Κορωνοϊός: Η ανοσία και οι θεραπείες έξι μήνες μετά

Κορωνοϊός: Έντονη ανησυχία επικρατεί σε όλον τον πλανήτη για ένα ενδεχόμενο δεύτερο κύμα κορωνοϊού. Ελπίδες από τον επιστημονικό χώρο για αντιιικές θεραπείες. Τι συμβαίνει με το εμβόλιο;

Με τον φόβο, του να χτυπήσει για δεύτερη φορά την πόρτα της ο κορωνοϊός, ζει η παγκόσμια κοινότητα. Έξι μήνες αφότου ο SARS-CoV-2 άλλαξε σχεδόν ριζικά την καθημερινότητά μας, με δρακόντεια περιοριστικά μέτρα, κοινωνική αποστασιοποίηση, κλειστά σύνορα, απώλειες για τους ηλικιωμένους, τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις, η υφήλιος συνεχίζει να βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές 437.137 πολίτες από 188 χώρες έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας του φονικού ιού ενώ 8.044.839 είναι τα επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Αμερική, Βραζιλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία συνεχίζουν να μετρούν τις πληγές τους, να εκπέμπουν “SOS” και να προειδοποιούν για την χαλάρωση των περιοριστικ΄βν μέτρων.

Η πιθανότητα ενός δεύτερου κύματος COVID-19 που θα ευνοηθεί από τη χαλάρωση των μέτρων είναι πιο ορατή από ποτέ. Ήδη στο Ιράν, των 9.900 νεκρών, η σταδιακή χαλάρωση των μέτρων από τον Απρίλιο, είχε σαν αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση των νέων κρουσμάτων, την ώρα που οι Αρχές καλούν τον κόσμο να μην εφησυχάζει γιατί ο «ιός είναι πάντα εδώ». Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον 14 Πολιτείες καταγράφουν δραματική αύξηση των κρουσμάτων και των νοσηλειών που οφείλονται στη χαλάρωση των μέτρων. Εκτός όμως από τον φόβο μιας νέας έξαρσης, οι ειδικοί έκαναν σημαντικές διαπιστώσεις το εξάμηνο της πανδημίας, ανάμεσα στις οποίες ότι ήμασταν εντελώς ανέτοιμοι για τη μεγάλη υγειονομική πρόκληση.

«Αυτή η πανδημία ήταν πολύ χειρότερη από οτιδήποτε είχαμε προβλέψει» τονίζει ο Μάρτιν Χίμπερτ, καθηγητής Αναδυόμενων Λοιμωδών Νόσων στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικών Ασθενειών του Λονδίνου. «Έχει θνησιμότητα 1%, είναι πολύ μεταδοτική, χαρακτηριστικά που θεωρούσαμε απίθανα για τον νέο λοιμώδη παράγοντα που αναμέναμε» σημειώνει. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο καθηγητής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Ιμπίριαλ, Ντέιβιντ Ναμπάρο, ειδικός απεσταλμένος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την COVID-19. «Όταν εμφανίστηκε πιστέψαμε ότι επρόκειτο για μία απλή αναπνευστική λοίμωξη, που προσέβαλε το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα. Τώρα είναι σαφές ότι αυτή η εκτίμηση είναι εσφαλμένη. Ο νέος κορωνοϊός προκαλεί ασθένεια στα ιγμόρεια, επηρεάζει το ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων πυροδοτώντας τη δημιουργία θρόμβων. Επίσης συνδέεται με καταλυτική κόπωση, νεφρικές βλάβες και καρδιακές προσβολές, ακόμα και σε σχετικά νέους ασθενείς. Σίγουρα είναι μία νόσος που δεν επιτρέπεται να υποεκτιμήσουμε».

Ο Μαρκ Γουλχάουζ, καθηγητής επιδημιολογίας λοιμωδών νοσημάτων του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, λέει ότι «το πιο σημαντικό μάθημα που λάβαμε από την COVID-19, το περασμένο εξάμηνο, είναι ότι οφείλουμε να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί της, για πολύ μεγάλο διάστημα ακόμα. Είναι επιτακτική η αναζήτηση τρόπων ελέγχου της εξάπλωσής της, χωρίς την επιβολή λόκνταουν, που προκαλούν βαθιά οικονομικά και ψυχικά τραύματα. Αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο, όπως μάθαμε. Είναι μία ασθένεια που συνδέεται άρρηκτα με το γήρας» επισημαίνει ο Γούλχαουζ. «Ο κίνδυνος να πεθάνει ένας 75χρονος από COVID-19 είναι περίπου 10.000 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που διατρέχει ένας 15χρονος. Αυτό καθιστά αναγκαία την προστασία των ηλικιωμένων. Πρωτίστως, λοιπόν, οφείλουμε μεριμνήσουμε για αυτούς δημιουργώντας πρωτόκολλα βιο-ασφάλειας, ώστε να παραμένουν ασφαλείς τόσο στους οίκους ευγηρίας όσο και στο σπίτι».

