Αυτοδυναμία Μητσοτάκη και ιδιωτικό χρέος

Την τελευταία τετραετία, η Ελλάδα γνώρισε αλλεπάλληλες κρίσεις, με σοβαρότερες αυτές της πανδημίας και της ενέργειας. Είχαμε να κάνουμε δηλαδή με δυο εισαγόμενα φαινόμενα τα οποία όμως προκάλεσαν σοβαρές ανατροπές στην καθημερινότητα των πολιτών.

Όχι πάντα για κακό. Είναι αμφίβολο για παράδειγμα αν θα είχε επιτευχθεί μια αισθητή προσαρμογή στην ψηφιακή εποχή αν δεν υπήρχε η πανδημία. Την ίδια περίοδο, η χώρα αναβάθμισε τη διεθνή της εικόνα και ήδη εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη σε φίλους και συμμάχους της.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν σε διάφορους τομείς της συλλογικής μας ζωής. Για παράδειγμα, στο πεδίο της οικονομίας, κεντρικό είναι το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους.

Το ιδιωτικό χρέος αφορά ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και βέβαια ευάλωτα νοικοκυριά – θύματα της οικονομικής και τεχνολογικής συγκυρίας.

Το «κόκκινο» ιδιωτικό ληξιπρόθεσμο χρέος έχει «σκαρφαλώσει» στα 260 δις. ευρώ και περίπου 4 εκατομμύρια πολίτες έχουν οφειλές στην εφορία, με περίπου 2 εκατομμύρια να κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, ήτοι κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, ενώ το 40% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές, όταν η τελευταία ανεπαρκής ρύθμιση χρεών «πετάει» εκτός 4 σας 5 επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, σύμφωνα με δημόσιες τοποθετήσεις των φορέων τους. Ακόμη, σε 1.412.322 έχουν ληφθεί αναγκαστικά μέτρα είσπραξης (κατασχέσεις και πλειστηριασμοί) ενώ οι οφειλέτες στους οποίους δύναται να ληφθούν αναγκαστικά μέτρα φτάνουν 2.036.867.Τέλος, το 2022 επιβλήθηκαν 518.622 αναγκαστικά μέτρα είσπραξης οφειλών (κατασχέσεις και πλειστηριασμοί), με τον αριθμό να καταγράφει αύξηση κατά 104,9% σε σχέση με το 2021 (253-083).

Είναι αξιοσημείωτη επίσης η χαμηλή προσφυγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό, ο οποίος κατά τη γνώμη μας αποθαρρύνει πολλούς ενδιαφερόμενους λόγω της πολυπλοκότητας του και κάποιων σοβαρών ασαφειών. Στη βάση αυτή της κατάστασης, αν η κυβέρνηση πραγματικά επιθυμεί να δώσει ένα «φιλί ζωής» στην οικονομία, τη ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους πρέπει να την δει με ανοικτούς ορίζοντες και επενδυτικό ρεαλισμό.

Ιδιαίτερα δε στην παρούσα φάση της συγκυρίας. Όπως επισημαίνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννης Στουρνάρας η χώρα αντιμετωπίζει θέμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Πρόκειται για «αγκάθι» που προκαλεί προβλήματα στην εξωτερική εικόνα της χώρας και βέβαια είναι πρόβλημα χαμηλής ανταγωνιστικότητας.

Στο πλαίσιο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιέζει προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων, γιατί βλέπει ότι το έλλειμμα αυτό, από το 2010 έως το 2022 δεκαπλασιάστηκε και αντιπροσωπεύει 9,2% του ΑΕΠ.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι επενδύσεις στην παραγωγικότητα αποτελούν κορυφαία προτεραιότητα για τη χώρα, πλην όμως δεν νοείται να γίνονται εν κενώ. Πρέπει να συνοδεύονται και από σοβαρές αλλαγές στην εκπαίδευση και τη Δικαιοσύνη, τομείς που έως σήμερα είναι πραγματική τροχοπέδη της εγχώριας ανάπτυξης.

Αν λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει ότι τα παραπάνω προβλήματα μπορούν να επιλυθούν σταδιακά με μεταρρυθμίσεις, περιμένουμε να δούμε αν θα τις πραγματοποιήσει.

Σε άλλη περίπτωση, στα μισά μιας δεύτερης κυβερνητικής θητείας, θα υποχρεωθεί να βρει τον λόγο για τον οποίο ζήτησε την αυτοδυναμία από τους Έλληνες πολίτες.