Μπορζόι: Η ράτσα σκύλου που ήταν η αγαπημένη του Λέων Τολστόι και των Ρώσων ευγενών

Μπορζόι: Θεωρείται ως το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο κυνηγόσκυλο όρασης, ενώ είναι γνωστό για την ταχύτητά του και την ικανότητά του να καταδιώκει θηράματα όπως ο λύκος, η αλεπού, το κογιότ και ο λαγός.

Η ευγενική, αρχαία αυτή φυλή που καλείται Μπορζόι ή αλλιώς Ρωσικός Λυκοθήρας, είναι η «αφρόκρεμα» των σκύλων. Το Μπορζόι θεωρείται το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο κυνηγόσκυλο όρασης, ενώ είναι γνωστό για την ταχύτητά του και την ικανότητά του να καταδιώκει θηράματα όπως ο λύκος, η αλεπού, το κογιότ και ο λαγός.

Η ύπαρξη των κυνηγόσκυλων καταδίωξης είναι γνωστή εδώ και αρκετούς αιώνες. Αυτό αποδεικνύεται από πολλές απεικονίσεις σε αρχαίους τάφους και σε μνημεία της Αιγύπτου, που παριστάνουν σκύλους που μοιάζουν πολύ με τα σημερινά κυνηγόσκυλα όρασης.

Μπορζόι: Η αγαπημένη ράτσα των Ρώσων ευγενών – Χρησιμοποιούταν στο κηνύγι του λύκου με το οποία η αριστοκρατία είχε πάθος

Η καταδίωξη δεν ήταν αρχικά ένα απλό άθλημα, αλλά μια ανάγκη. Τα λαγωνικά βασίζονταν σε αυτό για την επιβίωσή τους. Βέβαια με την πάροδο του χρόνου και την επερχόμενη πρόοδο, οι άνθρωποι βασίζονταν όλο και λιγότερο στα σκυλιά αυτά. Παρόλα αυτά η καταδίωξη θηράματος δεν εξάλειψε, αφού άρχισε να γίνεται ένα πολύ διαδεδομένο άθλημα στον κόσμο των βασιλιάδων. Η ακριβής προέλευση και ιστορία του Μπορζόι δεν έχουν εξακριβωθεί εντελώς. Από τις πηγές που είναι διαθέσιμες, μαθαίνουμε ότι η φυλή καθιερώθηκε αρχικά το 1650 και το πρότυπό της έμοιζε με το σημερινό.

Το Μπορζόι προήλθε από τη διασταύρωση δύο από τους πιο αρχαίους τύπους ρώσικων λαγωνικών του ανέμου. Το ένα από αυτό ήταν μεγαλόσωμο και όμορφο, με εξαιρετική ικανότητα στην καταδίωξη του λαγού. Το άλλο ήταν πιο δυναμικό, με καμπυλωτό τρίχωμα και χρησιμοποιούταν στο κυνήγι λύκων και αγριόχοιρων. Από αυτά τα δύο προέκυψε το αυθεντικό Μπορζόι. Προέλευση Ιστορία Το αγαπημένο άθλημα των Ρώσων ευγενών κατά τη διάρκεια του 17 ελαφιών, των αλεπούδων, των λαγών και των λύκων.

Ο λύκος θεωρούταν σαν το πιο πολύτιμο τρόπαιο και οι σκύλοι που χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι του έπρεπε να είναι ευέλικτοι, δυναμικοί και θαραλλέοι. Ο πιο γνωστός Ρώσος ευγενής που διατηρούσε εκτροφείο με Μπορζόι ήταν ο Μεγάλος Δούκας Nikolai Nikolaivits, ο οποίος το 1887 αγόρασε την διάσημη περιοχή Perchina και δημιούργησε εκεί ένα ομώνυμο κυνοτροφείο, κάνοντας γέννες υψηλής ποιότητας. Εκείνη την εποχή ο Μεγάλος Δούκας διατηρούσε γύρω στα 150­.160 Μπορζόι, αμαφέρει το kynology.gr.

