Κυβέρνηση Vs Δημαγωγίας: μάχη μέχρις εσχάτων

Στην Κυβέρνηση ανέμεναν την «ασθενική» εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ετοιμάζονται και για τη μάχη κατά τη δημαγωγίας

«Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα» αναφώνησε στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού ακούγοντας χθες την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και τα υπόλοιπα σχόλια από το επιτελείο του Μαξίμου, αλλά και κυβερνητικά στελέχη ήταν εξόχως δηκτικά…

«Άκου τι λέει», «Καλωσήρθες 2015», «κοιτάξτε εικόνα» (σ.σ. δείχνοντας ποιοι κάθονταν στις πρώτες σειρές των καθισμάτων).

Κριτική

    Κάποιος θα πει ότι, προφανώς, ήταν απολύτως αναμενόμενο η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, αφενός να μην συγκινήσει  κανένα στέλεχος της ΝΔ, αφετέρου να αποτελέσει αφορμή για να διατυπωθούν επικριτικά σχόλια. Λίγο-πολύ είναι σωστή αυτή η προσέγγιση. Υπήρχαν τέσσερα σημεία, γύρω από τα οποία θα κρινόταν και θα αξιολογείτο η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ από το στενό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου. 

    Το πρώτο ήταν το επικοινωνιακό το οποίο έτσι κι αλλιώς έχει υιοθετήσει η ΝΔ και με κάθε ευκαιρία -πολλώ δε μάλλον με μία κεντρική ομιλία σε Συνέδριο- επαναφέρει στο προσκήνιο: τη σύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με το «πολιτικά αμαρτωλό» κυβερνητικό παρελθόν του. Η χθεσινή ομιλία έδωσε αρκετό υλικό που θα αξιοποιηθεί από τη ΝΔ προς αυτήν την κατεύθυνση.

Οι προτάσεις

    Το δεύτερο στοιχείο ήταν οι «πολιτικές προτάσεις» που θα κόμιζε/κατέθετε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν κυβερνητικά στελέχη που ανέμεναν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να τους «έβαζε δύσκολα». Αντ’ αυτού άκουσαν μια ομιλία που -όπως λένε- «ήταν κατώτερη των περιστάσεων και του ρόλου του», ενώ οι υποσχέσεις που έδωσε -σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη- «είναι μακριά από τις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας». Μάλιστα κάποιες διαπιστώσεις και προτάσεις στις οποίες προχώρησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνται από το Μέγαρο Μαξίμου «αφελείς», ενώ ο λόγος που διατύπωσε αντιμετωπίζεται ως «διχαστικός»…

«Τάζει στους πάντες, τα πάντα, πάλι» λένε στην Κυβέρνηση ακούγοντας μέτρα τα οποία δεν είναι μετρημένα (όπως είναι η «αγαπημένη» έκφραση κυβερνητικών στελεχών), θεωρώντας ότι αυτό το αφήγημα δεν μπορεί να πείσει πλέον τους πολίτες, καθώς εντάσσεται σε ξεπερασμένες λογικές του 2015….

Ο παράγοντας δυσαρέσκεια

    Η αλήθεια είναι -κι εδώ βρίσκεται το τρίτο και σοβαρότερο κριτήριο βάσει του οποίου αναλύουν στην Κυβέρνηση την παρέμβαση Τσίπρα- ότι μετά τον έκρηξη της πολυεπίπεδης κρίσης, η κυβερνητική ανησυχία είναι διπλή: αφενός να μην μεταβληθεί η οικονομική κρίση σε πολιτική, αφετέρου το κύμα της δυσφορίας να μην κεφαλαιοποιηθεί από κόμματα και πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ, ή κάποιους ακραίους και δημαγωγικούς πολιτικούς σχηματισμούς.

    Για να αποφύγει την «κεφαλαιοποίηση» της δυσαρέσκειας από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ θα εντείνει την επικοινωνιακή της στρατηγική να συνδέει το «κακό 2015» με τη στρατηγική σκέψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επισημαίνοντας ότι είναι «παρωχημένης πολιτικής αισθητικής» με πρωταγωνιστές που είναι «ξεπερασμένες φιγούρες».

Τέταρτη κρίσιμη παράμετρος

    Βεβαίως, η επικοινωνιακή ή πολιτική αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ, κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν λύνει το πρόβλημα του λαϊκισμού και της δημαγωγίας για την Κυβέρνηση. Και το ξέρουν πολύ καλά αυτό στο Μέγαρο Μαξίμου. Γι’ αυτό και στη δημόσια ρητορική του, τις τελευταίες ημέρες, ο Πρωθυπουργός έχει αρχίσει να αναδεικνύει τη δημαγωγία ως μείζονα κίνδυνο για την Ευρώπη. 

    Η βεντάλια της κυβέρνησης -και ενόψει Γαλλικών προεδρικών εκλογών- θα ανοίξει παρουσιάζοντας το «φάσμα των λαϊκίστικων και δημαγωγικών πολιτικών, ως πανευρωπαϊκό πρόβλημα». Είναι σαφές ότι κανένα κράτος-μέλος της ΕΕ δεν θέλει να ξαναζήσει πλατείες αγανακτισμένων σε μια συγκυρία ιδιαιτέρως κρίσιμη: και με τρίδυμη κρίση (ενεργειακή/ακρίβειας, πολέμου, πανδημίας) και με την Ευρώπη να αναζητά νέες πολιτικές ισορροπίες.  

    Η… καύσιμη ύλη για κοινωνικές εντάσεις υπάρχει και όλες οι κυβερνήσεις θέλουν να αποφύγουν την επανεμφάνιση κινημάτων αμφισβήτησης και αποσταθεροποίησης. Πολλώ δε μάλλον η Ελληνική, αφού ως χώρα αντιμετωπίζουμε το βασικότερο και αμιγώς δικό μας πρόβλημα: της οικονομικής ευστάθειας, μετά από τη δεκαετή κρίση των μνημονίων.

     Γι’ αυτό και στην Κυβέρνηση «η δημαγωγία» και «ο λαϊκισμός» θα είναι οι δυο εχθροί απέναντι στους οποίους θα στηθεί σκληρό τείχος προστασίας. Κι όποιος αντέξει