Πλησιάζει ώρα αποφάσεων για την Τουρκία – «Αναίμακτη» επιλογή δεν υπάρχει

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης στο νέο του blog στο pagenews.gr γράφει για τους S-400 της Τουρκίας με τα πράγματα να είναι ιδιαίτερα δύσκολα για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

«Η Τουρκία πρέπει να παραιτηθεί τελείως από τους S-400. Η μόνη λύση που μπορεί να γίνει αποδεκτή από το αμερικανικό Κογκρέσο είναι αυτή. Η διευθέτηση της κρίσης των S-400, περνάει μέσα από την Τουρκία. Από το αν θα σταματήσει να τους έχει στην κατοχή της. Δεν είναι προσωπική άποψη. Αυτό επιβάλλει ο νόμος. Υπάρχουν αμερικανικοί νόμοι, για τους οποίους είμαστε υπόλογοι στο Κογκρέσο. Οποιαδήποτε λύση πρέπει να βασίζεται στους αμερικανικούς νόμους. Δεν είναι θέμα συμβατότητας ή μη με τα F-35. Το αποσαφηνίζω. Οι κυρώσεις CAATSA ενεργοποιούνται για όποιον κατέχει S-400».

Τάδε έφη ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα Ντέιβιντ Σάτερφιλντ, κάποιες ώρες μετά την ανταλλαγή λεκτικών βολών μεταξύ του Τζο Μπάιντεν και του Βλαντιμίρ Πούτιν τον οποίο ο Αμερικανός Πρόεδρος χαρακτήρισε «φονιά» (killer) ,απαντώντας καταφατικά σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση. Ο Ερντογάν θεώρησε καλό να πάρει θέση υπέρ του Πούτιν με δήλωσή του, περιγράφοντας ως διπλωματικά απαράδεκτη τη μομφή Μπάιντεν κατά του Ρώσου Προέδρου.

Ο Σάτερφιλντ προσέθεσε και κάτι άλλο, σχετικά με την πρόθεση της Άγκυρας να εξετάσει την απόκτηση επιπλέον πυροβολαρχιών S-400: «Αν η Τουρκία υπογράψει νέα στρατιωτική συμφωνία με τη Ρωσία οι επιπτώσεις θα είναι βαριές και οι κυρώσεις θα είναι πιο σκληρές από αυτές του νόμου CAATSA». Η όξυνση των αμερικανορωσικών σχέσεων δεν είναι καλά νέα για την Τουρκία. Να βρίσκεσαι με τα δυο πόδια σε δύο βάρκες μπορεί να είναι εφικτό για ένα διάστημα όσο η θάλασσα είναι ήρεμη. Όταν σηκώνεται φουρτούνα πρέπει να αποφασίσεις σε ποια βάρκα θα μπεις. Και αυτό που φαίνεται να έρχεται δεν μοιάζει καν με απλή φουρτούνα. Μπορεί να εξελιχθεί σε τέλεια καταιγίδα.

Όποια απόφαση και να λάβει ο Ερντογάν, θα έχει επιπτώσεις. Θα αναγκαστεί να σταθμίσει ποιες αντέχει. Ούτε «αναίμακτη» απεμπλοκή από την αγκαλιά της ρωσικής αρκούδας μπορεί να υπάρξει, ούτε από τα νύχια του αμερικανικού αετού θα γλιτώσει αν αποφασίσει να τον κυνηγήσει. Όσο δε το θερμόμετρο ανεβαίνει στην Ουκρανία και οι Ρώσοι ετοιμάζονται για πιθανή επιχείρηση αλά Κριμαία στις ανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, τόσο πιο κοντά έρχεται η ώρα των αποφάσεων.

Εκεί ο Ερντογάν παίρνει θέση υπέρ της ουκρανικής κυβέρνησης με την οποία συνάπτει αμυντικοστρατιωτικές συμφωνίες κλείνοντας το μάτι στους Αμερικανούς και εκνευρίζοντας τους Ρώσους οι οποίοι όμως, τον αφήνουν να (νομίζει ότι) ελίσσεται διότι ο Πούτιν θεωρεί μείζον να κρατά την Τουρκία σε γενική τροχιά απομάκρυνσης από τη Δύση και το ΝΑΤΟ έστω και αν κατά τόπους σημειώνονται αποκλίσεις ή και συγκρούσεις μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας. Στη Συρία συχνά πυκνά αλληλοβομβαρδίζονται είτε απευθείας είτε δι’ αντιπροσώπων, δίχως μέχρι στιγμής να διαρρηγνύεται η σχέση.

Η «διαμερισματοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής όμως, όπως την περιγράφει ο ειδικός σε θέματα ασφαλείας και φίλος Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, έχει τα όριά της όταν πρόκειται για σύγκρουση πλανητικών διαστάσεων μεταξύ παγκοσμίων δυνάμεων, οπότε τρίτες χώρες σε κομβικές γεωγραφικές θέσεις αναγκάζονται να επιλέξουν στρατόπεδο. Ο Ερντογάν έχει φροντίσει να κάνει την επιλογή δύσκολη και με κόστος, ό,τι και αν επιλέξει. Ας ευχηθούμε να την κάνει ακόμα δυσκολότερη.