Ο τετραπλός ευρωπαϊκός πονοκέφαλος και η Ελλάδα

Ο Δημήτρης Μιχαλέλης γράφει στο pagenews.gr ότι η αστάθεια στη Γηραιά Ήπειρο, φαίνεται ότι όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά ίσως μπορεί να επιδεινωθεί. Και δεν φταίει γι αυτό (μόνο) ο Πόλεμος…

Η τακτική των γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες –η οποία στην πορεία έγινε και πολιτικό δόγμα των νέων ευρωπαϊκών ηγεσιών- είναι…ότι δεν μπορείς να το συζητήσεις…κλώτσα το για μετά! Πρόκειται για την κλασική μέθοδο με το ντενεκεδάκι: το κλωτσάς για να πάει κάτω. Κι έχει ο Θεός!

Αυτή η τακτική μπορεί να έχει βραχυπρόθεσμα οφέλη. Πλην όμως φθάνει η στιγμή που πρέπει να βρεθείς αντιμέτωπος με όλα τα ντενεκεδάκια που έχεις κλωτσήσει. Και πλέον, διαπιστώνεις, ότι δεν έχεις να κάνεις με απλά ντενεκεδάκια, αλλά με μια στοίβα προβλημάτων, με ένα σκουπιδότοπο-μια χωματερή. Αυτό στην πολιτική είναι ολέθριο.

Η κρίση που έρχεται

 Στην παρούσα φάση βιώνουμε τα…προεόρτια μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης που έρχεται και η οποία τεχνηέντως, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ως «οικονομική». Χωρίς να είναι τέτοια, αλλά και χωρίς να μπορεί να αρνηθεί κάποιος ότι έχει τέτοιες –οικονομικέ, δηλαδή- συνέπειες και μάλιστα εξόχως σοβαρές.

Πλην όμως, για να είμαστε ειλικρινείς: το πρόβλημα είναι πρωτίστως και κυρίως πολιτικό. Όταν επί σειρά ετών τα πολιτικά μεγέθη των ηγεσιών… σμικρύνονται κι όταν οι πολιτικοί εκχωρούσαν αρμοδιότητες σε «αγορές», «αναλυτές» κλπ θα έρθει η στιγμή της πολιτικής παραφροσύνης: να εμφανιστούν «επενδυτές» οι οποίοι να αμφισβητούν προθέσεις πολιτικών. Και ποιού πολιτικού; Του Μάριο Ντραγκι. Θα αναρωτηθεί κάποιος: είναι ο Σουπερ Μάριο ιερή αγελάδα και δεν μπορεί να ον αμφισβητήσει κάποιος; ΣΑΦΩΣ ΟΧΙ!

Όμως δεν γίνεται οι ευρωπαίοι πολιτικοί να ζουν επ’ άπειρον με… υποσχετικές από επενδυτικούς κολοσσούς ή με την έγκριση τους! Από την άλλη, μην ξεχνάμε ότι οι… «αγορές» πολύ θα ήθελαν μια άλλη μια κρίση. Όχι μόνο για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, αλλά για να «τιμωρήσουν» τον άνθρωπο που πριν από δέκα χρόνια, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του –ως διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- για να σωθεί το ευρώ, παρακάμπτοντας με πολιτικό τρόπο, οικονομικές αγκυλώσεις…

Η Ρώμη «καίγεται»

Ο Ντράγκι –που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να διατηρηθεί η Ελλάδα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης- ΕΙΧΕ τα ηνία της Ιταλίας –της τρίτης ισχυρότερης οικονομίας της ευρωζώνης- από το Φεβρουάριο του 2021, ηγούμενος ενός κυβερνητικού συνασπισμού απ όλο το πολιτικό φάσμα. Την περασμένη Πέμπτη (και γι αυτό λέμε «ΕΙΧΕ τα ηνία») υπέβαλε την παραίτησή του στον Ιταλό Πρόεδρο Ματαρέλα, ο οποίος μεν δεν την έκανε αποδεκτή, αλλά ο «Σούπερ-Μάριο» δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει πίσω…

