Όσκαρ και στην πολιτική

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr παραλληλίζοντας την πολιτική επικαιρότητα της χώρας με τα... Όσκαρ.

Αν μπορούσατε να μοιράσετε βραβεία στους πολιτικούς, όπως συμβαίνει με τους ηθοποιούς στον κινηματογράφο, ποιους θα επιλέγατε; Θέλετε βοήθεια; Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από το «Όσκαρ Καλύτερου Πολιτικού Αρχηγού». Κυριάκος Μητσοτάκης ή Αλέξης Τσίπρας; Ή μήπως προτιμάτε ένα αουτσάιντερ όπως η Φώφη Γεννηματά; Πάμε στους νεοεμφανιζόμενους; Γιάνης Βαρουφάκης ή Κυριάκος Βελόπουλος;

Μα έχουν παρελθόν, θα μου πείτε δικαίως. Ναι, αλλά στη Βουλή είναι πρώτη φορά με δικά τους κόμματα. Και τι κόμματα, βεβαίως, βεβαίως. Φαντάζομαι η «σφαγή» θα γίνει στους υπουργούς. Ποιον να διαλέξεις στα αλήθεια; Σε κάθε περίπτωση εικάζω ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης θα ήταν υποψήφιος αν υπήρχε ένα βραβείο για κυβερνητικά στελέχη.

Όπως και ο Τάκης Θεοδωρικάκος. Και την τριάδα θα έκλεινε λογικά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Πάμε τώρα στον… προβληματισμό για τον νικητή.

Μια επιλογή θα ήταν ο υπουργός Εσωτερικών για τη ψήφο στους ομογενείς. Μια δεύτερη ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος δείχνει να το παλεύει στον τομέα του, που είναι εξαιρετικά δύσκολος. Νικητής θα μπορούσε να ήταν ο υπουργός Ανάπτυξης, αλλά ακόμη το έργο στο Ελληνικό δεν έχει ξεκινήσει. Δε θα μπορούσε να κερδίσει ένας σταρ του σινεμά το Όσκαρ για μια ταινία που δεν έχει γυριστεί, έτσι δεν είναι; Και τα σενάρια μπαίνουν στις βραβεύσεις μόνο όταν γίνονται ταινίες, έτσι δεν είναι; Αλλά, εμείς εδώ ακόμη περιμένουμε να δούμε μπουλντόζες στο πρώην αεροδρόμιο.

Εδώ ήθελα να καταλήξω, αν κάποιος αναρωτιέται που θέλω να το πάω. Βλέπουμε να θεμελιώνεται ένα αεροδρόμιο, ακούμε για έναν δρόμο στη βόρεια Κρήτη που θα προκηρυχθεί το 2021, αλλά ανάπτυξη γύρω μας δεν έχουμε δει. Ακούμε και για μεγάλες επενδύσεις, γίνεται και κανένα ταξίδι, αλλά μετά σιωπή. Σύντομα επιστρέφουμε στη σκληρή καθημερινότητα των νέων αντικειμενικών αξιών, των φόρων που μειώνονται, αλλά παραμένουν από τους υψηλότερους στον κόσμο, τους εκπαιδευτικούς που αρνούνται την αξιολόγηση κοκ.

Με λίγα λόγια αυτή η χώρα δεν αλλάζει. Και έχει ανάγκη να αλλάξει.

Γιατί μόνο αν αλλάξουμε θα μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα. Αν μείνουμε οι ίδιοι δεν πρόκειται να αλλάξει το τέλος της ταινίας που είδαμε να παίζεται το 2010. Απλά θα είναι θέμα χρόνου μέχρι να βρεθεί ένας άλλος Γιώργος Παπανδρέου και να πάει σε ένα άλλο Καστελόριζο ίσως και να πει λίγο- πολύ τα ίδια πράγματα. Και μετά θα ακολουθήσει ένας Ευρωπαίος σαν τον Γιούνκερ, που θα μας πει ότι ήταν έτοιμοι να μιας διώξουν από το κοινό νόμισμα κοκ.

Κυρίες και κύριοι η χώρα έχει ανάγκη από έναν πολιτικό που θα είναι άξιος για Όσκαρ. Οι πολιτικοί αρχηγοί, ο πρωθυπουργός και οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχουν την ευκαιρία τους. Απλά, θα πρέπει να ξέρουν όλοι πως εκτός από τα Όσκαρ υπάρχουν και τα Χρυσά Βατόμουρα. Από αυτά, βεβαίως, έχουμε χορτάσει…