Σκληρές μάχες με «έπαθλο» τον μεσαίο χώρο

Ο Δημήτρης Μιχαλέλης γράφει στο pagenews.gr για το πώς η Κυβέρνηση στοχεύει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ προκειμένου να τους κόψει την πρόσβαση στο Κέντρο

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Την αδιαμφισβήτητη ισχύ αυτής της ρήσης επιβεβαίωσαν εις…διπλούν αυτήν την εβδομάδα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Γι΄αυτό και όπως πιθανότατα να έχετε διαπιστώσει, εδώ και λίγες ημέρες πέρα από τα  τύμπανα του πολέμου που ηχούν στις σχέσεις Κυβέρνησης-ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουν να ανεβαίνουν και οι τόνοι με το ΚΙΝΑΛ.

Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ

Η Κυβέρνηση είδε, οι εκρήξεις και παρεκτροπές Πολάκη να δίνουν τη θέση τους στις δηλώσεις περί… «Συριζοφρουρών» της πρώην υπουργού Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι στην Κυβέρνηση, που θα μπορούσαν να κάνουν λόγο για μεμονωμένα (προσωπικά) περιστατικά, διαπίστωσαν ότι κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το ίδιο το κόμμα δεν πήραν αποστάσεις. Τουναντίον! Έδωσαν πολιτικό άλλοθι.

«Πρόκειται για συνολική αντίληψη υπονόμευσης των θεσμών του Πολιτεύματος. Η σιωπή του κ.Τσίπρα συνιστά ολοφάνερη αποδοχή και συναίνεση» λένε στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Στο Μέγαρο Μαξίμου κάνουν ευθέως λόγο για «στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγήσει τα πράγματα σε ένα σκηνικό ακραίας πόλωσης». Στο κάδρο έχει μπει εσχάτως και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος Γ. Ραγκούσης, ο οποίος το τελευταίο διάστημα έχει αναλάβει πολλές αποστολές επιθέσεων στη Βουλή… Η διαπίστωση και η θέση της Κυβέρνησης είναι πως: «Φαίνεται ξεκάθαρα πια ότι προσχεδιασμένα επιδιώκουν την απαξίωση των θεσμών, τον διχασμό και την ευτέλεια της πολιτικής ζωής. Αυτό είναι το γήπεδο που τους βολεύει, γιατί είναι το μόνο πράγμα που ξέρουν να κάνουν. Δεν θα τους παρακολουθήσουμε, γιατί ούτε είμαστε και ούτε θα γίνουμε όμοιοί τους»

Οι πολεμικοί τόνοι και οι εμπρηστικές δηλώσεις από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, δίνουν τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να «αναζωπυρώσει» συζητήσεις που έχουν «πληγώσει» κι έχουν κοστίσει στην Κουμουνδούρου, όπως οι αναφορές περί «αρμών εξουσίας». Η επιστροφή σε επιχειρηματολογία και ατυχείς εκφράσεις, δηλώσεις και περιστατικά του παρελθόντος, μπορεί να συσπειρώνει το σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Πλην όμως είναι αμφίβολο αν και κατά πόσο δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για «επέκταση» προς το Κέντρο. Και το κύριο ζητούμενο είναι αυτό.

Στο στόχαστρο και το ΚΙΝΑΛ

Γι’ αυτόν το λόγο, η ΝΔ έχει βάλει στο στόχαστρο τελευταία και το ΚΙΝΑΛ. Δεν μπορεί κάποιος να είναι βέβαιος αν ποτέ υπήρξε «μήνας του μέλιτος» ανάμεσα στην Κυβέρνηση και το Κίνημα, ή αν απλά ήταν στάση αναμονής μέχρι να «ζυγίσουν» τον νέο Πρόεδρο.

Πλέον καθημερινά, η πολεμική της Κυβέρνησης περιλαμβάνει και το ΚΙΝΑΛ. «Το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να κρύβεται, ελπίζοντας σε ένα τοξικό κλίμα ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει, βαφτίζοντας τη σιωπή σοβαρή στάση» είναι η –πλέον- μόνιμη επωδός στην κριτική που ασκείται από το Μαξίμου.

Η αλήθεια είναι οι ισορροπίες που κράτησε το ΚΙΝΑΛ στα περιστατικά με τον Παύλο Πολάκη, ενόχλησαν τον Κυβέρνηση. Κι αυτό διότι, πέρα από την προσπάθεια να μην εμπλακεί στη σύγκρουση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, η Κυβέρνηση θεωρεί ότι το ΚΙΝΑΛ αποδέχεται τον τοξικό πολιτικό λόγο. Κι άρα, παρουσιάζει το Κίνημα σαν … παράταιρο με το μεσαίο χώρο…

Οι στόχοι

Για την Κυβέρνηση:

– σε ό,τι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εδραία η άποψη ότι ο ακραίος πολιτικός λόγος λειτουργεί αποκρουστικά για το μεσαίο χώρο και αποθαρρύνει τους πολίτες, που είναι μετέωροι, σκεπτικοί ή αναποφάσιστοι.

– Σε ό,τι αφορά στο ΚΙΝΑΛ, αφενός δεν θέλει η «αφωνία» του νέου προέδρου να εκληφθεί από τους Πολίτες ως «ήπια στάση»-κι άρα να κερδίσει χώρο στο κέντρο.

Αφετέρου, οι επικρίσεις προς το ΚΙΝΑΛ, αποσκοπούν και στην ανάδειξη του προγραμματικού κενού.Η Κυβέρνηση έχει λάβει δυο στρατηγικής σημασίας αποφάσεις: να αναδείξει το έργο της και όσα έχει πετύχει. Κι εν συνεχεία, αφού έχει οικοδομήσει αυτό, να υποστηρίξει ότι είναι η μόνη παράταξη –κι άρα η μόνη επιλογή- που έχει καταθέσει συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Αν θα πετύχει τους στόχους της θα φανεί. Για να τους πετύχει όμως υπάρχει μια ικανή και αναγκαία συνθήκη: να μην αφήσει ελεύθερο, διαθέσιμο χώρο στο κέντρο. Κι αυτό επιδιώκει με το διμέτωπο