Άσκηση αυτογνωσίας και σχέδιο αλλαγής

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για την επιτυχία της αλυσίδας των πόρων που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της κρίσης και το γεγονός πως δεν έχει σπάσει. Παράλληλα, τονίζει πως σαν χώρα έχουμε τους ανθρώπους για να κάνουμε σχέδια για την επόμενη ημέρα.

Κτίρια. Εξοπλισμός (ιατρικός και ξενοδοχειακός). Υλικοτεχνική και επικοινωνιακή υποδομή. Προμήθειες (ιατρικά αναλώσιμα, τρόφιμα). Σύνδεση με τα δίκτυα. Γιατροί. Νοσοκόμοι. Παραϊατρικό προσωπικό (βοηθοί εργαστηρίων κοκ). Διοικητικοί και βοηθητικοί (τραπεζοκόμοι, τεχνικοί, εργαζόμενοι στην καθαριότητα και την ασφάλεια). Έρευνα και σύνδεση με τα πανεπιστήμια. Σύνδεση με άλλα νοσοκομεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η αλυσίδα των πόρων που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της κρίσης είναι τεράστια και το γεγονός πως δεν έχει σπάσει ακόμη είναι επιτυχία.

Μόνο που όλοι γνωρίζουμε πόσο εύθραυστη είναι. Όχι γιατί η Ελλάδα είναι μία φτωχή χώρα. Όχι γιατί έχουν προηγηθεί τα μνημόνια. Ούτε γιατί ο τομέας Υγείας έχει όλες τις παθογένειες της χώρας. Αλλά γιατί η απειλή δε μπορεί να μπει σε καλούπια. Το είδαμε αυτό σε χώρες πολύ πλουσιότερες. Σε χώρες με λιγότερα προβλήματα από τα δικά μας. Η απειλή είναι ένα αντικειμενικό μέγεθος, που είναι ικανό να δαμάσει κάθε ανθρώπινη και κρατική αντίδραση.

Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι η τύχη θα είναι με το μέρος μας. Γιατί την επόμενη μέρα δεν έχουμε τις ικανότητες αντίδρασης που έχουν το Ηνωμένο Βασίλειο ή οι ΗΠΑ. Δε μπορούμε να βάλουμε τη βαριά βιομηχανία που δεν έχουμε να στηρίξει το εθνικό εισόδημα. Και ο τουρισμός θα αργήσει να βάλει μπροστά τις μηχανές του. Οφείλουμε να είμαστε διπλά προσεχτικοί. Δε μπορούμε να εμφανιστούμε αμέριμνοι όπως οι ηγέτες των δύο μεγάλων χωρών (ΗΠΑ και Μεγάλης Βρετανίας) ή εξαιρέσεων, όπως η Σουηδία. Δεν είμαστε και στην ίδια γειτονιά άλλωστε. Η όμορφη χώρα του βορρά δεν έχει δίπλα της την Τουρκία και δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των μεταναστευτικών ροών.

Είναι προφανές πως όλοι έχουμε κουραστεί.

Είναι δεδομένο ότι το οικονομικό κόστος είναι τεράστιο. Αλλά, για την ώρα τουλάχιστον, έχουμε αποφύγει τον βαρύ φόρο σε ανθρώπινες ζωές και αυτό είναι σημαντικό. Όσες πιο λίγες οικογένειες θρηνήσουν απώλειες θα είναι σημαντικό για όλους μας. Γιατί τόσο πιο γρήγορα θα αποκατασταθεί η ομαλότητα. Τόσο πιο γρήγορα οι ξένοι ταξιδιώτες θα εμπιστευτούν ξανά τη χώρα μας. Έχω αναφερθεί ξανά. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει ένας τουριστικός, εκπαιδευτικός και ιατρικός παράδεισος. Αυτή είναι η απάντηση και στα ζητήματα ασφαλείας που αντιμετωπίζουμε.

Αν εδώ σπουδάζουν νέοι από ολόκληρο τον κόσμο, αν εδώ περνούν ένα μέρος της ζωής τους συνταξιούχοι από κάθε γωνιά της Γης, θα είναι πολύ δύσκολο να αποσταθεροποιήσει κανείς τη χώρα μας ή να επιβουλευθεί την εθνική της ακεραιότητα. Θα απαντήσουμε έτσι με θετικό τρόπο και στο δημογραφικό μας πρόβλημα. Καθώς νέοι που θα φτιάχνουν εδώ τη ζωή τους θα παραμένουν στη χώρα μας. Θα αποκτούν οικογένειες και περιουσιακά στοιχεία. Όλα αυτά, βέβαια, εύκολα λέγονται και γράφονται. Τα «όνειρα» δεν κοστίζουν. Πιστεύω, όμως, πως έχουμε τους ανθρώπους για να τα κάνουμε σχέδια. Έχουμε τους ανθρώπους για να τα κάνουμε πράξη.