Το μετεκλογικό σχέδιο Β του Τσίπρα

Φαίνεται ότι κάθε μέρα που περνά και μας φέρνει πιο κοντά στις εκλογές της 21ης Μαΐου, ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποιεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έλθει δεύτερος και με διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κατά προέκταση, καθώς τα νούμερα δεν θα βγαίνουν ούτε για κυβέρνηση ηττημένων, έχει ήδη περάσει στο Plan B. Μιλά πια ανοιχτά για κυβέρνηση με ανοχή.

Συγκεκριμένα, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Star και στη Μάρα Ζαχαρέα, ο  Α. Τσίπρας ήταν σαφής: Δεν θα διστάσει να σχηματίσει… κυβέρνηση στον αέρα!  Αφού δήλωσε πως «όλα τα έχει σκεφτεί», μας είπε πρώτα πως «υπάρχουν δύο εκδοχές» και μετά μας είπε πως «υπάρχουν πολλές εναλλακτικές εκδοχές».

Αναλυτικότερα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε: «Υπάρχουν δυο εκδοχές. Υπάρχει η εκδοχή της συμμετοχής σ’ ένα κυβερνητικό σχήμα, υπάρχει η εκδοχή της ανοχής, της στήριξης μιας κυβέρνησης προκειμένου να γίνει πράξη η πολιτική αλλαγή και να μην πάμε σε δεύτερες και τρίτες εκλογές, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές εκδοχές. Και για τον κ. Βαρουφάκη».

Σημειωτέον ότι, υπό το παρόν Σύνταγμα του 1975, δεν έχει υπάρξει ακόμη κυβέρνηση μειοψηφίας, δηλαδή κυβέρνηση με θετική ψήφο 120 έως 150 βουλευτών.

Έτσι, ο Α. Τσίπρας δεν θα διστάσει να επιστρέψει στην εξουσία χωρίς η κυβέρνησή του να διαθέτει την δεδηλωμένη στη Βουλή. Και δεν θα δίσταζε, για χάρη της εξουσίας, να βρίσκεται σε μια διαρκή κατάσταση ομηρίας από αυτούς που θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποσύρουν την ανοχή τους και να ρίξουν την κυβέρνησή του αν δεν υποκύπτει στους εκάστοτε εκβιασμούς τους. Στους οποίους εκβιασμούς είναι διατεθειμένος να υποκύπτει – αλλά η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως αυτή η βαλίτσα δεν πάει μακριά.

Στο πιο γνωστό παράδειγμα τέτοιας δοκιμασίας των δημοκρατικών πολιτικών θεσμών, στην Ισπανία, υπάρχει κυβέρνηση μειοψηφίας Σοσιαλιστών και Podemos. Όπως και στην Πορτογαλία, κυβέρνηση δεν σχημάτισαν οι πρώτοι, αλλά οι δεύτεροι που με μια σειρά άλλα κόμματα – κομμουνιστικά, αποσχιστικά, εθνικιστικά – έριξαν τους πρώτους μέσα στη Βουλή, καταφεύγοντας σε ευκαιριακές συμμαχίες, με πολλές παραχωρήσεις και κατά περίπτωση συμμαχίες.

Από το 2016 ως το 2019 οι Ισπανοί πήγαν στις κάλπες τέσσερις φορές. Στις 2 Ιουνίου 2018, ο Πέδρο Σάντσεθ ορκίστηκε πρωθυπουργός με την διαδικασία της ψήφου ανοχής. Αλλά στις 28 Απριλίου 2019, η κυβέρνηση Σάντσεθ έπεσε όταν οι Podemos δεν ψήφισαν τον προϋπολογισμό. Η χώρα έμεινε χωρίς προϋπολογισμό επί δύο χρόνια!

Πιο πριν, ο πρωθυπουργός Ραχόι και το Λαϊκό Κόμμα είχε νικήσει και στις εκλογές Δεκεμβρίου 2015 και σε εκείνες του Ιουνίου 2016. Τον ανέτρεψαν μέσα στην Βουλή τον Ιούνιο του 2018, καθώς δεν διέθετε αυτοδυναμία. Αυτοί που τον έριξαν ήταν οι Σοσιαλιστές, οι Podemos, οι Βάσκοι εθνικιστές και οι Καταλανοί αυτονομιστές.

Η κυβέρνηση εκείνη  έπεσε δύο φορές λόγω μη ψήφισης του προϋπολογισμού. Οι Ισπανοί ξαναψήφισαν τον Απρίλιο του 2019, πάλι λόγω εκλογικού συστήματος δεν υπήρχε Δεδηλωμένη και… ξαναψήφισαν τον Νοέμβριο του 2019. Και πάλι δεν προέκυψε Δεδηλωμένη! Οπότε άρχισαν οι υποχωρήσεις για να μην στηθούν νέες κάλπες. Σχηματίστηκε πάλι κυβέρνηση μειοψηφίας. Ενόψει νέων εκλογών, η κατάσταση διαγράφεται ζοφερή, διότι αυτή τη φορά στην πλατφόρμα Sumar των αριστερών δυνάμεων δεν προσήλθαν οι Podemos.