Οι καραμπόλες από την AUKUS βγάζουν γαλλικές φρεγάτες;

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης στο νέο του blog στο pagenews.gr, σχολιάζει τις εξελίξεις στον τομέα της απόκτησης νέων φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό, στον απόηχο της συμφωνίας AUΚUS.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει καμία ανακοίνωση, πέραν της μετάβασης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Παρίσι για να εγκαινιάσει ελληνική έκθεση στο Λούβρο.

Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει υπάρχει πιθανότητα κατά τη συνάντηση του με τον Γάλλο Πρόεδρο να ανακοινωθεί απόφαση για την απόκτηση γαλλικών φρεγατών και μάλιστα σε ένα συνδυασμό έκπληξη. Αντί τέσσερις φρεγάτες Belharra (FDI στην πραγματικότητα) βάσει του αριθμού που έχει ανακοινώσει το Πολεμικό Ναυτικό ότι θέλει να αποκτήσει, να αποκτηθούν τρεις Belharra αλλά και τρεις κορβέτες Gowind, ένα «πακέτο» με το οποίο θα ανανεωθεί το 50% των κύριων μονάδων επιφανείας του Στόλου.

Οι Gowind θεωρούνται – αναλόγως και της διαμόρφωσης- ισχυρές κορβέτες με δυνατότητες ανώτερες των σημερινών φρεγατών του ΠΝ.

Ενδέχεται η απόφαση για τις φρεγάτες να συνοδευθεί και από ανακοίνωση για την υπογραφή Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-Γαλλίας με πιθανή συμπερίληψη ρήτρας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής. Υπενθυμίζεται ότι η Συμφωνία έχει προαναγγελθεί δύο φορές, αλλά και τι δύο έχει σιωπηρώς αναβληθεί.

Απ’ ότι φαίνεται οι διπλωματικές και γεωπολιτικές καραμπόλες που πυροδότησε η Συμφωνία AUKUS ΗΠΑ-Βρετανίας-Αυστραλίας προκάλεσαν ανακατατάξεις διευκολύνοντας τις ελληνικές αποφάσεις στο θέμα των φρεγατών.

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ προκαλούν ψυχρολουσία σε συμμάχους για πολλοστή φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα και μάλιστα σε σύμμαχο μεγάλης εμβέλειας όπως η Γαλλία η οποία έχασε συμβόλαιο δεκάδων δισεκατομμυρίων από την ακύρωση της παραγγελίας των αυστραλιανών υποβρυχίων, συν τον αιφνιδιασμό όλων των υπολοίπων συμμάχων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οδήγησε τους πάντες στην Ευρώπη, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το κατά πόσο μπορούν να βασίζονται σε αμερικανικές διαβεβαιώσεις.

Το δυνατό χαρτί των ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να κερδίσουν το συμβόλαιο για τις ελληνικές φρεγάτες ήταν το γεωπολιτικό τους βάρος.

Δηλαδή, για να μην κοροϊδευόμαστε, οι εγγυήσεις ασφαλείας που επιχειρεί να αποσπάσει η Ελλάδα στο πλαίσιο του Στρατηγικού Διαλόγου και της υπό διαπραγμάτευση ακόμα αναθεωρημένης Αμοιβαίας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) η οποία πρόκειται να υπογραφεί στις 14 Οκτωβρίου και επρόκειτο να περιλαμβάνει πενταετή ανανέωση της Συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, αντί ενός έτους όπως γίνεται μέχρι τώρα. Τα πράγματα όμως φαίνεται ότι έχουν στραβώσει και η Συμφωνία είναι στον αέρα σε ότι αφορά στη διάρκειά της.

Οι Αμερικανοί εμφανίζονται απρόθυμοι να ικανοποιήσουν βασικά ελληνικά αιτήματα, είτε στον τομέα της βοήθειας σε εξοπλισμούς είτε στη γεωγραφική διάσταση της παρουσίας των βάσεων καθώς η ελληνική πλευρά έχει προτείνει να συμπεριληφθούν συγκεκριμένα νησιά ώστε εξυπηρετηθεί και ο ελληνικός αμυντικός σχεδιασμός.

