Βρικόλακες: Σε ποια νησιά εμφανίζονταν κάθε βράδυ και σκορπούσαν τον τρόμο

Βρικόλακες: Τα «στοιχειωμένα» νησιά της Ελλάδας

Να ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα για να μην υπάρξουν παρερμηνείες. Βρυκόλακες, λυκάνθρωποι και άλλα πλάσματα της νύχτας, δεν υπάρχουν. Είναι απλά δημιουργήματα της φαντασίας του ανθρώπου και έρχονται από εποχές που κάποια πράγματα δεν μπορούσαν να εξηγηθούν λογικά. Για παράδειγμα οι περιπτώσεις νεκροφάνειας ή οι επιληψίες.

Οι κάτοικοι της χώρας που ζούμε, από την αρχαιότητα πάντα μαγνητίζονταν από το μεταφυσικό. Ειδικά δε από τον μεσαίωνα και μετά το μυαλό τους έπλαθε διάφορους θρύλους και δοξασίες.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες που στους θρύλους της, συμπεριλαμβάνει τους απέθαντους. Άλλες χώρες είναι η Ρουμανία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Σερβία. Οι βρυκόλακες σύμφωνα με τους μύθους και τα όσα πιστεύανε, ήταν νεκροί με αποκρουστική εμφάνιση.

Η Σαντορίνη και η Αμοργός

Ο Francois Richard ήταν ένας Γάλλος ιερωμένος ο οποίος ταξίδεψε στη Σαντορίνη το 1650. κατέγραψε τη ζωή των κατοίκων και στο χρονικό του που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1657 μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για τις δεισιδαιμονίες των νησιών.

Η Σαντορίνη εκείνη την εποχή είχε 7.000 κατοίκους και 300 εκκλησιές. Ο Richard στο χρονικό του αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στις δοξασίες για τους απέθαντους. Ξεχωρίζει μάλιστα την ιστορία ενός παπουτσή από τον Πύργο της Σαντορίνης που βρικολάκιασε, και γράφει:

«Έμαθα από ένα αξιόπιστο πρόσωπο πως στην Αμοργό αυτοί οι βρυκόλακες έχουν τόσο αποχαλινωθεί, που δεν τρέχουν μονάχα εδώ κι εκεί τις νύχτες, αλλά παρουσιάζονται και μέρα μεσημέρι πολλές φορές πέντε μαζί στα χωράφια και μαζεύουν φάβα. Ήθελα να έλθουν εδώ μερικοί από τους δικούς μας τους άθεους της Γαλλίας, όχι για ν’ ακούσουν, αλλά για να δουν με τα μάτια τους στο φως της ημέρας και να βεβαιωθούν πόσο άδικο έχουν που πιστεύουν ότι σαν πεθαίνει ο άνθρωπος όλα πεθαίνουν μαζί του».

Το 1699 κυκλοφόρησε πάλι στο Παρίσι, ένα άλλο χρονικό αυτή την φορά από τον περιηγητή Sauger, ο οποίος αναφέρει: «Το λιμάνι της Σαντορίνης είναι άπατο, ακόμα κι ένα βήμα από την ακτή. Άβυσσος που είναι αδύνατο να τη βυθομετρήσει κανείς. Σ’ αυτό το νησί συμβαίνει κάτι ασύλληπτο για μένα. Μερικοί από τους πεθαμένους ξαναγυρίζουν στα σπίτια τους λίγες μέρες ύστερα από την ταφή τους. Και κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό που τους ξαναζωντανεύει. Οι Σαντορινιοί τους λένε βουκόλακες»

Η Χίος

Ο Thefenot ήταν ένας άλλος περιηγητής που ταξίδεψε στα νησιά του Αγαίου και κάποια στιγμή βρέθηκε στη Χίο. Στο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1655 αναφέρει τις δεισιδαιμονίες των κατοίκων: «Στην περιοχή του Κάστρου της Αγίας Ελένης, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι εάν ένα πτώμα δεν λιώσει μετά από 40 μέρες, τότε γίνεται βρυκόλακας.»

Μύκονος

Τον χειμώνα του 1700 ολόκληρη η Μύκονος έπαθε ομαδική παράκρουση όταν ένας δύστροπος χωρικός του νησιού βρέθηκε νεκρός. Σαν φωτιά εξαπλώθηκε σε όλο το νησί ότι τα βράδια σηκωνόταν από τον τάφο του και πείραζε, έκανε ζημιά ή ακόμη και σκότωνε τους κατοίκους μέσα στα σπίτια τους.

Τήνος

Στο χωριό Βώλαξ του νησιού (που στην αρχαία Ελληνική σημαίνει «βώλος») με το σεληνιακό τοπίο και τους γρανιτένιους βράχους, στις λαϊκές αφηγήσεις γίνεται λόγος για τους «νεκροζώντανους του χωριού».

Οι βρυκόλακες της Τήνου έχουν τη μορφή του νεκρού, με σχετικά υπόλευκο δέρμα, με μακριά γένια, μακριά μαλλιά και μακριά γαμψά νύχια , ενώ, δεν εμφανίζονται ποτέ την Παρασκευή.

Στον Βώλακα λοιπόν εμφανίζονται σαν κανονικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν απλά παραμελήσει τον εαυτό τους, δεν κάνουν κακό στους πραγματικούς ζωντανούς, αλλά πρέπει να σκοτωθούν με φωτιά γιατί παραβαίνουν τον φυσικό νόμο του Θεού.

Έτσι στις δοξασίες συναντάμε νησιά όπου ήταν γεμάτα βρυκόλακες. Κάποια από αυτά είναι:

-Το νησάκι Μπάου, απέναντι από το λιμάνι της Μυκόνου

-Η νησίδα Εκάτη στη Δήλο

-Η νησίδα Θεανώ βόρεια της Εύβοιας

-Η νήσος Καμένη στη Σαντορίνη. Μάλιστα εκεί πίστευαν ότι ήταν ο ισχυρότερος τόπος εξορίας βρικολάκων, λόγω του ηφαιστείου και του θειαφιού που εκεί ο απέθαντος έμενε για πάντα εξορισμένος. Φοβόντουσαν δε να πλησιάσουν το νησάκι, γιατί πίστευαν ότι ήταν τόσοι πολλοί οι βρικόλακες, που είχαν φτιάξει μια μικρή κοινωνία.

-Το νησί Τάφος στην Κεφαλονιά

-Η νησίδα Νεκροθήκες στην Ψέριμο

-Τα Βρυκολακονήσια στη Βόρεια Σκύρο (όνομα και πράγμα)

-Η νησίδα Καλαθάς στα Χανιά

-Η νησίδα Βενετικό στη Χίο

-Η νησίδα Γόνι στις Οινούσες

-Τα Δαιμονονήσια στις βόρειες Σποράδες