Κατά τη διάρκεια του κυνηγίου οι σκύλοι δένονταν ανά τρεις σε ένα λουρί, οι οποίοι ήταν ομοιόμορφοι σε μέγεθος και χρώμα και ήταν δύο αρσενικοί και μια θηλυκιά. Όταν το θήραμα γινόταν αντιληπτό, οι σκύλοι αφήνονταν ελεύθεροι να το κυνηγήσουν. Τα δύο Μπορζόι πλησίαζαν το λύκο και τον έριχναν στο έδαφος, κρατώντας τον από τα αυτιά με τα δυνατά σαγόνια τους, ενώ το τρίτο Μπορζόι έπιανε το λύκο από το λαιμό, ακινητοποιώντας τον μέχρι να έρθει ο κυνηγός και να τον αιχμαλωτίσει ή να τον θανατώσει.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων της κυριαρχίας των Ρομάνοφ στη Ρωσία, το κυνήγι του λύκου ήταν το πάθος της ρωσικής αριστοκρατίας. Οι ευγενείς οργάνωναν κυνηγετικά φεστιβάλ στις αχανείς τους εκτάσεις, με επίτιμους καλεσμένους, άλογα και κυνηγόσκυλα που συμμετείχαν σε κυνηγετικούς διαγωνισμούς. τους κυνηγούς που έτρεχαν σε ειδικά τραίνα για κυνήγι. Δεν ήταν ασυνήθιστο να συμμετέχουν εκατοντάδες Μπορζόι σε αυτές τις μεγαλειώδεις συναντήσεις. Ο μεγάλος μυθιστοριογράφος της Ρωσίας Λέων Τολστόι, ο ίδιος λάτρης της φυλής, περιγράφει εμπεριστατωμένα αυτή την παράδοση στο βιβλίο του “Πόλεμος και Ειρήνη”.

Πολλοί λύκοι που αιχμαλωτίζονταν μ’ αυτό τον τρόπο χρησιμοποιούνταν για την εκπαίδευση των νεαρών Μπορζόι στο κυνήγι. Χάρη στην ευελιξία τους, στο αμείωτο θάρρος τους, αλλά και την ικανότητα να αντιλαμβάνονται, να κυνηγούν και να αιχμαλωτίζουν το θήραμα, τα σκυλιά αυτά τύγχαναν εξαιρετικής μεταχείρισης. Θεωρούταν άνανδρο να πουλήσει κάποιος ένα τέτοιο σκυλί. Αντίθετα ήταν μεγάλη τιμή αν χάριζαν ένα Μπορζόι σε κάποιον ευγενή. Μάλιστα ένα τέτοιο δώρο έκανε ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’ στην Πριγκήπισσα της Ουαλίας Αλεξάνδρα το 1895.

Στις αρχές του 1860, η βρετανική αριστοκρατία, συμπεριλαμβανομένου του Πρίγκηπα της Ουαλίας και της Δούκισσας του Νιούκαστλ, εξέτρεφε και παρουσίαζε σε εκθέσεις Μπορζόι, τα οποία τους είχαν προσφέρει σαν δώρο οι ρώσοι ευγενείς. Το 1863, το πρώτο Μπορζόι που έλαβε μέρος σε βρετανική έκθεση σκύλων ήταν ο Sultan της Δούκισσας του Μάντσεστερ, ο οποίος είχε εκτραφεί από τον Πρίγκηπα Κάρολο της Πρωσίας. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση, τα μεγάλα εκτροφεία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πανέμορφα λαγωνικά τους, και πολλά από αυτά φυγαδεύτηκαν στην Αγγλία και σε άλλες ου αιώνα, ήταν το κυνήγι των ευρωπαϊκές χώρες.

Το 1892 ιδρύεται στην Αγγλία ο Όμιλος Μπορζόι, και χάρη στη συμβολή των μελών του η φυλή αρχίζει να “ξαναστέκεται στα πόδια της”. Το 1890 τα πρώτα Μπορζόι εισάγονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 1893 ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος έχει ήδη καταγράψει 8 Ρωσικούς Λυκοθήρες. Κάποιοι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της φυλής ιδρύουν τον Αμερικανικό Όμιλο του Ρωσικού Λυκοθήρα, καταφέρνοντας να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα την ποιότητα της φυλής.

