Η διπλή ατζέντα του Μαξίμου στο δρόμο προς τις κάλπες

O Δημήτρης Μιχαλέλης γράφει στο pagenews.gr, η ΝΔ έχει να αναδείξει το έργο της, αλλά και να το υπερασπιστεί από τις αμφισβητήσεις. Η ισορροπία ανάμεσα στη θετική ατζέντα και τη μάχη κατά της δημαγωγίας.

Η χθεσινή συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΚΑΙ, «ολοκλήρωσε» ένα ενδιαφέρον πολιτικό τριήμερο για τους…πολιτικούς παρατηρητές και τους δημοσιολογούντες. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα είχαμε την ευκαιρία να δούμε δυο από τους βασικούς παίκτες της πολιτικής διαδικασίας, τον Πρωθυπουργό και τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ξεδιπλώνουν τα επιχειρήματα και να αποκαλύπτουν πτυχές της στρατηγικής και της τακτικής τους.

Αν κάποιος ήθελε να κάνει… «ταμείο» και να αναζητήσει κερδισμένους, τον πρώτο που θα έβρισκε πολύ γρήγορα θα ήταν τον…τηλεοπτικό σταθμό! Ο ΣΚΑΙ, κατά το κοινώς λεγόμενο… ¨πήρε όλο το χαρτί»! Επίσης, όπως πως πολύ εύστοχα επισημαίνει στο άρθρο του ο Βαγγέλης Παπαδημητρίου στο pagenews.gr τόσο ο Κυρ. Μητσοτάκης, όσο και ο Αλ. Τσίπρας με τις δυο τηλεοπτικές εμφανίσεις τους -αμφότερες στον ΣΚΑΙ- πέτυχαν αυτό που επεδίωκαν. Διότι, ασχέτως της υποκειμενικής ερμηνείας και ανάλυσης των παρεμβάσεών τους, υπάρχει ένα αντικειμενικό κριτήριο για να αξιολογηθεί η παρουσία ενός πολιτικού προσώπου: αν και τι επεδίωκε κι αν το πέτυχε. Κι άρα έτσι, και για οικονομία χρόνου, κλείνουμε σύντομα τον κύκλο των «κερδισμένων».

Η πρώτη ανάλυση

Στο Μέγαρο Μαξίμου, παρακολουθώντας και -κυρίως- αναλύοντας την τηλεοπτική παρέμβαση Τσίπρα, δεν έγιναν πιο σοφοί, ούτε έμαθαν κάτι περισσότερο ή καινούργιο. Σίγουρα, όπως λένε κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, «επιβεβαιώσαμε ότι βρισκόμαστε σε παράλληλες τροχιές. Είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι. Έχουμε δύο διαφορετικές λογικές». Μάλιστα, για να επιτευχθεί η αναγκαία…επικοινωνιακή «πόλωση» η επίσημη τοποθέτηση της Κυβέρνησης ήταν: «κούφια συνθήματα και νέες κάλπικες υποσχέσεις για «ένα νόμο κι ένα άρθρο».

Και πώς γίνεται η επίσημη αντίστιξη του Χουντίνι-Τσίπρα (όπως τον χαρακτηρίζουν στο Μαξίμου) με την Κυβέρνηση; Με την εξής φράση: «η Κυβέρνηση προσηλωμένη στην ανάγκη να σταθεί στο πλευρό νοικοκυριών και επιχειρήσεων, παράγει με την πολιτική της συγκεκριμένα θετικά αποτελέσματα για τους πολίτες. Αφενός στηρίζει τους πολίτες έτσι ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις της κρίσης και αφετέρου διαφυλάσσει την αξιοπιστία της χώρας, τη σταθερή πορεία και τη δυναμική της ανάπτυξης».

Κι αυτή η λογική δείχνει ότι η Κυβέρνηση, στην πορεία προς τις κάλπες (όποτε…) θα κινηθεί σε δυο επίπεδα:

αφενός επενδύοντας στη θετική ατζέντα (ήτοι επενδύοντας στην οικονομία και αναμένοντας να αποδώσουν καρπούς και μετρήσιμα αποτελέσματα οι κινήσεις της) αφετέρου στη μάχη με τον…αόρατο εχθρό. Κι αυτός δεν είναι η πανδημία, αλλά η δημαγωγία. «Είχε μια εύκολη συνταγή για όλα: Λεφτά και προσλήψεις.

