Ο ρατσισμός των «αντιρατσιστών»

Στο νέο του blog στο pagenews.gr ο Λάμπρος Καλαρρύτης αναφέρεται στην πολιτική εκμετάλλευση από μέρους της Αριστεράς των πρόσφατων περιστατικών γυναικοκτονίας.

Η Αριστερά έχει ως γνωστόν μία παράδοση (και ικανότητα, να τα λέμε αυτά) να ερμηνεύει τα γεγονότα όπως θέλει και όπως τη συμφέρει, παραχαράσσοντας, διαστρεβλώνοντας, παραλείποντας, αποσιωπώντας, προσθέτοντας στοιχεία.

Δεν πείθονται βέβαια παρά μόνο όσοι θέλουν να πειστούν ή όσοι έχουν άγνοια είτε των εκάστοτε υπό εξέταση θεμάτων είτε των προπαγανδιστικών μεθόδων που μετέρχεται η Αριστερά.

Πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει επικοινωνιακά σε έναν όρο, «γυναικοκτονία», με αφορμή την αύξηση των δολοφονιών γυναικών. Ο λόγος που το κάνει είναι επειδή σπεκουλάρει στην ευαισθησία του γυναικείου φύλου και στο υπαρκτό κοινωνικό θέμα της κακοποίησης, προκειμένου να υποδαυλίσει αντιπαράθεση μεταξύ των δύο φύλων και να επιχειρήσει έτσι να αποκομίσει πολιτικά οφέλη εμφανιζόμενος ως ο μοναδικός υπερασπιστής του θηλυκού γένους. Λες και οι υπόλοιποι άνθρωποι που είναι λογικοί και στα καλά τους θεωρούν ότι δεν τρέχει τίποτα αν δέρνεις τη γυναίκα σου ή τη φίλη σου και ότι αν τη σκοτώσεις είναι κρίμα γιατί θα πας φυλακή και όχι για κάποιον άλλο λόγο.

Η Αριστερά κάνει ό,τι κάνει πάντα. Διχάζει.

Στο στόχαστρο εν προκειμένω το ανδρικό φύλο το οποίο ενοχοποιείται συλλήβδην επειδή τάχα η πολλή αρρενωπότητα και η αρσενική ιδιοσυγκρασία οδηγεί σε βία κατά των γυναικών. Το νόημα είναι ότι δεν πρέπει να είσαι και πολύ άνδρας, διότι μπορεί να δείρεις ή να σκοτώσεις τη γυναίκα σου. Συμπυκνωμένη πολιτική βλακεία, άγαρμπη προσπάθεια χειραγώγησης μέσω στερεοτύπων, κομπλεξισμός και αυθαίρετες γενικεύσεις λόγω ιδεοληψίας και εγγενούς ροπής στη σπορά διχόνοιας. Διότι σε νορμάλ καταστάσεις η Αριστερά δεν ευδοκιμεί, φυτοζωεί στο πολιτικό περιθώριο και στα καφενεία. Σε πολλούς, δε, διαφεύγει το προφανές, ότι υπάρχει καραμπινάτη προσβολή των γυναικών και πολιτική εκμετάλλευση του γυναικείου πόνου που είναι η πιο άθλια μορφή σεξισμού.

Βέβαια τα πράγματα περιπλέκονται αν ο δολοφόνος ή ο κακοποιητής είναι μετανάστης ή από τη γνωστή «ευάλωτη» ομάδα.

Θα έχετε παρατηρήσει όταν η «γυναικοκτονία» διαπράττεται πχ από Ρομά ή Αλβανό δεν υπάρχει το γνωστό γαϊτανάκι δηλώσεων σε αγανακτισμένο ύφος διότι εκεί υπάρχει σύγκρουση προτεραιοτήτων. Στο πρόσφατο περιστατικό όπου νεαρός Ρομά ομολόγησε ότι σκότωσε 80χρονη για να τη ληστέψει, άχνα δεν ακούστηκε από αριστερά. Όπως και προ ολίγου καιρού που Αλβανός δολοφόνησε τη γυναίκα του. Τσιμουδιά. «Γυναικοκτονία» είναι μόνο όταν Έλληνας εγκληματεί κατά γυναίκας. Κουβέντα δεν είπαν για το σοκαριστικό περιστατικό με την κλοπή αυτοκινήτου από Ρομά όπου στο βίντεο φαίνεται η δυστυχής ιδιοκτήτρια να είναι γραπωμένη από το καπό και οι ληστές να αναπτύσσουν ταχύτητα για να την ξεφορτωθούν! Μούγκα στη στρούγκα.

Το ίδιο ισχύει και για άλλα εγκλήματα που το θύμα δεν είναι γυναίκα.

Για το δυστύχημα με τον 47χρονο διανομέα που παρέσυρε και σκότωσε περνώντας με κόκκινο νεαρός Αλβανός ο οποίος σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες έκανε κόντρα με άλλο αυτοκίνητο, οι δηλώσεις αφορούσαν τις συνθήκες εργασίας των διανομέων… Και εδώ σπέκουλα και αδίστακτη εκμετάλλευση του θανάτου προς άγραν ψήφων. Λες και φταίνε οι συνθήκες εργασίας που ο άλλος πέρασε με κόκκινο, σκότωσε και εγκατέλειψε και το θύμα του.

Βέβαια, αν ο δράστης είναι Έλληνας και το θύμα μετανάστης ή Ρομά (σπάνιο έως απίθανο) το έγκλημα είναι οπωσδήποτε ρατσιστικό. Αν το θύμα είναι Έλληνας και ο δράστης μετανάστης ή Ρομά ( το 99,9% των περιπτώσεων) το έγκλημα για την Αριστερά είναι ως μη γενόμενο. Έτσι απλά. Μιλάμε για τον απόλυτο ρατσισμό από τους δήθεν αντιρατσιστές οι οποίοι συνεχίζουν το εμπαθές και διχαστικό κήρυγμά τους, διότι μέχρι τώρα δεν έχει βγει η κοινωνική πλειοψηφία να τους πει κατάμουτρα την αλήθεια, ότι είναι ρατσιστές και μάλιστα στη χειρότερη εκδοχή, κατά των πολλών.