Το 1936 το όνομα της φυλής αλλάζει επίσημα από Ρωσικός Λυκοθήρας σε Μπορζόι. Στα επόμενα χρόνια τα Μπορζόι γνωρίζουν μεγάλη δόξα, αφού όλο και περισσότερες διασημότητες έχουν στην κατοχή τους κάποια από αυτά. Μάλιστα η χρησιμοποίησή τους στον κινηματογράφο, τις διαφημίσεις, τις φωτογραφήσεις μόδας, αλλά και στις εμφανίσεις των περίφημων μπαλέτων του Ζήγκφηλντ έκαναν τη φυλή ακόμα πιο δημοφιλή. Παρόλα αυτά η φυλή είναι αρκετά σπάνια και μολονότι η δημοτικότητά της δείχνει να έχει ανοδική τάση τα τελευταία χρόνια, το Μπορζόι παραμένει σκύλος για λίγους, εκλεκτούς κυνόφιλους.

Μπορζόι: Μερικές γενικές πληροφορίες για τη ράτσα

Τα Borzoi είναι μεγάλα ρωσικά sighthounds που μοιάζουν με κάποιες φυλές της Κεντρικής Ασίας, όπως το κυνηγόσκυλο του Αφγανιστάν, το Saluki και το Κιργιζίας Ταϊγάνιο. Μπορούν γενικά να περιγραφούν ως «μακρυμάλλικο λαγωνικό”, αν και τα Borzoi βρίσκονται σε σχεδόν οποιοδήποτε χρώμα. Το μακρύ τρίχωμα είναι μεταξένιο και αρκετά επίπεδο, με ποικίλους κυματισμούς. Το μαλακό υπόστρωμα πυκνώνει κατά τη διάρκεια του χειμώνα ή σε ψυχρά κλίματα, αλλά το ρίχνει όταν ο καιρός είναι ζεστός για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση. Στην υφή και την κατανομή του πάνω στο σώμα, το τρίχωμα του Borzoi είναι μοναδικό. Τα αρσενικά ζυγίζουν συχνά πάνω από 45 κιλά.

Στο σπίτι το Borzoi είναι ένα ήσυχο, αλλά και ανεξάρτητο αθλητικό σκυλί. Τα περισσότερα Borzoi είναι σχεδόν αθόρυβα, γαβγίζουν μόνο πολύ σπάνια. Δεν έχουν έντονες εδαφικές διεκδικήσεις και δεν μπορούν να καταλογιστούν σαν φύλακες εναντίον κάποιου εισβολέα. Τα Borzoi είναι εξαιρετικά έξυπνη φυλή και απαιτεί ήσυχο και έμπειρο χειρισμό. Είναι ευγενικά και εξαιρετικά ευαίσθητα σκύλια με ένα φυσικό σεβασμό για τους ανθρώπους, και ως ενήλικες είναι πόλυ ήσυχα στον καναπέ με εξαιρετικά ευγενικά ήθη στο σπίτι. Είναι αδιάφορα για τους ξένους, αλλά στοργικά στους ανθρώπους τους. Είναι ευαίσθητα στην εισβολή του προσωπικού χώρου τους και αυτό μπορεί να τα κάνει νευρικά στα παιδιά, εκτός αν μεγαλώσουν μαζί τους από μικρή ηλικία. Παρά το μέγεθός τους, έχουν προσαρμοστεί πολύ καλά στην προαστιακή ζωή, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν μια ευρύχωρη αυλή και τακτικές ευκαιρίες για ελεύθερη άσκηση.

Το όνομα Borzoi προέρχεται από τις ρωσικές λέξεις Borzaja Sobaka που σημαίνουν “σκύλος γρήγορος σαν τον άνεμο”. Η φυλή αναπτύχθηκε ανατολικά των Ουραλίων. Για εκατοντάδες χρόνια η ρωσική αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τα Μπορζόι για το κυνήγι κυρίως λύκων και λαγών.