Υποτίθεται ότι η κρίση αυτή οφείλεται στην έλλειψη οικονομικής ανάπτυξης της Ιταλίας. Και δεν έχει σχέση με την κρίση που άρχισε το 2010 σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, ίσως και Κύπρο…

Βεβαίως το πρόβλημα του Ντράγκι είναι αυτό που ταλαιπωρεί για δεκαετίες την Ιταλία «η πολιτική αστάθεια» και η οποία επιδεινώνεται από τις δυνάμεις δημαγωγίας, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του (ιδρυτή Μπέπε Γκρίλο) νυν αρχηγού Τζουζέπε Κόντε.

Είτε πολιτικό, είτε οικονομικό, το ζήτημα με την Ιταλία είναι ότι η οικονομία της είναι αρκετά μεγάλη για να προκαλέσει, όχι τριγμούς, αλλά καθιζήσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα: δημόσιο χρέος των 2,5 τρισεκατομμυρίων ευρώ  είναι τεράστιο και σίγουρα μεγαλύτερο αθροιστικά από Ελλάδας-Ισπανίας-Πορτογαλίας-Ιρλανδίας. Και δύσκολο αν τεθεί θέμα διάσωσης…

Ντόμινο αστάθειας

 Για του πιο πάνω λόγους, οι αναταράξεις στην Ιταλία θα προκαλούσαν σοβαρά προβλήματα. Γιατί λέμε «θα προκαλούσαν σοβαρά προβλήματα»; Διότι, ΔΕΝ είναι μόνο η Ιταλία. Είναι σειρά άλλων χωρών που έχουν σοβαρά πολιτικά ζητήματα και εσωτερικά ανοικτά θέματα ισορροπιών, τα οποία ασχέτως αν έχουν ή όχι οικονομικά ελατήρια, οδηγούν στη δημιουργία ενός τεράστιου ευρωπαϊκού πολιτικού προβλήματος. Και το πρόβλημα αυτό δεν θα είναι…απλά «σοβαρό» όπως είπαμε πριν, αν ήταν μόνο η Ιταλία, αλλά… ανυπέρβλητο. Διότι πρόκειται για ντόμινο αστάθειας…

Για του λόγου τ’ αληθές ας δούμε συνοπτικά τι συμβαίνει στην Ευρώπη:

• Στην Ιταλία, μετά την απόφαση του Κινήματος των «5 Αστέρων» να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, υπέβαλε την παραίτησή του και θα επανέλθει στη Βουλή για νέα ψήφο εμπιστοσύνης με αβέβαιο αποτέλεσμα και ορατό το ενδεχόμενο παρατεταμένης πολιτικής κρίσης.
• Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται ήδη με Πρωθυπουργό περιορισμένης διάρκειας, καθώς ξεκίνησαν οι διαδικασίες για τη διαδοχή του.
• Στη Γαλλία μετά την άνοδο της ακροδεξιάς, την απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από τον Ε. Μακρόν και την αποτυχία των προσπαθειών κυβερνητικής συνεργασίας, η Κυβέρνηση στερείται της δυνατότητας κρίσιμων αποφάσεων και μεταρρυθμίσεων που απαιτούν κοινοβουλευτική έγκριση.
• Στη Βουλγαρία, μετά την άρση της εμπιστοσύνης από την Κυβέρνηση Κίριλ Πέτκοφ, επικρατεί αβεβαιότητα ως προς τη δυνατότητα σχηματισμού νέας.
• Στη δε Γερμανία ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει προβλήματα στο να βρει βηματισμό και να λάβει αποφάσεις.

Της Ευρωπαϊκής Ένωσης της αρέσει να συζητάει και να λέει ότι έχει ειδικότητα στην αντιμετώπιση κρίσεων. Γι αυτό και διακηρύσσει επισήμως ότι: «έχει αντιμετωπίσει πολλές κρίσεις στη διάρκεια της ιστορίας της και έχει σταδιακά εφαρμόσει πολιτικές και θεσμικές αλλαγές για την ενίσχυση της ικανότητάς της να αντιμετωπίζει μελλοντικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης». Είναι απορίας άξιο πως οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών έφτασαν σ αυτό το συμπέρασμα.

