Όσο για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, είπε: «Επειδή έχω περάσει πολύ δύσκολες στιγμές, όταν έκλεινε η πόρτα του σπιτιού μου σκεφτόμουν πάρα πολλά πράγματα. Δεν τα σκεφτόμουν όμως, δυνατά, γιατί ξέρω ότι ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος που, αν τα αρθρώσω πόσω μάλλον αν τα πω κάπου, πάντα με τρόμαζε ότι μπορεί να με ποτίσει».
Τέλος, συμπλήρωσε: «Ίσως και να υπήρξαν κάποιες στιγμές πολύ έντονες που να είπα μέσα μου, να σκεφτόμουν με τόση νοσταλγία, με τόση συγκίνηση και με τόση αγάπη αυτό το οποίο ήμουν, είχα και άφησα που… ήμουν οριακά να πω “γιατί”. Δεν επέτρεψα όμως στον εαυτό μου ούτε μια στιγμή να με ρίξει, να με ρουφήξει, αυτό, γιατί φοβόμουν ότι ξαφνικά θα είχα τον χαρακτηρισμό μέσα μου της ηττοπαθούς. Δεν έχω σε καμία περίπτωση συνηθίσει και δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου, ακόμα και στα δύσκολα, να τα παρατήσω και να φύγω».