Η διαχρονική συμπόρευση Γερμανίας – Τουρκίας, με αφορμή ένα σκίτσο

Με αφορμή το σκίτσο του γερμανικού υπουργείου Υγείας που δείχνει την Τουρκία να κρατά από το χέρι την Ελλάδα, ο Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στo blog του στο pagenews.gr για τη διαχρονική συμπόρευση του Βερολίνου με την Άγκυρα και συγχρόνως σχολιάζει την μη φιλική αντιμετώπιση της χώρας μας από αυτές.

Ότι η Γερμανία δεν είναι η πιο φιλική χώρα προς την Ελλάδα το γνωρίζουμε. Το έχουμε διαπιστώσει με τον πλέον επώδυνο τρόπο εδώ και μία δεκαετία. Και δεν είναι μόνο το θέμα της απόκλισης συμφερόντων και της γνωστής προδιάθεσης των Γερμανών να λεηλατούν τους πόρους και τον πλούτο τρίτων, κάτι που προϋποθέτει την προηγούμενη εξουθένωσή τους ώστε η αρπαγή να γίνει με την ελάχιστη δυνατή αντίδραση. Δεν οφείλεται επίσης μόνο στην πάγια επεκτατική ατζέντα τους που περνά πάνω από την αποδυνάμωση των άλλων, στη δε περίπτωση της Ελλάδας μέσα από τη γεωπολιτική απομείωση έως και έκλειψη, κάτι στο οποίο συμπίπτουν με άλλους.

Πέραν των γενικών χαρακτηριστικών, ειδικά σε ό,τι αφορά εμάς οι λόγοι επεκτείνονται στη διαχρονική συμπόρευση της Γερμανίας με την Τουρκία.

Η σχέση είναι διαρκής, με βαθιές ιστορικές ρίζες. Υπενθυμίζεται ότι ο ρόλος των Γερμανών στη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου αλλά και των Αρμενίων ήταν καθοριστικός στο χρηματοδοτικό, στρατιωτικό και οργανωτικό πεδίο. Και τότε αλλά και στη συνέχεια η Γερμανία προσπαθούσε να εξασφαλίσει πρόσβαση και παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας, εξαλείφοντας παράλληλα τον εμπορικό ανταγωνισμό από τους Έλληνες.

Ο Μιχαήλ Ροδάς, διευθυντής εκείνη την εποχή του Γραφείου Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο έργο του «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Μ. Ασίας» αναφέρει ότι ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς, ο οποίος είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α’ ΠΠ, είναι αυτός που πρότεινε στους Τούρκους τις πορείες θανάτου ώστε να εξοντωθούν οι χριστιανοί της Ανατολίας: «Σας διαβεβαιώνω ότι οι παγωνιές και το κρύο του χειμώνα, οι βροχές και η μεγάλη υγρασία, ο ήλιος και η τρομερή ζέστη του καλοκαιριού, οι αρρώστιες του εξανθηματικού τύφου και της χολέρας, οι κακουχίες και η ασιτία, θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα, με τις σφαγές που σχεδιάζετε (…) Με το σύστημα που σας προτείνω, ο θάνατός τους είναι βέβαιος. Επιπλέον, οι γυναίκες τους δεν θα γεννούν και έτσι θα λυθεί το δημογραφικό σας πρόβλημα, ενώ η μισητή και άτιμη ράτσα των Ελλήνων θα ξεκληριστεί και θα χαθεί για πάντα μέσα σε μια γενιά και εσείς θα αποκτήσετε μια συμπαγή τούρκικη ομοιογένεια».

Όλα αυτά, υπογραμμίζει ο Ροδάς, «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή», δηλαδή με απολύτως γερμανικό τρόπο .

Είναι πάρα πολλά τα ιστορικά στοιχεία για εκείνη την περίοδο και εξηγούν τα όσα ακολούθησαν στον Β’ ΠΠ με το ολοκαύτωμα των Εβραίων – δεν ήταν κάτι που έκαναν για πρώτη φορά σε λαό οι Γερμανοί – και τη γενικότερη αγριότητα που επέδειξαν κατά την κατοχή της Ελλάδας και άλλων χωρών, ιδιαίτερα όμως σε εμάς με τις μαζικές σφαγές αμάχων κα την εξαφάνιση ολόκληρων χωριών.

Την ιστορικά εχθρική αυτή συμπεριφορά τη βλέπουμε να επαναλαμβάνετε και σήμερα σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Σε ό,τι αφορά πρόσφατα περιστατικά, υπενθυμίζεται, μεταξύ άλλων πολλών, η άρνηση της Γερμανίας να προσκαλέσει την Ελλάδα στις διασκέψεις για τη Λιβύη παρότι η χώρα μας είναι άμεσα θιγόμενη, το διαρκές μπλόκο στην επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία για την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο κ.ά. Βέβαια, το μείζον των τελευταίων ετών, είναι η επιβολή του αλλεπάλληλων εξοντωτικών Μνημονίων τα οποία δεν είχαν ως στόχο την δημοσιονομική προσαρμογή, αυτό ήταν το όχημα, αλλά την υποθήκευση του συνόλου της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων και το γεωπολιτικό knock out της χώρας, κάτι στο οποίο συνέπεσαν και με άλλους.

Είναι ο λόγος για τον οποίο οι διαπραγματεύσεις διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων για τα Μνημόνια εξελίσσονταν σε ένα παράλογο πλαίσιο, πέρα από κάθε οικονομική λογική, και δεν υπήρχε καμία πιθανότητα κατάληξης σε κάποια ορθολογική συμφωνία. Διότι ο στόχος ήταν και παραμένει πολιτικός. Γι’ αυτό και μόλις οι Γερμανοί έβλεπαν ότι μία κυβέρνηση εξαντλούσε τα πολιτικά της καύσιμα και τη δυνατότητα της να συνεχίσει την επιβολή τής παράφρονος οικονομικής πολιτικής λόγω αντιδράσεων, της τραβούσαν το χαλί και συνέχιζαν με την επόμενη.

Είναι μεγάλη η συζήτηση και ένας από τους λόγους που συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα είναι ότι το εγχώριο πολιτικό σύστημα, μεταξύ άλλων ανεπαρκειών, δεν γνωρίζει και ιστορία.

Έχοντας αυτά υπόψιν, έχει ενδιαφέρον η ενημερωτική καμπάνια του γερμανικού υπουργείου Υγείας για τον κορωνοϊό, σε 16 γλώσσες, όπου οι αντίστοιχες χώρες εμφανίζονται προσωποποιημένες σε σκίτσα η καθεμιά με την σημαία της. Διόλου τυχαία, προφανώς, η Ελλάδα εμφανίζεται ως μικρό κοριτσάκι που το κρατάει από το χέρι η μαμά της που είναι η… Τουρκία.

Το να εμφανίζεται η Ελλάδα σε μία διεθνή πολύγλωσση καμπάνια ως το… μικρό παιδάκι της Τουρκίας είναι αξιοσημείωτη γερμανική «έμπνευση» με εμφανείς διπλωματικές στοχεύσεις και προεκτάσεις. Για λόγους ιστορικής ακρίβειας, πάντως, θα έπρεπε να είναι η Γερμανία με την Τουρκία πιασμένες χέρι-χέρι ως οικογένεια και αδελφές, λόγω και της κοινής μογγολικής καταγωγής των δύο λαών από τις ασιατικές στέπες.

Το σκίτσο είναι το εξής: