Από τις “φωτιές” και τις “βυθίσεις”, περνάμε στη λογική του Τσάμπερλεν; Στη λογική να υπογράψουμε μια συμφωνία με την Τουρκία για “να αποφύγουμε τον πόλεμο”; Ο οποίος δεν είναι και σίγουρο ότι θα μας προκύψει αν επιμείνουμε στην υπεράσπιση αυτού που για τυπικούς (;) λόγους συνεχώς επικαλούμαστε: του διεθνούς δικαίου. Τις τελευταίες ημέρες έχουν αρχίσει να τραβούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όσοι μετρούν στο χάρτη την απόσταση του Καστελόριζου και καταλήγουν ότι είναι “πολύ μακριά”. Πλησιάζουν και οι ημέρες της κυπριακής τραγωδίας κι αυτά τα “μακριά” ,όσο και να μη το θες προκαλούν συνειρμούς.
Έχουν βγει μπροστά όσοι μετρούν τα παράλια της Τουρκίας και τα συγκρίνουν με του Καστελόριζου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ μεγαλύτερα σε έκταση τα τουρκικά… Έχει δημιουργηθεί η βάσιμη εντύπωση ότι δημιουργείται στην κοινή γνώμη ένα κλίμα του …”να τα βρούμε”. Δεν έχει περάσει απαρατήρητο στα σχόλια που γράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι υπάρχει ένα ασφαλώς μειοψηφικό κομμάτι της κοινής γνώμης που δεν θέλει να τα βρούμε αλλά απογοητευμένο δηλώνει ότι κάποιοι άλλοι τα ΄χουν βρει για μας, χωρίς εμάς και συνεπώς “τι το ψάχνουμε”…
Απόψεις που λένε ότι “όπως πέρασαν οι Πρέσπες θα περάσει και το Αιγαίο”, ακούγονται στην καθημερινότητα μας. Ενισχύονται από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν διαπιστώνουν να υπάρχει κάποια ουσιαστική προετοιμασία για όσα ενδεχομένως κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Μόνο δηλώσεις επί δηλώσεων και κατά τ΄ άλλα απίστευτη “φαγωμάρα”, απειλές ειδικών δικαστηρίων, “κασέτες” για να ΄χουμε να ακούμε και να περνάει η ώρα και καμία απολύτως συζήτηση και συνεννόηση για το “τι θα κάνουμε”. Δεν θα αναφερθούμε στις προετοιμασίες σε στρατιωτικό επίπεδο…
Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα σκεφτεί έστω να παίξει το ρόλο του Τσάμπερλεν. Η Ελλάδα ακόμη και με τα προβλήματα που έχει μπορεί να αποτρέψει την κλιμάκωση, τον πόλεμο αν προτιμάτε. Η Ελλάδα έχει συμμάχους και αυτό θα αποδειχτεί τις επόμενες ημέρες. Θα πρέπει να αποφασίσει όμως ότι δεν μπορεί να λειτουργεί με την λογική να τους έχει όλους ευχαριστημένους. Κάποιοι από τους “φίλους και συμμάχους” παίζουν εμφανώς βρώμικα εναντίον μας. Κάποιοι άλλοι αυτή τη περίοδο έχουν συμφέροντα που μπορούν να προωθηθούν μαζί με τα ελληνικά συμφέροντα. Κανένας δεν “αγαπά” κανένα.
Όπως και να ΄χει όσοι θέλουν να γίνουν Νέβιλ Τσάμπερλεν ας αναλογιστούν πως έμεινε στην ιστορία εκείνος και πως ο μέθυσος, μανιώδης καπνιστής…λαϊκιστής Τσόρτσιλ.