Το λύσαμε το μεταναστευτικό

Ο Γιάννης Αντύπας μέσω του προσωπικού του blog στο pagenews.gr σχολιάζει την επιλογή της κυβέρνησης να δημιουργήσει υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου.

Υπουργείο είχαμε. Πολιτική δε φαίνεται πως είχαμε. Και εφόσον δε μπορούσαμε να φτιάξουμε δομές για τους μετανάστες, είπαμε να φτιάξουμε δομές για υπουργούς. Κλειστές δομές. Με γραφεία, ασφάλεια, γραμμματείς τα πάντα. Και ανοικτές δομές. Με έξοδα κίνησης και παραστάσεως. Με έξοδα γραφικής ύλης και επικοινωνίας. Κυρίες και κύριοι αυτές είναι δομές όταν δεν έχεις που να χαλάσεις τα λεφτά σου. Όχι όταν έχεις μια καυτή πατάτα στα χέρια σου. Έξι μήνες από τις εκλογές φαίνεται πως στο μεταναστευτικό η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει ανώδυνα χωρίς να αναλάβει το βάρος επώδυνων αποφάσεων. Αλλά με 100 χιλιάδες μετανάστες κάθε χρόνο στο Αιγαίο και τον Έβρο δεν υπάρχει εύκολη λύση.

Είναι προφανές πως αυτοί οι άνθρωποι δε μπορεί να μείνουν εδώ, απλά και μόνο επειδή βρέθηκαν στην πόρτα μας. Το «δικαίωμά» τους θα πρέπει να συνδυαστεί με το «δικαίωμα» του κράτους και των κοινωνιών υποδοχής να ορίζουν τα όρια αντοχής τους. Η μετανάστευση θα πρέπει να οργανωθεί. Δεν είναι δυνατόν σοβαρά κράτη όπως τα ευρωπαϊκά να την αφήνουν στα χέρια δουλεμπόρων και πάσης φύσεως εγκληματικών στοιχείων. Η ΕΕ οφείλει να αποκτήσει μία οργανωμένη πολιτική που θα φέρνει με αξιοπρέπεια τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από τις χώρες τους στις χώρες της νέας τους εγκατάστασης. Ώστε στα αλήθεια να μπορούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Και οι κοινωνίες υποδοχής να είναι έτοιμες να παίξουν τον ρόλο τους.

Θέλω να πω ένα μεγάλο «ναι» στη μετανάστευση. Στη νόμιμη μετανάστευση. Και ένα μεγάλο «όχι» στην παράνομη. Τη μετανάστευση που κάνει τον άνθρωπο εμπόρευμα ή τον χρησιμοποιεί για άλλους πολιτικούς σκοπούς. Γιατί κανείς δεν πρέπει να είναι ανυποψίαστος. Και δεν μιλώ για τη θεωρία της ισλαμικής εισβολής. Αναφέρομαι στο «παιχνίδι» δουλεμπόρων στον αναπτυσσόμενο κόσμο και μεγάλων συμφερόντων στον αναπτυγμένο για τη μεταφορά φθηνών εργατικών χεριών. Επίσης όσοι μετακινούνται θα πρέπει να ενημερώνονται και για τις υποχρεώσεις τους. Γιατί έχουν δικαίωμα να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους, προφανώς, αλλά οφείλουν να σεβαστούν και τον τρόπο ζωής στις χώρες προορισμού. Χωρίς άλλες περιττές θεωρίες και φιοριτούρες.