Αγκάθια της Τουρκίας στο Κυπριακό

Η προσωπική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ ,Μαρία Ανχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, η οποία βρίσκεται στην Κύπρο τις τελευταίες ημέρες, φαίνεται να αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στις προσπάθειές της να αναζωογονήσει τη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού υπό γνωστούς και διεθνώς αναγνωρισμένους όρους (όπως τα ψηφίσματα του ΟΗΕ). Οι δυσκολίες αυτές φαίνονται ξεκάθαρα από διάφορα γεγονότα. Τελευταίο γεγονός ήταν η εξαιρετικά επιθετική αντίδραση του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ, Σεντάτ Ονάλ, σε μια φράση του Έλληνα αντιπροσώπου, Ευάγγελου Σέκερη, σε συζήτηση για την κατάσταση στην Ουκρανία, η οποία έκανε παραλληλισμό μεταξύ της ρωσικής επιθετικότητας και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Η επιστολή του Ονάλ δεν είναι τυχαία με την αναταραχή στο Κυπριακό, αλλά δείχνει την άκαμπτη στάση της Άγκυρας στο θέμα, η οποία εμποδίζει την πρόοδο στο ζήτημα.

Σε πρόσφατη επιστολή του, ο κ. Ονάρ εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι η ελληνική πλευρά “προσπαθεί να αποφύγει τη δική της αδιαμφισβήτητη ευθύνη για τη γένεση και την εξάπλωση του κυπριακού προβλήματος, παραποιώντας την ιστορία και τα βασικά γεγονότα”. Στη συνέχεια, ο κ. Ονάλ τονίζει τη διαχρονική θέση της χώρας του, η οποία παρενέβη το 1974 με το καθεστώς του εγγυητικού κράτους σύμφωνα με τη Συνθήκη του 1960.

Ο κ. Ονάλ αναφέρεται στη “δραματική δήλωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τότε ηγέτη των Ελληνοκυπρίων, στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 Ιουλίου 1974, η οποία οδήγησε στο διαβόητο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 από τον ελληνικό στρατό με στόχο την ένωση Ελλάδας και Κύπρου, Κατηγόρησε ανοιχτά την Ελλάδα, αλλά όχι την Τουρκία, για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου”.

Ο κ. Ονάλ κάνει μια λεπτομερή αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι εξελίξεις από το 1974 μέχρι σήμερα συνηγορούν στην ανάγκη να υπάρξει λύση δύο κρατών. Λέει χαρακτηριστικά ότι «από το 1963 δεν υπάρχει ενιαία αρχή που νομικά ή ουσιαστικά είναι αρμόδια να εκπροσωπεί από κοινού αυτούς τους δύο λαούς και κατά συνέπεια την Κύπρο στο σύνολό της. Αντίθετα, υπάρχουν δύο ανεξάρτητα, αυτοδιοικούμενα κράτη, καθένα από τα οποία ασκεί κυριαρχία και δικαιοδοσία εντός της αντίστοιχης επικράτειάς του. Η τουρκοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί μια σχέση συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών στο νησί, εφόσον τα εγγενή δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού που αποκτήθηκαν το 1960, δηλαδή η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς, επιβεβαιωθούν εκ νέου». Ο κ. Ονάλ καταλήγει τονίζοντας πως «η Τουρκία υποστηρίζει σθεναρά αυτό το προσανατολισμένο στα αποτελέσματα και ρεαλιστικό όραμα».