Τα προβλήματα

Αυτή η πολιτική τρικυμία στην Ευρώπη προκαλεί σειρά προβλημάτων:

• Αστάθεια: Δεν είναι μόνο εθνικό πρόβλημα η αδυναμία, ή δυσκολία κυβερνησιμότητας. Καθίσταται πανευρωπαϊκό, καθώς, αφενός καθένας ασχολείται μετά του οίκου του, αφετέρου δεν υπάρχουν αξιόπιστοι και…μακράς διαρκείας συνομιλητές για να ληφθούν αποφάσεις.
• Ισορροπίες: όπως είπαμε ο Ντράγκι δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Ούτε οι πρωτοβουλίες του στην οικονομία, ως επικεφαλής της ΕΚΤ, ούτε οι κινήσεις του τελευταία στο συντονισμό του Ευρωπαϊκού Νότου μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Και σε μια Ευρώπη με έλλειψη ηγεσίας η απουσία του δεν θα ήταν ωφέλιμη…
• Αποφάσεις εν αναμονή: Η Ευρώπη υποτίθεται ότι θα έπρεπε να πάρει σειρά αποφάσεων είτε για τον Πόλεμο, είτε για αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Με ποια ισχύ και ποια πρόσωπα θα αναλάβουν τις πρωτοβουλίες αυτές; Και πότε θα υπάρξουν αποφάσεις;
• Δημαγωγία: η αστάθεια είτε προκαλεί είτε επιδεινώνει φαινόμενα δημαγωγίας. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες που υφίστανται από την κρίση –και κάποιες εξ αυτών είναι πολυπολιτισμικές- δεν είναι δύσκολο να παρασυρθούν από διχαστικά κηρύγματα και εύκολες υποσχέσεις.

Αυτές είναι τέσσερις βόμβες, που έστω και η μια αν σκάσει μπορεί να προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές στην Ευρώπη. Πολλώ δε μάλλον, αν σκεφθούμε ότι έχουν δημιουργήσει ένα ναρκοπέδιο, το οποίο καλούνται να διαβούν οι πολιτικοί

Και στη μέση η Ελλάδα

Όλα αυτά τα φαινόμενα ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας στην Ευρώπη, δεν έχουν διαφύγει από την προσοχή του Μεγάρου Μαξίμου. Συνεργάτες του Πρωθυπουργού επισημαίνουν ότι: «ολόκληρη η Ευρώπη διέρχεται τη στιγμή αυτή -εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, της έκρηξης των  τιμών ενέργειας και του ενδεχομένου διακοπής της ροής ρωσικού φυσικού αερίου- μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο κατά την οποία απαιτούνται δύσκολες και γρήγορες αποφάσεις».

Τα πρώτα τρία αυτονόητα και αυτόματα συμπεράσματα στα οποία οδηγούνται στο Μαξίμου είναι ότι:

• Ορθώς ο Πρωθυπουργός δεν προχώρησε σε πρόωρες εκλογές, μια κίνηση που θα ενέτασσε και την Ελλάδα στο χάρτη της ευρωπαϊκή πολιτικής αστάθειας.
• Ορθώς ο Πρωθυπουργός υπεραμύνεται της θεσμικότητας και της σταθερότητας
• Εντελώς λανθασμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συγκρότησε Κυβέρνηση και διεξήγαγε εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, έβαλε -φεύγοντας- στα θεμέλια της σταθερότητας και της κυβερνησιμότητας τη βόμβα της απλής αναλογικής

Κατόπιν όλων αυτών, όπως λένε στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού, καθίσταται «ακόμη πιο επίκαιρη την πρόταση Κυριάκου Μητσοτάκη για αυτοδύναμη Ελλάδα, με ισχυρή Κυβέρνηση που εξασφαλίζει σταθερότητα και αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των πολλαπλών εξωγενών κρίσεων».