Ριψάσπιδες και μπουρδολόγοι

“Να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία;”, το ερώτημα είναι τόσο γελοίο όσο και οι υποκρυπτόμενες προθέσεις εκείνων που πονηρά το θέτουν.Οι δε απαντήσεις που οι ίδιοι δίνουν στην συνέχεια, δήθεν ορθολογιστές και ειρηνόφιλοι, είναι πιο επικίνδυνες από τις απειλές που εκτοξεύει ο Ερντογάν, καθώς το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι να διαμορφωθεί ένα κλίμα παραλυτικής αδιαφορίας στην εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας. Οι δήθεν ειρηνόφιλοι έχουν αποδεχθεί όλες τις βασικές θέσεις της τουρκικής προπαγάνδας: ότι η Τουρκία έχει και εκείνη μεγάλη ακτογραμμή, ότι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες, ότι θα πρέπει να κάνουμε δίκαιη μοιρασιά των όποιων πλουτοπαραγωγικών πηγών μετά από διάλογο, ότι το Δικαστήριο της Χάγης μπορεί να δώσει λύση στις ελληνοτουρκικές διαφορές, ακόμη και στις εδαφικές αξιώσεις της Τουρκίας.

Τέλος ότι η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να παρασυρθεί σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία, όπως κατά την άποψή τους επιθυμούν “οι πολεμοκάπηλοι ή πατριδοκάπηλοι ή εκείνοι που εξαρτούν συμφέροντα”. Φυσικά με όλα αυτά που λένε θέλοντας ή μη παίζουν το παιχνίδι του Ερντογάν, αποδυναμώνουν το εθνικό μέτωπο και δημιουργούν έναν τεχνητό διχασμό στο εσωτερικό για να προσποριστούν όπως νομίζουν πολιτικά οφέλη. Φυσικά όπως φαίνεται και από τα τηλεοπτικά παράθυρα ή τα ερτζιανά στα οποία μιλούν δεν έχουν ιδέα για βασικές έννοιες υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα, ΑΟΖ, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και αρμοδιότητές του, συνυποσχετικό κλπ.

Το ερώτημα για το αν θέλουμε πόλεμο με την Τουρκία εκτός από ηλίθιο είναι και επικίνδυνο. Το 90% των Ελλήνων δεν θέλει πόλεμο -αφήνω ένα 10% υποθετικά γιατί πάντα υπάρχει και ένα ποσοστό ηλιθίων. Το ερώτημα είναι “θέλουμε να διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα;”, ή έχουμε εκπέσει σε κατάσταση fail state; Εάν η απάντηση είναι θετική, το επόμενο ερώτημα είναι μπορούμε να το κάνουμε, δηλαδή να διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αποφεύγοντας έναν πόλεμο με την Τουρκία; Φυσικά η απάντηση στο καταληκτικό ερώτημα δυστυχώς δεν είναι ναι ή όχι. Έτσι το ερώτημα επανατίθεται ως μία ιεράρχηση αξιών και διατυπώνεται ως εξής: είναι ύπατη αξία η εθνική κυριαρχία ώστε να διαμορφώσουμε μία στρατηγική για την διασφάλισή της, που όμως δεν θα αποκλείει εξ ορισμού τον πόλεμο, γιατί τότε θα είναι περιορισμένης αποτελεσματικότητας;

Όσοι μιλούν για διάλογο για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, έχουν όχι μόνο παντελή άγνοια της σύγχρονης Τουρκίας και της διαχρονικής της στρατηγικής, αλλά δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να διαβάσουν για τα επεισόδια της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, έστω από το 1974 και μετά. Και γι αυτό είναι επικίνδυνοι. Η Τουρκία αν θα δεχθεί διάλογο, θα το κάνει αφού έχει διαμορφώσει το πλαίσιο επί των πραγματικών σχέσεων ισχύος μεταξύ των δύο χωρών(όπου το καταλυτικό επιχείρημα είναι ποιος είναι διατεθειμένος να φθάσει ακόμη και σε πόλεμο για να υπερασπιστεί αυτά που θεωρεί δίκαιά του), και κατ εξαίρεση του διεθνούς δικαίου, με στόχο όχι την συγκυριαρχία ή την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, αλλά την πλήρη κυριαρχία σε αυτό που θεωρεί ζωτικό της χώρο στα δυτικά της και που μοιραία θα έχει σαν αποτέλεσμα την δορυφοροποίηση της Ελλάδας.

Οι ειρηνόφιλοι, δήθεν ορθολογιστές, αριστεροί και δημοκράτες είναι πρόθυμοι να ανοίξουν έναν διάλογο με αυτούς τους όρους ισχύος, με ένα κράτος που έχει γεμάτα τα κρατητήρια και τις φυλακές της με ανεπιθύμητους του καθεστώτος, αντιφορονούντες και “αριστερούς αγωνιστές”;

Εν κατακλείδι η μόνη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν οι ριψάσπιδες μπουρδολόγοι είναι να αποσυρθούν από τον δημόσιο διάλογο, όταν μάλιστα αντί για τις ψοφοδεείς και ανιστόρητες “ειρηνόφιλες πομφόλυγες”, απαιτείται ακριβώς το αντίθετο, σωστή ενημέρωση και ψύχραιμη στάση με αποφασιστικότητα για την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Με κάθε τίμημα. Αν αποδεχθούμε αυτό τότε θα διασφαλίσουμε και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και θα αποφύγουμε και τον πόλεμο.