Η μπρουσκέτα (bruschetta) είναι το No1 ιταλικό antipasto, ορεκτικό. Το όνομα του προέρχεται από το «brusco» που σημαίνει απότομο, κοφτό. Η χαρακτηριστική μπρουσκέτα έχει τα κλασικά τρία χρώματα της Ιταλίας, κόκκινο από τη ντομάτα, πράσινο από το βασιλικό και λευκό από τη μοτσαρέλα. Λίγο ελαιόλαδο και σκορδάκι επιβάλλεται. Όλα αυτά πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί.

Βέβαια, στην εκσυγχρονισμένη του μορφή θα τη βρεις σε πολλές παραλλαγές. Επίσης εάν ταξιδέψεις στη βόρεια Ιταλία θα την βρεις ως crostini και πιο χειμωνιάτικα toppings όπως συκωτάκια κοτόπουλου. Η βασική μπρουσκέτα όμως αποτελείται από φρυγανισμένο ψωμί, ελαιόλαδο και αλάτι, η οποία λέγεται ότι κρατάει από την αρχαία Ρώμη. Έτσι, δοκίμαζαν τότε την ποιότητα του λαδιού. Θα το γευτείς στη Σαρδηνία σήμερα με βάση το εξαιρετικά λεπτό ψωμί που ονομάζεται pane carasau και είναι φρυγανισμένο σε ξυλόφουρνο.

Το «τάπας» ένα ισπανικό πιάτο που συνοδεύει αλκοολούχα ποτά και ξεκίνησε ως κυριολεκτική τάπα(tapar σημαίνει καλύπτω), πάνω από τα ποτήρια του κόκκινου κυρίως κρασιού, για να μην μπαίνουν οι μύγες και η σκόνη. Όμως το πρώτο τάπας δεν ήταν με ψωμάκι, ήταν απλά μια φέτα ζαμπόν που τάπωνε το ποτήρι με το κρασί, ίσως και για να καλύψει και την κακή του ποιότητα.

Η απόλυτη ελληνική μπρουσκέτα

Σήμερα, τη βάση αποτελεί το ψωμί που επάνω του μπορεί να έχει ζεστά ή κρύα υλικά. Επίσης, οι Ισπανοί δεν το θεωρούνε ορεκτικό. Είναι το πιάτο που θα απολαύσει η παρέα πίνοντας το κρασί ή την μπύρα. «Tapas» σημαίνει ακόμα, ζεστασιά, θερμότητα, φωτιά όπως επίσης και να βάλεις τον εαυτό σου σε μετάνοια έτσι ώστε να απελευθερωθείς από το παλιό σου κάρμα. Αλήθεια τώρα, όλα αυτά με ένα μεζεδάκι μια σταλιά; Ενδιαφέρον…! Κλασικά τάπας είναι αυτό με τη βραστή πατάτα ή το jamon αλλά σε πιο gourmet εκδοχή το βρίσκεις και με σαλιγκάρια.

Για εμένα η απόλυτη ελληνική μπρουσκέτα είναι με ζυμωτό ψωμάκι φρυγανισμένο σε ξυλόφουρνο, ώριμες ντομάτες, κάπαρη, φέτα, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και ρίγανη. Ένα γλυκό καλωσόρισμα στο καλοκαίρι. Όσο για τάπας, θα χρησιμοποιούσα αυτή την ιδέα.