Η λογική της επίταξης είναι ο πάτος

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στο blog του στο Pagenews.gr για την άρνηση της κυβέρνησης να κηρυχθούν τα νησιά λόγω του μεταναστευτικού - προσφυγικού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αλλά και για την επίταξη ιδιωτικών κτημάτων και κτισμάτων για τη δημιουργία των νέων δομών φιλοξενίας.

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για επίταξη ιδιωτικών κτημάτων και κτισμάτων για τη δημιουργία των νέων δομών στις οποίες θα φιλοξενούνται μετανάστες και πρόσφυγες, είναι ένα ακόμα βήμα προς τον μόνιμο εποικισμό της χώρας ενισχυμένο με γενναίες δόσεις αυθαιρεσίας. Όταν ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Κώστας Μουτζούρης, ζήτησε να κηρυχθούν τα νησιά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η κυβέρνηση αρνήθηκε υποστηρίζοντας ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις. Είναι παράδοξο να θεωρεί η Πολιτεία ότι δεν χρειάζεται να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης όταν καθημερινά αποβιβάζεται στα νησιά παράνομος πληθυσμός που σε περιοχές ξεπερνά τους νόμιμους κατοίκους.

Και να αγνοεί ότι αυτό έχει οδηγήσει σε βίαιη ανατροπή της καθημερινότητας και της ζωής του ελληνικού πληθυσμού.

Ο οποίος έχει υποστεί οικονομική ζημιά, από το πλήγμα στον τουρισμό, τις καταστροφές των καλλιεργειών, την καταπάτηση των κτημάτων και την αλλοίωση της τοπικής εικόνας . Είναι πρωτοφανές να μην συνυπολογίζει την εγκληματικότητα η οποία, όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι, έχει χτυπήσει κόκκινο με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν, κυρίως οι γυναίκες και τα παιδιά. Και ότι έχουν τεράστια δυσκολία πρόσβασης – σε βαθμό πλήρους αδυναμίας – σε υπηρεσίες και διαδικασίες εξυπηρέτησης, είτε αυτές είναι τραπεζικές είτε, ακόμα χειρότερα, νοσοκομειακές. Και ότι είναι αναγκασμένοι να βιώνουν τη βίαιη μετάλλαξη των νησιών τους, μέσα σε λίγους μήνες, σε ημι – μουσουλμανικές περιοχές λόγω ενός φαινομένου που έχει λάβει διαστάσεις εισβολής.

Αφού, λοιπόν, προσπερνά όλα αυτά, και θεωρεί ότι δεν υπάρχει (!) λόγος να κηρυχθούν τα νησιά σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παίρνει απόφαση να επιτάξει ιδιωτική περιουσία των νησιωτών για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Η οποία προφανώς και είναι έκτακτη αφού αναγκάζεται να επιτάξει. Είναι πολιτικοί οι λόγοι της άρνησης και όχι αντικειμενικοί. Αντί να λάβει μέτρα ανακούφισης του πληθυσμού, τον τιμωρεί υποχρεώνοντάς τον να υποστεί αυτό που έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θέλει: Τη δημιουργία μόνιμων δομών, δηλαδή μουσουλμανικών πόλεων, και μάλιστα με επίταξη της περιουσίας του. Ο δε χρονικός ορίζοντας της επίταξης, τριετία (και βλέπουμε), επιβεβαιώνει τον μόνιμο χαρακτήρα της εγκατάστασης.

Και όλα αυτά επειδή η κυβέρνηση αρνείται το προφανές.

Αντί να τις φτιάξει τις δομές αυτές στα πληγέντα νησιά, να τις φτιάξει σε ακατοίκητα ώστε να ανασάνουν οι τοπικές κοινωνίες που έχουν συνθλιβεί και η χώρα ολόκληρη. Ώστε να στείλει το μήνυμα στους δουλεμπόρους, να ακυρώσει το εποικιστικό σχέδιο της Τουρκίας, να σταματήσει η παγκόσμια διαφήμιση της Ελλάδας ως διεθνούς παράνομου μεταναστευτικού προορισμού, να πληγούν οι μπίζνες δισεκατομμυρίων και η Λερναία Ύδρα των ΜΚΟ.

Τα νησιά, όπως ήταν αναμενόμενο, βρίσκονται σε αναβρασμό. Σε λίγο θα βρίσκεται όλη η χώρα διότι η κυβέρνηση επιμένει στη μετάσταση του προβλήματος και στον ηπειρωτικό κορμό. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, δήλωσε ότι «θα υπάρξει πρόνοια για κατανομή μεταναστών σε όλες τις περιφέρειες με την εξαίρεση 1-2 για εθνικούς λόγους» και πρόσθεσε ότι «ορισμένες περιφέρειες που βρίσκονται κάτω από το 1% του πληθυσμού όσον αφορά τον αριθμό των μεταναστών που φιλοξενούν, θα έχουν προτεραιότητα αλλά θα περιμένουμε να δούμε να αποδώσουν πρώτα τα άλλα τα εργαλεία». Προαναγγέλλει δηλαδή την ταυτόχρονη δημιουργία μειονότητας πανελλαδικά της τάξης του 1% η οποία σε ελάχιστο διάστημα θα είναι πολύ μεγαλύτερη και θα συνεχίσει να αυξάνεται λόγω των ρυθμών γεννήσεων που έχουν οι συγκεκριμένοι πληθυσμοί.

Το περί 1% είναι βέβαια ψευδές, διότι το 1% είναι 100 χιλιάδες. Ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων στη χώρα είναι πολλαπλάσιος, αυξάνεται και θα συνεχίσει να αυξάνεται λόγω των αφίξεων που – με αυτό το σχέδιο – θα είναι πάντα περισσότερες από τις υποτιθέμενες επαναπροωθήσεις.  Από την εμμονή στην επίταξη και από το ψέμα στον εποικισμό, αυτή η πολιτική θα έχει πολύ συγκεκριμένη κατάληξη. Η λογική του (αντιδημοκρατικού) κατήφορου είναι ο (πολιτικός) πάτος. Και στον πάτο γίνονται άσχημα πράγματα.