Χωρίς να λέει από που θα τα βρει και ποιους φόρους θα επιβάλει για το σκοπό αυτό. Αλλά και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες που θα είχε μια δημοσιονομική εκτροπή» είναι το σχόλιο της Κυβέρνησης για την οικονομική προσέγγιση του κ. Τσίπρα. Ενώ στη σφοδρή επίθεση του αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Πρωθυπουργό ότι δεν μπόρεσε να εκτιμήσει τη διεθνή κρίση, η απάντηση του Μαξίμου είναι αντίστοιχη: «αγνοεί τη διεθνή πραγματικότητα και δεν κατανοεί το μέγεθος και τις διαστάσεις των κρίσεων που επηρεάζουν ολόκληρη την Ευρώπη. Επικίνδυνα απλοϊκός απέναντι στο τεράστιο κοκτέιλ των διεθνών κρίσεων, έδειξε πως η πολιτική του εξαντλείται -όπως και στο παρελθόν- στην υπόσχεση να αλλάξει την πραγματικότητα με ένα νόμο και ένα άρθρο».

Η ανησυχία και ο κίνδυνος

Το έχει πει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ότι έχει πλήρη συναίσθηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους οι πολίτες. Την ίδια ώρα, κάθε δημοσκόπηση, κρυφή ή φανερή, που φθάνει στο Μαξίμου, καταγράφει τα συναισθήματα «οργής», «πίκρας» και «απογοήτευσης» των Πολιτών. Εννοείται, ότι ουδείς επιθυμεί στο Μαξίμου να ανέβουν τα ποσοστά σ αυτούς τους δείκτες και πολύ περισσότερο, δεν θέλουν να «καρπωθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ το κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας. Γι αυτό και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα η ρητορική της Κυβέρνησης, ότι αναγνωρίζει τα προβλήματα αφενός. Αφετέρου ότι μόνο εκείνη έχει ρεαλιστικό πρόγραμμα αντιμετώπισης ενώ τα άλλα κόμματα -πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως το ΚΙΝΑΛ- καταθέτουν εύπεπτες εκθέσεις ιδεών.

Η διαφορετική προσέγγιση της καθημερινότητας και της πραγματικότητας είναι ο ένας -και πολύ βασικός- τομέας στον οποίον και θα επενδύσει η Κυβέρνηση για να αναδείξει τη διαφορά και την υπεροχή της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη, όμως, δεν πέρασε απαρατήρητη από τα κυβερνητικά στελέχη, η…άκρως ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα ως προς τις απόψεις που εξέφρασαν στελέχη του, πχ ο κ.Π.Πολάκης και η Τ.Χριστοδουλοπουλου.

Ο κ. Τσίπρας σχολίασε αυτές τις τοποθετήσεις με την -αρκετά εύκολη- διατύπωση: «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» με την απαραίτητη -πλην όμως γενικόλογη- διευκρίνηση ότι εκείνος δεν συμφωνεί…

Ωστόσο και αυτή η στάση του κ. Τσίπρα αξιολογείται ως επαμφοτερίζουσα. Λέγοντας ότι «δεν συμφωνεί», αφενός επιδιώκει να εμφανιστεί ως «ψύχραιμος» και «πολιτικά ορθός» αρχηγός, αφετέρου, αφήνει και τα στελέχη του ακάλυπτα στις όποιες κριτικές και επιθέσεις… Αφετέρου, μη διαχωρίζοντας εμπράκτως τη στάση του με τις λογικές του «πολακισμού» -όπως τις λέει η ΝΔ- επιτρέπει στο κόμμα του να εισπράττει, ή έστω να μην χάνει δυνάμεις.

Στο Μέγαρο Μαξίμου έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η πορεία προς τις κάλπες θα πρέπει να έχει δυο ατζέντες: της «σταθερότητας» και της αξιοπιστίας, μέσω ήπιου, προγραμματικού και συναινετικού λόγου, από τη μια. Και της συγκρουσιακής απέναντι σε θέσεις, που θεωρούνται από το Μαξίμου, ως ανορθολογικές. Η ισορροπία, καταφανώς είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση…