά στην ποιοτική μεταβολή που σημειώνεται στις παγκόσμιες εξελίξεις. Δεν αναφερόμαστε στην πολυπλοκότητα των σχέσεων μεταξύ των πρωταγωνιστών, η οποία πάντα είναι στοιχείο της διεθνούς πολιτικής, αλλά στην, φαινομενική τουλάχιστον, αύξηση του αστάθμητου παράγοντα ως στοιχείου.

Η Τουρκία σε τροχιά στρατηγικής σύγκλισης με τη Ρωσία και σε ρήξη με τις ΗΠΑ, ο Αμερικανός Πρόεδρος να «πουλάει» δημοσίως και στεγνά συμμάχους των ΗΠΑ, τους Κούρδους, με νωπό, στην κυριολεξία, το αίμα τους από τις μάχες εναντίον του κοινού εχθρού και μάλιστα με ατάκες τύπου «ναι, αλλά δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία» ή «δεν είναι και άγγελοι, μπορεί να είναι και χειρότεροι από τον ISIS».

Στην Ουάσιγκτον Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές εξεγείρονται κατά της πολιτικής του Αμερικανού Προέδρου η οποία αλλάζει τρεις φορές την ημέρα και διαμορφώνουν από κοινού πλειοψηφία ώστε να παρακάμψουν πιθανό προεδρικό βέτο σε νόμο που ετοιμάζουν για να ακυρώσουν τις αποφάσεις του σχετικά με την Τουρκία.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος έχει ανακοινώσει δύο φορές την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συρία αλλά την πρώτη υποχρεώθηκε σε πλήρη αναδίπλωση λόγω των εσωτερικών αντιδράσεων, τη δεύτερη όμως άνοιξε δρόμο αφενός στην τουρκική εισβολή αφετέρου σε ρωσική διπλωματική προέλαση. Οι Ρώσοι με αμερικανικές «πλάτες» και εν πάση περιπτώσει συνεννόηση επιβεβαιώνουν τον κυρίαρχο ρόλο τους σε μία περιοχή η οποία θεωρείτο ζωτικού στρατηγικού αμερικανικού ενδιαφέροντος.

Το οξύμωρο των γεγονότων συμπληρώνεται και από πινελιές γκροτέσκο λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα ορισμένων εκ των προσωπικοτήτων που πρωταγωνιστούν.

Ο Ντόναλντ Τραμπ πχ, ανεξαρτήτως αν κάποιος συμφωνεί ή όχι με την πολιτική του, έχει ένα ιδιαίτερο στυλ το οποίο ταιριάζει απόλυτα με τη γενικότερη μάλλον χαοτική κατάσταση. Ίσως και να συμβάλει αρκετά σε αυτή. Όλο αυτό συμπυκνώνεται με πολύ περιεκτικό τρόπο στην επιστολή του προς τον Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος επίσης δεν είναι μία συνήθης προσωπικότητα. Η επιστολή Τραμπ έχει ιστορική αξία διότι αποτυπώνει χωρίς φτιασίδια τον κυνισμό των σχέσεων στην παγκόσμια αρένα και η αξία της – πέραν του ιλαρού της γραφής, προσωπικά μου αρέσει διότι απευθύνεται στον Τούρκο – έγκειται στο ότι σε άλλες περιόδους αυτά μπορεί να λέγονται πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά δεν αποτυπώνονται ποτέ σε επίσημη αλληλογραφία προέδρων κρατών.

Η επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ:

«Αγαπητέ κύριε πρόεδρε: Ας βρούμε μια καλή συμφωνία! Δεν θέλετε να είστε υπεύθυνος για τον σφαγιασμό χιλιάδων ανθρώπων κι εγώ δεν θέλω να είμαι υπεύθυνος για την καταστροφή της τουρκικής οικονομίας – Και θα το κάνω. Σας έδωσα ήδη μια μικρή γεύση με την υπόθεση του πάστορα Μπράνσον.

Εργάστηκα σκληρά για να λύσω μερικά από τα προβλήματά σας. Μην απογοητεύσετε τον κόσμο. Μπορείτε να πετύχετε μια εξαιρετική συμφωνία. Ο Στρατηγός Μαζλούμ (σ.σ. ο ηγέτης των Κούρδων) είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί μαζί σας και να κάνει συμβιβασμούς που δεν θα έκανε ποτέ στο παρελθόν. Εμπιστευτικά σας επισυνάπτω ένα αντίγραφο της επιστολής του σε μένα, που μόλις ήρθε. Η ιστορία θα σας έχει ψηλά αν το κάνετε αυτό με σωστό και ανθρώπινο τρόπο. Θα σε κοιτά για πάντα σαν τον διάβολο αν δεν συμβούν καλά πράγματα. Μην το παίζεις σκληρός τύπος. Μην είσαι ανόητος. Θα σε καλέσω αργότερα»!

Η αντίδραση Ερντογάν ήταν ανάλογη

Τούρκοι αξιωματούχοι μιλώντας σε δημοσιογράφο της εφημερίδας Χουριέτ αποκάλυψαν την απάντηση του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Απέρριψε την πρόταση Τραμπ και πέταξε την επιστολή στα σκουπίδια. Η καλύτερη απάντηση στην επιστολή ήταν ότι την ίδια ημέρα, το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου, ξεκίνησε η επιχείρηση (βλέπε εισβολή) της Τουρκίας στη Συρία.»

Έλληνες, Ρωμαίοι, Αμερικανοί: Σύμμαχοι

Οι παρεμβάσεις Τραμπ, σε άλλα θέματα, πάντως είχαν εξίσου απολαυστική συνέχεια. Κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ιταλό ομόλογό του Σέρτζιο Ματαρέλα αναφέρθηκε στους δεσμούς των ΗΠΑ με την Ιταλία, προφανώς εννοώντας ότι η Ρώμη επηρέασε τον Δυτικό Πολιτισμό, αλλά οι χρήστες των κοινωνικών μέσων δεν χαρίστηκαν και του απέδωσαν αναφορά σε … κοινή κληρονομιά στην αρχαιότητα.

«ΗΠΑ και Ιταλία έχουν κοινή πολιτισμική και πολιτική κληρονομιά που πάει πίσω χιλιάδες χρόνια στην αρχαία Ρώμη» είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος και άρχισε το πάρτι στο twitter. Πάντως επειδή στους Κούρδους απέδωσε μομφή ότι δεν βοήθησαν ως σύμμαχοι στην απόβαση στην… Νορμανδία, καλό είναι εμείς ως Έλληνες, αν και είμαστε απολύτως καλυμμένοι σε ό,τι αφορά στη συμμετοχή μας στον ΒΠΠ να ψάχνουμε αν πολέμησε κανένας Έλληνας στο Άλαμο. Ποτέ δεν ξέρεις. Από την άλλη βέβαια, αφού άνοιξε η συζήτηση και για την αρχαιότητα, αν μας πούνε τίποτα οι Αμερικανοί ως πρόσχημα για να μας πουλήσουν, μπορούμε να πούμε «και εσείς δεν βοηθήσατε στον Μαραθώνα, παρότι πολεμούσαμε τους Ιρανούς».