Η άρνηση των Αμερικανών στο δεύτερο αίτημα, αν τελικά επιμείνουν, οφείλεται στο ότι δεν θέλουν να επιβαρύνουν περαιτέρω τις ήδη τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία, αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα που αφορά στην Ελλάδα η οποία παρέχει κορυφαίες στρατηγικές διευκολύνσεις σε έναν κορυφαίο σύμμαχο και θα πρέπει να λάβει ανάλογα ανταλλάγματα.

Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί η αδύναμη πρόταση των Αμερικανών για τις φρεγάτες καθώς αφορά πλοίο το οποίο αφενός είναι ελλιπές σε σχέση με τις απαιτήσεις του ΠΝ, αφετέρου αποσύρεται πρόωρα από το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό λόγω πολλαπλών προβλημάτων , παρότι πρόκειται για ολοκαίνουργια πλοία ακόμα και πέντε ετών.

Η παραμονή τους σε υπηρεσία κρίνεται επιχειρησιακά αδύνατη, μένουν μεσοπέλαγα λόγω προβλημάτων στο σύστημα πρόωσης, και η επιδιόρθωση τους ασύμφορη αλλά και μη εφικτή διότι τεχνικά δεν έχουν ακόμα βρεθεί οι λύσεις. Ο λόγος που παρέμεινε το πλοίο στην short list του ΠΝ είναι πολιτικός λόγο της ειδικής σχέσης ΗΠΑ-Ελλάδας και του υψηλού επιπέδου στο οποίο βρίσκονται οι διμερείς σχέσεις.

Εν πάση περιπτώσει η Αμυντική Συμφωνία με τις ΗΠΑ έστω και μονοετής θα προχωρήσει, ο στρατηγικός διάλογος θα συνεχιστεί και η διμερής σχέση θα παραμείνει κρίσιμη, κομβική και απαραίτητη. Οι ΗΠΑ φαίνεται ότι επενδύουν μακροπρόθεσμα γεωπολιτικά στην Ελλάδα όπως καταδεικνύεται και από τη μεταφορά επενδυτικών δραστηριοτήτων αμερικανικών τεχνολογικών κολοσσών στη χώρα μας, αλλά θα πρέπει να ισορροπήσει στο περιεχόμενο.

Όλες αυτές οι ανακατατάξεις κατά τα φαινόμενα οδηγούν εκτός απροόπτου σε ευρωπαϊκή και δη γαλλική λύση στο θέμα των φρεγατών η οποία θα πλαισιωθεί και από Αμυντική Συμφωνία.

Σημειώνονται οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του πρωθυπουργού το τελευταίο διάστημα, στον απόηχο της AUKUS, για ανάγκη μεγαλύτερης στρατηγικής και επιχειρησιακής αυτονομίας της Ευρώπης, υπονοώντας προφανώς ότι αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την αμερικανική διάσταση του οπλοστασίου της, Κάθε άλλο. Πέραν της συμφωνίας για αναβάθμιση των 84 F-16 Viper, προωθείται η αναβάθμιση άλλων 38 F-16 Block 50 στο επόμενο επίπεδό, είναι δηλωμένη η πρόθεση της ΠΑ για την απόκτηση τουλάχιστον μίας μοίρας F-35, όπως και του ΠΝ για τη συμμετοχή στην νέα αμερικανική φρεγάτα κλάσης Constellation (FFGX).

Αν, δε, ολοκληρωθούν επιτυχώς και οι δύο Αμυντικές Συμφωνίες, με ΗΠΑ και Γαλλία, η Ελλάδα θα έχει ενισχύσει σημαντικά το γεωπολιτικό, επιχειρησιακό και συμμαχικό αποτύπωμά της στην περιοχή.