Ανήκουμε όλοι στο ίδιο έθνος;

Η επιθετική πολιτική του Ερντογάν και η προετοιμασία από την πλευρά του ακόμη και θερμού επεισοδίου, ως πίεση για υποχωρήσεις της Ελλάδας, ωθεί αρκετούς στην χώρα μας να μιλούν για την ανάγκη αντίστοιχης προετοιμασίας και οπωσδήποτε ενότητας του Έθνους.

Μάλιστα υποστηρίζουν ότι φωνές που λένε ότι “το Καστελόριζο είναι μακρυά” ή ότι “η Τουρκία έχει και εκείνη τα επιχειρήματά της” ή “ας μην ήμαστε μοναχοφάηδες”, και προειδοποιούν για την αρνητική εξέλιξη ενός θερμού επεισοδίου είναι “προδοτικές”.

Κάπως έτσι τείνουν να υψώσουν ανάθεμα για εκείνους, κυρίως διανοουμένους που εκφράζουν τις απόψεις τους. Όχι όμως για τους πολιτικούς της βαθιάς Ελλάδας που κατέστρεψαν, χρεοκόπησαν και άφησαν εν τέλει γυμνή την χώρα έναντι της υπαρκτής, τουλάχιστον από την Μεταπολίτευση, τουρκικής απειλής. Κι ας υπήρχαν φωνές όπως πχ του Παναγιώτη Κονδύλη που προειδοποιούσαν από το 1992 για την εξέλιξη σε βάθος χρόνου, αν το πολιτικό σύστημα δεν προετοίμαζε την οικονομία και την κοινωνία και συνολικά την χώρα.

Αλλά προκύπτει και ένα ακόμη ερώτημα για ποιά “ενότητα του έθνους” μιλούν και ποιούς εντάσσουν στο έθνος; Πρόσφατα, ευρωπαική έρευνα έδειξε ότι από το 1,5 τρις ευρώ που είναι τοποθετημένα σε φορολογικούς παραδείσους τα 60 δις ανήκουν σε Έλληνες πολίτες. Προφανώς πρόκειται για πολίτες που δεν πλήρωσαν φόρους και γι αυτό έστειλαν τα χρήματά τους εκτός. Ή ακόμη χειρότερα για επιτήδειους που πήραν χρήματα από τις Τράπεζες ή από δημόσιες επιχορηγήσεις και τα οποία οι δικές τους κυβερνήσεις μετακύλησαν στους φορολογούμενους. Με την ασφάλεια των καταθέσεών τους στο εξωτερικό μπορούν να είναι πολύ πατριώτες. Έτσι κι αλλιώς ούτε οι ίδιοι θα πολεμήσουν, ούτε τα παιδιά τους και κυρίως από μία νέα οικονομική κατάρρευση δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν μάλλον θα κερδίσουν. Ανήκουμε όλοι στο ίδιο έθνος, και εκείνοι που υποφέρουν γιατί είδαν τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται και εκείνοι που απολαμβάνουν τα κλεμένα; Πόσο πατριώτες είναι εκείνοι που αρνούνται να συμμετάσχουν στα εθνικά βάρη;

Θερμό επεισόδιο μάλλον δεν θα γίνει.

Ο Ερντογάν θα επιδιώξει να αποσπάσει παραχωρήσεις δίχως ένοπλη αναμέτρηση έστω και περιορισμένης κλίμακας, αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το λάθος. Ωστόσο η σχετική φιλολογία υπάρχει και διαχέεται και διαμορφώνει κλίμα.

Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα αν δεν απαντηθεί το πρόβλημα της παραγωγής και της κατανομής του πλούτου στην χώρα με στοιχειώδεις συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης. Και φυσικά είναι υποκριτικό και ψεύτικο να μιλούν για την ανάγκη εθνικής ενότητας εκείνοι που αφήνουν εκτός την αριστερά δηλαδή το 40% του πληθυσμού της χώρας, και καλλιεργούν συστηματικά το αντιαριστερό μένος εδώ και χρόνια προετοιμάζοντας το νέο κύκλο διχασμού. Όσοι μιλούν για εθνική ενότητα παραβλέποντας τα δύο αυτά στοιχεία, είτε πρόκειται για χρήσιμους ηλίθιους ή για τους συνήθεις πολιτικούς του συστήματος εξουσίας που θα εκμεταλλευθούν την συγκυρία και τα “εθνικά φούμαρα” για να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους. Και θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο και τους καλοπροαίρετους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος.