Ελεύθεροι παιδεραστές!

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τη ντροπή του να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας παιδεραστής και αναρωτιέται αν νιώθουν καλά οι υπεύθυνοι αυτής της απόφασης.

Ευτυχώς κρατήθηκα και δεν έγραψα για το θέμα όταν ανακοινώθηκε η αποφυλάκιση του εκπαιδευτικού που είχε ασελγήσει σε 36 παιδιά! Όχι ότι κάνει διαφορά ως προς το ποιόν του ανθρώπου, αλλά μιλάμε για 36 παιδιά! Και αυτός ο άνθρωπος αφέθηκε ελεύθερος με εισήγηση από τον διευθυντή της φυλακής που κρατούνταν και απόφαση του δικαστικού συμβουλίου. Επειδή είχε κάνει 8 χρόνια φυλακή και είχε 1000 μεροκάματα, ενώ είχε συνολικές ποινές 400 ετών!

Είναι δυνατόν να βγαίνει από τη φυλακή με 1000 μεροκάματα, ενώ με αντίστοιχα ένσημα ένας νομοταγής πολίτης δε μπορεί ούτε σύνταξη να πάρει; Δεν έχω αμφιβολία ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι λειτουργοί εφάρμοσαν τον νόμο. Το γράμμα σίγουρα. Για το πνεύμα δεν είμαι σίγουρος. Στα αλήθεια πίστεψαν ότι ο νομοθέτης ήθελε να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας κατά συρροή παιδεραστής; Για αυτόν πίστεψαν ότι ήταν η έκφραση της επιείκειας που αποτυπώθηκε στον ποινικό κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τροποποίησε μερικώς η ΝΔ;

Θα ήθελα να ήξερα, όταν όλοι οι εμπλεκόμενοι γύρισαν εκείνη την ημέρα στα σπίτια τους τι σκέφτονταν;

Πως εφάρμοσαν τον νόμο; Ότι πήραν μια σωστή απόφαση; Μη μου πει κανείς πως πέραν του νόμου διαπίστωσαν πως υπήρξε και σωφρονισμός. Γιατί, αν είχε επέλθει σωφρονισμός ο τελευταίος που θα ζητούσε να αποφυλακιστεί θα ήταν ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος. Έχοντας στιγματίσει τις ζωές 36 μαθητών του ο ίδιος δε θα πρέπει να ήθελε να δει ξανά το φως της ελευθερίας. Ο ίδιος θα έπρεπε να διεκδικεί τον εγκλεισμό του για το κακό που έκανε. Μόνο αυτό θα ήταν δείγμα ειλικρινούς μεταμέλειας.

Δεν πέρασαν λίγες ημέρες και ο άνθρωπος αυτός παραβίασε τους περιοριστικούς όρους και συνελήφθη. Προφανώς θα γυρίσει στη φυλακή. Δεν έχω αμφιβολία για αυτό. Ευτυχώς η κοινωνία μας έχει αντανακλαστικά και οι θεσμοί μας δικλείδες ασφαλείας. Αλλά δε μπορεί κάποιοι να κάνουν τη δουλειά τους τόσο γραφειοκρατικά. Δε μπορεί να μεγαλύτερη έκφραση επιείκειας να είναι για τους χειρότερους. Και όχι τόσο σύντομα. Όχι τόσο απλόχερα. Ειδικά όταν έχουμε εξαιρετικά αυστηρούς νόμους και βαριές ποινές για αδικήματα απείρως ελαφρότερα.

Όσοι εμπλέκονται στον κύκλο απονομής της Δικαιοσύνης θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι «τυφλή», όχι στραβή.

Η Δικαιοσύνη είναι «τυφλή» για να μη βλέπει ιδιαιτερότητες που θα μπορούσαν να επιβαρύνουν τη θέση ενός κατηγορούμενου και να οδηγήσουν σε άδικη καταδίκη. Όχι για να κάνει πως δεν βλέπει. Ότι δεν ακούει. Ότι δεν αισθάνεται. Αντίθετα, ακριβώς επειδή είναι «τυφλή», όλες οι άλλες της αισθήσεις πρέπει να είναι οξυμένες. Σε κάθε περίπτωση, για να μην υπάρχει το άλλοθι του νόμου ο ποινικός κώδικας θα πρέπει να αλλάξει και πάλι. Να μην καλύπτει εγκλήματα όπως τα όσα αδιανόητα έπραξε ο συγκεκριμένος καθηγητής σε βάρος αθώων ψυχών. Σε βάρος νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους που τον είχαν εμπιστευθεί ως δημόσιο λειτουργό.

ΥΓ. Ευτυχώς που δεν έγραψα την ημέρα της αποφυλάκισης. Ήταν ένα οργισμένο κείμενο το οποίο θα αδικούσε και εμένα. Όμως, καλό θα είναι οι δημόσιοι λειτουργοί να σκέφτονται τις επιπτώσεις των αποφάσεων και των πράξεών τους στη διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους. Γιατί μπορεί να μας βγάζουν από τα ρούχα μας και το κυριότερο από το πλαίσιο λογικής στο οποίο έχουμε αποφασίσει να ζούμε.