Ανθρωπάκια!

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για το διχασμό που φέρνουν τα θέματα τις επικαιρότητας και τον σεβασμό που - θα έπρεπε αλλά - δεν υπάρχει στο συνάνθρωπο.

Τελικά δεν ήταν μόνο η κακιά δεξιά (τιμώ τους δεξιούς), που ήθελε δηλώσεις εθνικοφροσύνης από τους κομμουνιστές, ούτε οι κακοί κομμουνιστές (τιμώ και τους κομμουνιστές), που εκκαθάριζαν όποιον δε θεωρούσαν σύντροφο. Τα χειρότερα της παγκόσμιας ιστορίας τα βλέπουμε τώρα και με τη συμπεριφορά ορισμένων «μοντέρνων» και «έξτρα φιλελεύθερων» (τρομάρα τους) απέναντι στην Εκκλησία. Δεν τους αρκεί η προτροπή Ιγνάτιου στις ευπαθείς ομάδες να μένουν σπίτι τους, να μην ασπάζονται εικόνες και χέρια ιερέων, ούτε η ανακοίνωση Ελπιδοφόρου πως ο Θεός λατρεύεται παντού.

Θέλουν δήλωση της Εκκλησίας πως ο ιός κολλάει και από το κουταλάκι της Θείας Κοινωνίας. Γιατί δεν τους ενδιαφέρει ο κορωνοϊός. Είναι απλά φανατικοί που  θέλουν μια νίκη απέναντι στην Εκκλησία! Νίκη όπως τη φαντάζονται αυτοί, στο πλαίσιο της εφήμερης ανάγνωσης γεγονότων με κοσμοϊστορικές διαστάσεις. Οι δυστυχισμένοι… παντογνώστες δεν έχουν αντιληφθεί πως αυτή την ώρα ο πλανήτης ολόκληρος σωρεύει γνώσεις. Κυβερνήσεις και πανεπιστημιακά ιδρύματα, τοπικές αρχές και επιχειρήσεις μελετούν σε πραγματικό χρόνο ένα συγκλονιστικό φαινόμενο, με το οποίο η ανθρωπότητα θα πρέπει να μάθει να συνυπάρχει.

Χωρίς νικητές και ηττημένους.

Με ζωτικό χώρο για όλες τις οικονομικές και κοινωνικές ομάδες. Γιατί ο πλανήτης μας χωράει όλους. Και τους ηλικιωμένους, και τους πιστούς, και τους αγνωστικιστές, και τους αριστερούς, και τους δεξιούς, και τους ιθαγενείς, και τους μετανάστες, κοκ. Γιατί αυτός ήταν πάντα ο κόσμος. Με την εξαίρεση των εποχών που έπαιρναν τα πάνω τους οι φανατικοί της μίας ή της άλλης πλευράς, οπότε και οδηγούμασταν σε πρωτοφανείς καταστροφές. Τώρα οι μεν θέλουν οπωσδήποτε την Εκκλησία να πει ότι δεν κολλάει η Θεία Κοινωνία και οι δε ότι κολλάει.

Όλοι τους ζητούν δηλώσεις υποταγής και είναι εξίσου απαράδεκτοι. Υπάρχει η πίστη, υπάρχει και η επιστήμη. Υπάρχουν άνθρωποι που υπηρετούν και τα δύο. Υπάρχουν απλοί άνθρωποι που θυμούνται και το περίφημο, από τα σχολικά μας χρόνια, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Και ο νοών νοείτω. Πάμε παρακάτω. Εκτός από τους κολλημένους με τα social media υπάρχουν και άλλοι απαράδεκτοι. Γριπιασμένοι που αλωνίζουν τις τράπεζες και τους εργασιακούς χώρους, καχύποπτοι που αντιμετωπίζουν τους αρρώστους σαν λεπρούς, φορείς του κορωνοϊού που κόβουν βόλτες στα καφενεία του Πύργου και εργαζόμενοι σε νοσοκομεία που δε θέλουν να πάνε στις δουλειές τους!

Ανθρωπάκια όλοι τους. Κοιτούν μόνο την πάρτη τους. Τη ζωούλα τους.

Χωρίς να αντιλαμβάνονται πως η ζωή δεν έχει αξία χωρίς ανθρωπιά. Μια ζωή φοβισμένοι θα είναι. Ή ανικανοποίητοι. Ότι και να τους προσφέρει η φύση δε θα τους είναι αρκετό. Και μπορεί να τη βγάλουν τώρα καθαρή, αλλά το καλοκαίρι θα είναι δυστυχισμένοι για τα κουνούπια. Και μετά για κάτι άλλο. Ενώ οι πρώτοι, οι μεν και οι δε, θα τσακώνονται ακόμα. Βλέποντας όλα αυτά θυμήθηκα τη διαφήμιση με το παιδί που σταμάτησε να μεγαλώνει. Στα αλήθεια γιατί να μεγαλώσει σε έναν κόσμο φανατικών και φοβισμένων; Δεν είναι αυτή η κοινωνία που θέλουμε. Και είμαι σίγουρος πως στον κόσμο υπάρχει αρκετό φως για να κερδίσει το σκοτάδι.