Κολομβία

O Σπύρος Γκουτζάνης στο νέο του blog στο pagenews.gr σχολιάζει τις τελευταίες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις που αφορούν και στην ελληνική κυβέρνηση η οποία χρησιμοποιεί την αστυνομία και τη στρέφει εναντίον της κοινωνίας.

Μπορεί να μην αρέσει στην κυβέρνηση ο χαρακτηρισμός, αλλά η προαναγγελθείσα δίωξη κατά της εισαγγελέως που διερευνά υποθέσεις διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, παραπέμπει σε Κολομβία.

Το ότι η δίωξη δεν ασκήθηκε από την Προανακριτική Επιτροπή αλλά από ένα τμήμα των δικαστών δυστυχώς επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις για την χειραγώγηση της δικαιοσύνης κατά τρόπο που η ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας επί της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο. Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης είχε προαναγγείλει την δίωξη. Είναι γνωστό ότι το σύστημα Σαμαρά είχε στο στόχαστρο την εισαγγελέα.

Η παρούσα κυβέρνηση χρησιμοποιεί την αστυνομία…

Σε Κολομβία όμως, παραπέμπει και η ανεξέλεγκτη δράση της αστυνομίας που φυτεύει ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον διαδηλωτών. Γενικότερα όμως η χρησιμοποίησή από μία κυβέρνηση, που αποκτά χαρακτηριστικά καθεστώτος, των αστυνομικών και δικαστικών μηχανισμών για να ασκεί γενικευμένη καταστολή στην κοινωνία και να έχει υπό δίωξη τους πολιτικούς της αντιπάλους είναι χαρακτηριστικό αυταρχικών δημοκρατιών.

Η παρούσα κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί την αστυνομία μόνο για να επιβάλλει ένα πιο αυστηρό πλαίσιο νόμου και τάξης. Δημιούργησε το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο ώστε μία αποχαλινωμένη Αστυνομία να στρέφεται πλέον εναντίον της κοινωνίας. Όσοι το αντιπαρέρχονται είναι για δύο λόγους: Πρώτον ότι οι ίδιοι δεν νιώθουν να κινδυνεύουν και δεύτερον, κυρίως, δεν διαπνέονται από δημοκρατικά αισθήματα. Γιατί πράγματι η Δημοκρατία είναι ευαίσθητο πολίτευμα.

Γιατί υπάρχει αδιαμαρτύρητη ανοχή στο παρακράτος;

Καθώς η εξουσία έχει πάντα την τάση να ξεφεύγει από τον έλεγχο και να γίνεται απόλυτη, η μόνη εγγύηση για την λειτουργία της δημοκρατίας είναι οι ενημερωμένοι και ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Φυσικά αυτοί οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα ισχυρά ΜΜΕ που έχουν περάσει στην άλλη πλευρά και έχουν γίνει κομμάτι του συστήματος εξουσίας, ούτε πείθονται από την προπαγάνδα που αναπαράγουν. Οι συνειδητοί πολίτες δεν ιδιωτεύουν και άρα δεν εξαντλούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά ασχολούνται διαρκώς με τα κοινά κατά τον προσδιορισμό που κάνει όχι κάποιου είδους αριστερισμός, αλλά η αρχαία ελληνική σκέψη.

Το πώς προσλαμβάνει τις έννοιες αυτές η νέα γενιά των πολιτών και πώς θα τις ασκήσει στην πράξη είναι κάτι που μένει να φανεί. Προς το παρόν η γενιά αυτή δεν συμμετέχει μαζικά. Η παλαιότερη γενιά που στο παρελθόν κατηγορήθηκε για υπερπολιτικοποίηση, μόνο δημοκρατικά αντανακλαστικά δεν επιδεικνύει. Αντίθετα επιβεβαιώνει τις μελαγχολικές εκτιμήσεις ότι μία κοινωνία που ανέχτηκε αδιαμαρτύρητα είκοσι χρόνια παρακράτος και ξερονήσια και στην συνέχεια επτά χρόνια δικτατορία δεν είναι και τόσο δημοκρατική.

ΥΓ. Μοιάζει δε παράδοξο ότι τα ακροδεξιά και φασιστοειδή που ανθούν αυτή την περίοδο επικαλούνται τους αρχαίους ημών προγόνους που δεν έχουν διαβάσει και στον βαθμό που τους διάβασαν δεν τους κατανοούν αλλά τους διαστρέφουν.