Αμετανόητη η Γερμανία – Ετοιμάζει ξανά μπλόκο σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας στη Σύνοδο

O Λάμπρος Καλαρρύτης στο νέο του blog στο pagenews.gr γράφει για την επερχόμενη Σύνοδο της ΕΕ. Εκεί «είτε θα αποφασιστούν μέτρα της πλάκας για να σωθούν υποτίθεται τα προσχήματα είτε οι αποφάσεις θα παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες, ήτοι σε «εξειδίκευση» από τον απίθανο κύριο Μπορέλ, η ελληνική στάση ίσως χρειαστεί να συνοψιστεί μία λέξη: Βέτο», τονίζει.

Το σκηνικό που διαμορφώνεται εν όψει της Συνόδου Κορυφής τη ΕΕ προϊδεάζει για ένα νέο στημένο σκηνικό κατά της Ελλάδας από τη Γερμανία. Εδώ και εβδομάδες το Βερολίνο κινείται παρασκηνιακά και κάνει εντατικό lobbying σε άλλα κράτη- μέλη προκειμένου να διαμορφώσει συσχετισμούς κατά της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια καθώς κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, είναι ήδη αυτής της άποψης διότι έχουν δικά τους οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα με την Τουρκία και για κάποιες άλλες η τουρκική παράνομη δραστηριότητα στη Μεσόγειο δεν συνιστά προτεραιότητα ή απειλή. Είναι μακριά. Έτσι νομίζουν.

Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία βλέπει για μία ακόμη φορά τη Γερμανία να σηκώνει ασπίδα προστασίας της προκειμένου να αποτρέψει την επιβολή μέτρων και αυτό το εκλαμβάνει ως πράσινο φως για να συνεχίσει αυτό που κάνει.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να αντιληφθεί κάποιος ότι η γερμανική στάση δημιουργεί μείζον πρόβλημα ασφαλείας για την Ελλάδα. Εφόσον η Τουρκία, μετά από όλα αυτά, θεωρεί ότι έχει το ακαταδίωκτο και δεν κινδυνεύει με κυρώσεις, θα μπει στον πειρασμό όχι μόνο να συνεχίσει αλλά και να κλιμακώσει. Είτε στέλνοντας γεωτρύπανο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα είτε εκβιάζοντας ένα στρατιωτικό επεισόδιο.

Κλιμάκωση σημαίνει ότι η κατάσταση μπορεί να οδηγηθεί οπουδήποτε. Αυτό που βλέπει η Τουρκία είναι ότι έχει το περιθώριο να κάνει σχεδόν τα πάντα χωρίς πραγματικό κόστος. Οικονομικές κυρώσεις δεν επιβάλλονται, το εμπάργκο όπλων απορρίπτεται, η πίεση στρέφεται κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, δηλαδή στους θιγόμενους. Η Άγκυρα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να αναδιπλωθεί.

Πρώην διπλωμάτης και νυν επιχειρηματίας στη Γερμανία, γνώστης του γερμανικού πολιτικού σκηνικού, απέδιδε την απροθυμία της Γερμανίας να πιέσει την Τουρκία, πέραν της διαχρονικής γεωπολιτικής συμπόρευσης τους, σε ορισμένους τρέχοντες παράγοντες. Πρώτον στις οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και στον μεγάλο όγκο εμπορικών συναλλαγών. Η γνωστή στενή οικονομίστικη προσέγγιση εις βάρος ακόμα και της ασφάλειας συνολικά της Ευρώπης.

Δεύτερον στην πολυάριθμη τουρκική κοινότητα στη Γερμανία η οποία αριθμεί περίπου τέσσερα εκατομμύρια και εκτός του ότι ένα μεγάλο μέρος της ψηφίζει, αποτελεί μοχλό πίεσης και με την απειλή των αναταραχών. Πολύ περισσότερο που η εργαλειοποίηση από την Άγκυρα δεν περιορίζεται μόνο στους τουρκικής καταγωγής διαβιούντες στη Γερμανία, αλλά και στη μουσουλμανική κοινότητα ευρύτερα. Οπότε η υπονοούμενη απειλή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, με φόντο και τα όσα συμβαίνουν σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, είναι ισχυρότερη. ΄Άρα η Γερμανία είναι όμηρος ενός ωμού τουρκικού εκβιασμού.

Τρίτον η Μέρκελ φοβάται το ενδεχόμενο να ανοίξει ο Ερντογάν διάπλατα τις «πύλες» της Τουρκίας διοχετεύοντας μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες στην Ευρώπη. Εξ ου και σε κάθε δήλωσή της για την Τουρκία η Γερμανίδα καγκελάριος την εξαίρει για τη «υπεύθυνη στάση της» στο μεταναστευτικό . Η Γερμανία δηλαδή είναι όμηρος και ενός δεύτερου τουρκικού εκβιασμού.

Συμπερασματικά, πέραν των σταθερών γεωπολιτικών παραμέτρων που ωθούν τη Γερμανία να συμπορεύεται με το γειτονικό πειρατικό κράτος, υφίσταται γερμανική ομηρία από την Τουρκία, την οποία εντέλει η Γερμανία τη μετατρέπει σε ομηρία ολόκληρης της Ευρώπης εμποδίζοντας την τελευταία να αυτοπροστατευθεί.

Διότι η λήψη μέτρων κατά της τουρκικής ασυδοσίας αυτοπροστασία της Ευρώπης είναι. Η γερμανική πολιτική θέτει έτσι σε κίνδυνο την ασφάλεια και την ακεραιότητα ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, υπονομεύει τα ζωτικά συμφέροντα άλλων, όπως η Γαλλία, διακυβεύει την εσωτερική ασφάλεια πλείστων χωρών οι οποίες βιώνουν άγρια περιστατικά ισλαμικής τρομοκρατίας με ηθικό χορηγό την Τουρκία.

Τούτων δοθέντων και επειδή στη Σύνοδο Κορυφής είτε θα αποφασιστούν μέτρα της πλάκας για να σωθούν υποτίθεται τα προσχήματα είτε οι αποφάσεις θα παραπεμφθούν στις ελληνικές καλένδες, ήτοι σε «εξειδίκευση» από τον απίθανο κύριο Μπορέλ, η ελληνική στάση ίσως χρειαστεί να συνοψιστεί μία λέξη: Βέτο.