Εξωτερική πολιτική για τα πανηγύρια

O Σπύρος Γκουτζάνης στο νέο του blog στο pagenews.gr γράφει για την τριμερή συνάντηση στο Βερολίνο τονίζοντας πως η εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι επαρκής, δεδομένων των συνθηκών και της κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας.

Στην ερώτηση για το αν έγινε πράγματι τριμερής συνάντηση στο Βερολίνο, μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας με τη διαμεσολάβηση ή κατά τα κελεύσματα της Γερμανίας, ο αρμόδιος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, απάντησε, «ρωτήστε τον Τσαβούσογλου».

Από μόνη της η απάντηση είναι αρκετή για να συμπεράνει κανείς ότι η κυβέρνηση και η εξωτερική πολιτική που ασκεί είναι για τα πανηγύρια. Το ρεπορτάζ επιβεβαιώνει την εκτίμηση αυτή. Ο κ. Δένδιας ενημερώθηκε για την συνάντηση όταν ο Τούρκος ομόλογός του Μεβλούν Τσαβούσογλου, έκανε επίσημες δηλώσεις. Τι είναι χειρότερο; Ότι η κυβέρνηση κάνει διάλογο με την Τουρκία κυριολεκτικά την επομένη της μετατροπής της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί; Ή ότι η κυβέρνηση ασκεί μυστική διπλωματία με κρυφές συναντήσεις; Ή μήπως ότι ασκεί εξωτερική πολιτική δίχως τον αρμόδιο υπουργό;

Οι Τούρκοι δεν θα αλλάξουν συμπεριφορά για κανέναν

Η τριμερής στο Βερολίνο έγινε την ώρα που στις Βρυξέλλες συνεδρίαζε το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών και ο Νίκος Δένδιας ζητούσε να αποφασιστούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Η απάντηση του Τσαβούσογλου ήταν ακριβώς αυτή: Γιατί ζητάτε κυρώσεις κατά της Τουρκίας όταν ο άμεσα ενδιαφερόμενος είτε για την Αγιά Σοφιά είτε για την εν γένει συμπεριφορά της Τουρκίας κάθεται στο τραπέζι του διαλόγου μαζί μας; Οι ασχολούμενοι με την εξωτερική πολιτική, όχι συγκυριακά, γνωρίζουν ότι αυτή είναι μία πάγια τακτική της Τουρκίας, πρώτα κάνει μία κίνηση που δημιουργεί τετελεσμένα (όπως πχ όταν αναγνώρισε τα κατεχόμενα στην Κύπρο) και μετά διακηρύσσει παγκοσμίως ότι είναι έτοιμη να συζητήσει και ανοικτή στον διάλογο.

Φυσικά τα τετελεσμένα δεν αναιρούνται ποτέ. Αντίθετα ο διάλογος με τους ενδιαφερόμενους νομιμοποιεί εκ των υστέρων τα τετελεσμένα. Ο διάλογος θα ήταν ειλικρινής εάν γινόταν πριν εκδηλωθούν οι ενέργειες ή αφού προηγουμένως ακυρωθούν. Αλλά τέτοια πρόθεση η Τουρκία ούτε είχε ποτέ ούτε έχει για οποιοδήποτε ζήτημα. Οι ασχολούμενοι με την εξωτερική πολιτική, γνωρίζουν ότι αυτή είναι μία πάγια συμπεριφορά της Τουρκίας. Την ακολούθησε και πέτυχε να γίνει περιφερειακή δύναμη και να συζητά με «παίκτες» παγκοσμίου επιπέδου όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία και φυσικά δεν έχει κανέναν λόγο να την αλλάξει τώρα έναντι της Ελλάδας.

Φοβική και εθελόδουλη η ελληνική κυβέρνηση

Η φοβική και εθελόδουλη ελληνική κυβέρνηση αντιδρά σπασμωδικά και δίχως στρατηγική ενώ είναι και εσωτερικά διχασμένη. Με την μυστική διπλωματία ανοίγει συνολικά την διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία προβάλλοντας δήθεν ότι συζητά μόνο την υφαλοκρηπίδα. Φυσικά αυτό δεν ισχύει, ο Ερντογάν θα προσέλθει στον διάλογο με όλη την ατζέντα των διεκδικσεων. Η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να συζητά για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και στην καλύτερη να παραπέμψει στο δικαστήριο της Χάγης τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Ή θα αποχωρήσει όταν η Τουρκία ανοίξει την ατζέντα της, οπότε και θα έχει νομιμοποιήσει τις διεκδικήσεις και θα της καταλογιστεί η ευθύνη ότι δεν συζητά σαν πολιτισμένο κράτος τον Αττίλα.

Ο πρώην πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, σε μία συνέντευξή του δήλωσε ότι “δεν κάνεις διάλογο με πειρατές” και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε πόσο τον υπολογίζει κάνοντας τριμερή την επομένη που ο Ερντογάν έκανε την Αγια-Σοφιά, τζαμί. Ο Νίκος Δένδιας λέει ότι το θέμα της Αγια-Σοφιάς δεν είναι ελληνοτουρκικό και ο Άδωνις Γεωργιάδης λέει ότι είναι. Παρομοίως ο Μάκης Βοριδης ζητά μετατροπή του μουσείου Κεμάλ, και τον αδειάζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Φυσικά οι δύο βουλευτές προερχόμενοι από τον ΛΑΟΣ είναι τα πρωτοπαλλίκαρα του Σαμαρά. Μόνο που ο πρώην πρωθυπουργός θα ξεχάσει τις εθνικές του ευαισθησίες τώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης του έδωσε την δίωξη κατά της Τουλουπάκη και την εξεταστική για τον Νίκο Παππά. Γιατί για τον πρώην πρωθυπουργό, όπως συνολικά για την μετεμφυλιακή δεξιά, εχθρός δεν είναι ο Τούρκος, είναι ο Έλληνας αριστερός.