Σύγκρουση Δύσης – Ασίας: Μια υπενθύμιση

Η συζήτηση για τους λόγους αποχώρησης των Αμερικανών από το Αφγανιστάν, για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την εκκένωση και για την επόμενη ημέρα είναι μεγάλη, ενδιαφέρουσα και θα εξελίσσεται για καιρό ακόμα, αν και τα αίτια της ορθολογικής απόφασης για απαγκίστρωση από το «νεκροταφείο των αυτοκρατοριών» είναι προφανή. Εξάλλου υπηρετήθηκε από τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ.

Η αρχική απόφαση για το τέλος του πολέμου ελήφθη επί Ομπάμα, υπεγράφη επί Τραμπ και υλοποιήθηκε από τον Μπάιντεν.

Αυτό το οποίο προσφέρεται για εξαγωγή συμπερασμάτων είναι ο λόγος της στρατιωτικής αποτυχίας των Αμερικανών, ανεξαρτήτως αν επικαλούνται ή αν υπήρξε επίτευξη επιμέρους στόχων. Η ουσία είναι ότι μετα από δύο δεκαετίες επιχειρήσεων από την πιο προηγμένη και ισχυρή στρατιωτική δύναμη στον κόσμο έναντι ενός μη τακτικού, αβυσσαλέα υποδεέστερου εξοπλιστικά και τεχνολογικά εχθρού,  η οριστική επικράτηση και ο έλεγχος της χώρας δεν κατέστησαν εφικτά.

Οι πρώτες αναλύσεις, αποτιμήσεις και αξιολογήσεις σχετίζονται με τα γνωστά: Την ασύμμετρη και ρευστή φύση του αντιπάλου, το δύσκολο αφγανικό τερέν, την περίπλοκη κοινωνικο-φυλετική διάρθρωση του πληθυσμού, τις χαοτικές σχέσεις όπου στο τέλος της ημέρας κανείς δεν είναι σίγουρος  για το ποιος είναι με ποιον, την πολεμική κουλτούρα των διαφόρων ομάδων και όλα αυτά τα οποία εκτιμάται ότι οδήγησαν σε αποτυχία και τις άλλες δυνάμεις που επιχείρησαν να καταλάβουν στρατιωτικά τη χώρα (πλην Αλεξάνδρου, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση).

Υπάρχει μια παράμετρος  η οποία παρότι αναφέρεται και είναι προφανής, τείνει να υποτιμάται. Το ιδεολογικό κίνητρο, εν προκειμένω το θρησκευτικό των Ταλιμπάν.

Η επιμονή τους, η αντοχή τους, η στρατηγική υπομονή τους πηγάζει από τον φανατισμό τους, που για αυτούς βέβαια είναι αφοσίωση στην πίστη τους και για εμάς στη Δύση φρικαλέος σκοταδισμός και μισανθρωπισμός και αλίμονο αν το βλέπαμε αλλιώς.

Αυτό όμως τους κράτησε στον πόλεμο τόσες δεκαετίες, αυτό τους έδωσε αίσθηση αποστολής, αυτό συντήρησε το φρόνημά τους. Τελικά «αυτό» αποδείχθηκε ανθεκτικό απέναντι στην τεχνολογική, εξοπλιστική και αριθμητική υπεροχή και οδήγησε τους Ταλιμπάν σε στρατιωτική επικράτηση και κατάληψη της εξουσίας.

Και εδώ ξεκινά μια συζήτηση η οποία μπορεί να αποδειχθεί υπαρξιακή για τη Δύση.

Απέναντι σε μία τέτοια ιδεολογική-θρησκευτική (και αξιακή για αυτούς) προσήλωση η οποία βέβαια δεν αφορά μόνο τους Ταλιμπάν,  ο Δυτικός κόσμος τι αντιτάσσει ως δικό του ιδεολογικό και κυρίως ηθικό πρόταγμα; Τον οικονομικό φιλελευθερισμό και την ελευθεριακή αντίληψη ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο πόλος μας, ότι τα φύλα δεν είναι καν… τρία αλλά μερικές δεκάδες, την αποδόμηση της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας του; Την αυτοκατάλυσή του; Την προσπάθειά κατάργησης των εθνικών ταυτοτήτων και την μετατροπή των Δυτικών κοινωνιών σε άθρησκες, ανεθνικές, αποχαυνωμένες, μιγάδικες, καταναλωτικές μάζες που κουνάνε παρδαλές σημαίες, έτοιμη βορά για την αναδυόμενη ισλαμική Ανατολή;

Η Δύση επικράτησε, μεγαλούργησε και προπορεύθηκε -με όλες τις εκφάνσεις βίας που ιστορικά είναι εγγενείς στις εξουσίες και τα συστήματα ισχύος- λόγω του τρίπτυχου Χριστιανισμός-Ελλάδα-Ρώμη.

Αυτά είναι και το περιεχόμενο και το περίβλημα της Δύσης, αυτά είναι ο εαυτός της. Παρά τις παρεκκλίσεις , συγκρούσεις, πολέμους, όλα εκείνα που ούτως ή άλλως είναι σταθερές στην ιστορία, έγινε το πιο προνομιακό μέρος του πλανήτη για να ζει κάποιος. Για αυτό και τα εκατομμύρια των μεταναστών από κάθε άλλο σημείο της γης προσπαθούν με κάθε τρόπο να φτάσουν σε κάποια Δυτική χώρα.

Η απεμπόληση αυτού του πολιτισμικού τρίπτυχου και η αντικατάστασή του με έναν αποχαλινωμένο υπερκαταναλωτισμό που σκοτίζει τη δυνατότητα ιεράρχησης και έναν αρρωστημένο σηπτικό πανσεξουαλισμό που λειτουργεί ως πνευματική νευροτοξίνη  οδηγεί όχι απλά σε παρακμή και σε απώλεια ισχύος, αλλά σε ιστορική έκλειψή. Υπάρχουν σημάδια αντίδρασης στα έθνη, αλλά θα φανεί αν ο οργανισμός της Δύσης είναι σε θέση να αποβάλλει τον ιό του από-πολιτισμού και να ανακάμψει στη βάση του.

Ειδάλλως μεταξύ μίας γηράσκουσας δημογραφικά Δύσης που δεν ξέρει σε ποια τουαλέτα να πάει και μίας διογκούμενης πληθυσμιακά Αφροασίας που θεωρεί ότι βρίσκεται σε θρησκευτική αποστολή, οι πιθανότητες δεν είναι με αυτόν που πέταξε την πανοπλία του για να βάλει στρινγκ.