Η Αστυνομία ξεγυμνώνει και εκείνοι ξεγυμνώνονται

Ο Σπύρος Γκουτζάνης μέσω του προσωπικού του blog στο pagenews.gr σχολιάζει τις επεμβάσεις της αστυνομίας και την πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ που έχει προκληθεί με κύριο θέμα την ασφάλεια.

Το πρόβλημα με την αστυνομική βία δεν είναι η Αστυνομία, όσο κι αν εκ πρώτης φαίνεται παράδοξο.

Η Αστυνομία είναι από την φύση του μηχανισμός καταστολής, ένας από τους θεσμούς που ασκούν το μονοπώλιο της φυσικής βίας του κράτους και θα λειτουργήσει στο πλαίσιο που θα του θέσει η συντεταγμένη πολιτεία και η πολιτική της ηγεσία. Η βασική της αποστολή βέβαια δεν είναι να κυνηγάει “μπαχαλάκηδες”, είναι να υπηρετεί και να προστατεύει την κοινωνία από όλες τις εκφάνσεις της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας, κάτι που η ΕΛΑΣ, υπεραπασχολημένη να δίνει πολιτικό άλλοθι στην κυβέρνηση, το έχει παραμελήσει.

Όσο για τα ΜΑΤ, για να μείνουμε στα καθ ημάς, δεν αλλάζουν χαρακτήρα ανάλογα με το αν είναι στην εξουσία αριστερή ή δεξιά κυβέρνηση. Επί ΣΥΡΙΖΑ τα ΜΑΤ χτυπούσαν με περισσή βαρβαρότητα, “εθνικιστές” ή “μακεδονομάχους με περικεφαλέες” στο Πισοδέρι και σε ανάλογες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, “κατά της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών”. Τώρα βέβαια, που οι άλλοτε καταγγέλλοντες την προδροτική Συμφωνία, “την τιμούν και την τηρούν και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την ευρωπαϊκή προοπτική της Βόρειας Μακεδονίας”, δεν κινείται φύλλο. Δείχνει αυτό την εξαπάτηση από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας που επένδυσε στο πατριωτικό αίσθημα, αλλά και τον fake πατριωτισμό πολλών, και κυρίως δημοσιογράφων και δημοσιολόγων, που εν τέλει δεν υπερασπίζονταν το πατριωτικό συμφέρον, απλώς αναζητούσαν πεδίο αντιπολίτευσης για να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μία άλλη συζήτηση που όμως σχετίζεται. Γιατί μία δεξιά κυβέρνηση που απογοητεύει το δεξιό κοινό της, στα βασικά θέματα που αποτελούν τον πολιτικό και ιδεολογικό πυρήνα της, ήτοι στο Μακεδονικό, στο Μεταναστευτικό αλλά και στα ελληνοτουρκικά για αντιστάθμισμα τους δίνει overdose νόμο και τάξη. Ο απογοητευμένος μακεδονομάχος που έμεινε με την περικεφαλέα στο χέρι θα νιώθει σαδιστική ικανοποίηση βλέποντας τα ΜΑΤ να δέρνουν διαδηλωτές-όπως γλυκά το είπε ο κ. Βορίδης.

Στρεψοδικία

Το πρόβλημα με την αστυνομική βία λοιπόν είναι στην πολιτική ηγεσία και στους απολογητές της στον δημόσιο διάλογο, δημοσιογράφους, δημοσιολόγους κλπ. Ειδικά μεταξύ των τελευταίων όσοι άνηκαν κάποτε στον δημοκρατικό ή αριστερό χώρο, ξιφουλκούν με τον ζήλο του αποστάτη, εναντίον όσων υπερασπίζονται τις ατομικές ελευθερίες, ίδιον της δημοκρατικής πολιτείας. Όλη τους η επιχειρηματολογία είναι στρεψοδικία. Γιατί το ζήτημα δεν είναι η υπερβολή των ΜΑΤ κατά τις συμπλοκές με τους μπαχαλάκηδες, είναι ο εξευτελισμός νεαρών που διασκεδάζουν σε νυχτερινό κέντρο στο Γκάζι, είναι το (ανατριχιαστικό) ξεγύμνωμα σπουδαστή των ΙΕΚ έξω από το σχολείο του, είναι η αναίτια βία εναντίον περαστικών.

Σκοπίμως οι απολογητές αποφεύγουν αυτή την συζήτηση και αντιτείνουν “δηλαδή είσαστε με τους μπαχαλάκηδες;”. Αυτή δε η συμπεριφορά της Αστυνομίας είναι μια ποιοτική διαφορά από την συνήθη καταστολή, γιατί στρέφεται αδιακρίτως κατά του κοινωνικού σώματος στην καθημερινότητά του και όχι μίας σεσημασμένης παραβατικής ομάδας. Εσχάτως ανακάλυψαν κι άλλο επιχείρημα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μίλαγε όταν έστελνε τα δικά του ΜΑΤ στο Πισοδέρι. Σωστό αλλά αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν συνιστά δικαιολόγηση της τυφλής αστυνομικής βίας κατά του κοινωνικού σώματος.

Δεν είναι αυτό που βλέπετε

Το αποκορύφωμα έρχεται από τον υπουργό Δημοσίας Τάξεως, που έκανε πολιτική καριέρα στον δημοκρατικό χώρο -γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ήταν. “Οι άντρες των ΜΑΤ δεν εξευτέλισαν διαδηλωτές…”, είπε ο κ. Χρυσοχοίδης και μαζί του εν χορώ οι ενσωματωμένοι στο προπαγανδιστικό σύστημα του Μεγάρου Μαξίμου. Και κάπως έτσι μας έβγαλαν όλους τρελούς που παρακολουθούσαμε το ξεγύμνωμα του νεαρού. Κάπου εκεί σταματά η συζήτηση, αν το ξεγύμνωμα δεν είναι αυτό που βλέπουμε ή εάν το δημόσιο ξεγύμνωμα δεν είναι εξευτελισμός, τότε δεν μπορεί να γίνει συζήτηση.

Δείχνει δε αυτό το όριο της δημοκρατικής τους ευαισθησίας και της διάθεσης διαλόγου. Δεν χρειάζεται να έχουν επιχειρήματα, και δεν τους ενδιαφέρει κανένας διάλογος, έχουν την αποχαλινωμένη αστυνομία και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κράτους μαζί τους. Αυτό τους αρκεί. Έτσι όμως η Αστυνομία συνεχίζει να ξεγυμνώνει και εκείνοι ξεγυμνώνονται…