H ανοσία

Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους επιστήμονες είναι η ανοσία που αποκτούν όσοι προσβλήθηκαν από τον κορωνοϊό. Όπως αναφέρει ο καθηγητής Χίμπερτ, «συγκρατημένες εκτιμήσεις υποδεικνύουν ότι τα αντισώματα μπορεί να δρουν προστατευτικά επί μερικούς μήνες μέχρι δύο χρόνια. Είναι αναγκαίο να μάθουμε τη διάρκεια της ανοσίας γιατί επηρεάζει τη μετάδοση της νόσου στην κοινωνία. Όσο πιο μακρόβια είναι η ανοσία τόσο θα επιβραδύνεται η μετάδοση της νόσου. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ερευνητές μελετούν τις συγκεντρώσεις αντισωμάτων στους πρώην ασθενείς».

«Είναι σαφές ότι η COVID-19 δεν είναι μία απλή αναπνευστική λοίμωξη. Σε κάποιους αρρώστους προκαλεί π.χ. θρόμβους, που επιδεινώνονται ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων. Αγνοούμε αν πρέπει να τους χορηγήσουμε αντιπηκτικά κατά την έναρξη της νοσηλείας για να αποτρέψουμε τον σχηματισμό τους. Ούτε βέβαια γνωρίζουμε για πόσο πρέπει να συνεχίσουμε την αγωγή», επισημαίνει με τη σειρά του ο Τομ Ουίνκφιλντ, της Σχολής Δημόσιας Υγείας και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου. «Είναι σημαντικό ότι διαρκώς συγκεντρώνουμε περισσότερα δεδομένα, από αιματολογικές εξετάσεις, τα επίπεδα οξυγόνου, τον αναπνευστικό ρυθμό και ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήσουν να προβλέψουμε ποιος ασθενής θα αντιδράσει δυσμενέστερα στη λοίμωξη και ποιος θα πρέπει να λάβει τις πιο επιθετικές θεραπείες που διαθέτουμε. Τους επόμενους έξι μήνες θα διαθέτουμε πολύ περισσότερες πληροφορίες» καταλήγει.

Αισιοδοξία για θεραπείες, όχι όμως για εμβόλιο:

Στο μέλλον θα βρεθεί ένα αποτελεσματικό εμβόλιο που θα σώσει την ανθρωπότητα. Το ενδεχόμενο αυτό, ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα πριν από την πάροδο ενός ή και δύο χρόνων. «Όφείλουμε να ξυπνήσουμε από την ψευδαίσθηση ότι ένα εμβόλιο, στα τέλη του χρόνου, θα μας σώσει. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Ακόμα και αν βρεθεί ασφαλές και αποτελεσματικό εμβόλιο, πώς θα αποκτήσουν άμεση πρόσβαση σε αυτό 7,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι; Η εξάλειψη των ασθενειών είναι μία αφάνταστα δύσκολη υπόθεση. Τα καταφέραμε σχετικώς με την πολιομυελίτιδα, αλλά όχι με την ιλαρά» ξεκαθαρίζει ο Ντέιβιντ Ναμπάρο.

Όσο για τις θεραπείες; «Πραγματοποιούνται πολλές κλινικές δοκιμές σε ήδη υπάρχοντα σκευάσματα που χορηγούντο για άλλες νόσους, προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσον μπορούν να χρησιμοποιηθούν έναντι της COVID-19», τονίζει ο καθηγητής Χίμπερτ. «Περιμένουμε τα αποτελέσματα τους επόμενους μήνες. Αν είναι ενθαρρυντικά, θα μειωθούν σημαντικά τα ποσοστά θνησιμότητας της COVID-19, από το 1% που βρίσκονται σήμερα, στο 0,1%. Συνδυαστικά, με τη βελτιωμένη ικανότητα πραγματοποίησης διαγνωστικών εξετάσεων, την καλύτερη κατανόηση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και της σημασίας των επιπέδων αντισωμάτων, πιστεύω ότι σε έξι μήνες η θέση μας θα είναι διαφορετική και πολύ βελτιωμένη. Εγώ, τουλάχιστον, είμαι αισιόδοξος», καταλήγει ο ίδιος.