Ο Κορωνοϊός – Ένα τόσο δα μικρό μπαλάκι

Ένα άρθρο από τον Κώστα Αγγελάκη για τις θεωρίες συνωμοσίας του κορωνοϊού αλλά και τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Ένα τόσο δα μικρό μπαλάκι με μικρά εξογκώματα, που θυμίζει καρικατούρα σε παιδικό βιβλίο, και δεν είναι καν ορατό δια γυμνού οφθαλμού, ήρθε και έκανε έναν πλανήτη άνω κάτω. Έκλεισε σχολεία, εκκλησίες, εργοστάσια, εμπορικά κέντρα, αθλητικές εγκαταστάσεις, σταμάτησε επενδύσεις, ακύρωσε όλα τα σχέδια και μας θύμισε οτι δεν είμαστε οι άρχοντες στον πλανήτη αλλά μάλλον οι επισκέπτες.

Και μας το θύμισε άγαρμπα, ίσως γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να το κάνει.Αν αυτό ήταν όντως πραγματικά, αυτό που ήθελε να κάνει, αλλά αυτό δεν το ξέρουμε και δεν θα το μάθουμε και ποτέ. Δηλαδή αν αυτό που γίνεται σήμερα είναι είτε

• επειδή ένας κινέζος έφαγε μια μπαγιάτικη νυχτερίδα, είτε
• επειδή ένας τρελλός επιστήμονας τον έφτιαξε σε κάποιο υπόγειο, είτε
• επειδή ο Θεός-φύση το έστειλε σαν τα σύγχρονα «Σόδομα & Γόμορα»,

θα ήταν σημαντικό να το ξέραμε για την πρόβλεψη της επόμενης μέρας, αλλά πιστεύω ότι σίγουροι δεν θα είμαστε ποτέ. Οπότε όλες οι σχετικές θεωρείες συνομωσίας βρίσκουν χώρο, όλες οι απόψεις είναι δεκτές, ανώδυνες, αναπόδεικτες και ως τέτοιες σίγουρα τελειώνουν με ερωτηματικό.

Σκεφθείτε ή γράψτε, λοιπόν άφοβα ότι θέλετε,δεν πρόκειται κανείς ποτέ να σας αποδείξει λάθος. Και άσχετα με το πως εμφανίστηκε, έφερε τον άνθρωπο σε απίστευτα ευθεία, αλλά και βουβά διλλήματα, και επιλογές όπως

• Ζωή ή Οικονομία
• Επιστήμη ή Φυσική εξέλιξη
• Ανάγκη ή Θρησκεία

Άνθρωποι πεθαίνουν, οικονομίες καταστρέφονται, συνήθειες μεταλλάσσονται βίαια, αντοχές δοκιμάζονται, όλα είναι πλέον σε δεύτερη μοίρα, και οι προβληματισμοί περισσεύουν.

Σε αυτές τις καταστάσεις βέβαια, τα μεγαλύτερα προβλήματα για τις κοινωνίες δεν είναι ούτε οι θάνατοι, ούτε η στασιμότητα της οικονομίας. Είναι τα συνήθη αποτελέσματα αυτών, δηλαδή η γενικότερη ανασφάλεια που δημιουργείται, ο πανικός, η ανομία, η κοινωνική αναρχία και η έλλειψη καθοδήγησης και ηγεσίας από τους ανεπαρκείς ηγέτες του πλανήτη που η ανεπάρκειά τους έλαμψε και αποδείχθηκε, εκεί που πριν ήταν μια απλή υποψία.

Υπάρχουν βέβαια και θετικές παρενέργειες από όλο αυτό.

Ο πλανήτης πήρε μια ανάσα από τους ξέφρενους ρυθμούς που είχε και μαζί και οι άνθρωποι απο τον αγώνα δρόμου που είχε ο καθένας.Σταμάτησε πολέμους και την καταστροφή της φύσης απο τον κακό μας εαυτό. Βρήκαμε το χρόνο να φιλοσοφίσουμε τη ζωή μας και να επανεξετάσουμε τις αξίες και τις προτεραιότητές μας.

Παράλληλα κάποιες μεταρυθμίσεις και συστήματα που χρειάζονταν, και που θα έπαιρνε χρόνια να γίνουν τώρα υλοποιούνται σε μερικές εβδομάδες. Η επιτάχυνση της εξοικείωσής μας με την τεχνολογία για ευνόητους λόγους είναι μάλλον θετική.

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι οτι οποιαδήποτε πρόβλεψη για την επόμενη μέρα είναι παρακινδυνευμένη γιατί δεν ξέρουμε ούτε πώς ήρθε ο ιός αλλά ούτε και πότε θα φύγει. Τόσο απλά.

Ήρθε σύντομα για να μας δώσει ένα χαστούκι, να μας κλείσει το μάτι και να φύγει ή η επίσκεψη θα είναι αρμένικη, δηλαδή διαρκείας οπότε και η κοινωνική μας μετάλλαξη τεράστια με χαρακτηριστικά ανείπωτα, αχαρτογράφητα και σίγουρα μη προβλέψιμα?

“Κάνε με σοφό, να σε κάνω πλούσιο” μου έλεγε ο kapajohn, ένας αξιολογότατος συνεργάτης από το κοντινό παρελθόν, όταν αντιμετωπίζαμε την ανάγκη προβλέψεων με πολλούς αγνώστους. Και πόσο δίκιο είχε, γιατί ούτε εγώ τον έκανα ποτέ σοφό, αλλά ούτε και εκείνος εμένα πλούσιο.

Αν ήμουν συνομωσιολόγος θα έλεγα ότι αυτόν τον ιό τον εφηϋραν τα “ασφαλιστικά συστήματα” του πλανήτη, με σκοπό στην επόμενη μέρα να έχουν ισιώσει όλα, κατά την γνωστή ρήση του Τσακαλώτου περί θανάτου των ηλικιωμένων.

Αν ήμουν συνομωσιολόγος θα έλεγα ότι αυτόν τον ιό τον εφήυραν τα μεγάλα οικονομικά τραστ και συμφέροντα του πλανήτη, γιατί ως γνωστόν στην επόμενη μέρα όλες οι αδύναμες και όχι υγιείς επιχειρήσεις, που δεν θα αντέξουν την στασιμότητα της οικονομίας,θα έχουν κλείσει, και το επιχειρηματικό περιβάλλον θα έχει γίνει καλύτερο.

Αν ήμουν συνομωσιολόγος θα έλεγα ότι αυτόν τον ιό τον εφήυραν οι «σκοτεινές και μυστικές» υπηρεσίες του πλανήτη για να δημιουργήσουν τον ολοκληρωτικό και πολυπόθητο έλεγχο που θέλουν απέναντι στις κοινωνίες.

Αν ήμουνσυνομωσιολόγος τέτοια θα έγραφα, αλλά δεν είμαι.