Κασσελάκης: Το “τραμπικό” παιχνίδι με τους δημοκρατικούς θεσμούς

Τον σπόρο της αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος σπέρνουν με έντεχνο τρόπο ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παραβιάζοντας έναν άγραφο κανόνα, που είναι πανίσχυρος από το 1974. Ποιος είναι αυτός; Κανένα κόμμα και κανένας ηγέτης, ακόμα και στις πιο ακραίες στιγμές πόλωσης και έντασης, δεν είχε τολμήσει να αμφισβητήσει ευθέως αυτό το δημοκρατικό κεκτημένο.

Βεβαίως, πολλά δεδομένα έχουν αλλάξει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την εκλογή του κυρίου Στέφανου Κασσελάκη. Ο τελευταίος κομίζει εντελώς ξένα πολιτικά ήθη όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικότερα για το πολιτικό σύστημα. Και κάπως έτσι προέβη σε δύο ακραίες κινήσεις. Η πρώτη είναι να θέσει στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα της προκαταβολικής αμφισβήτησης της εγκυρότητας των εκλογών. Και η δεύτερη να προτείνει την παρουσία διεθνών παρατηρητών κατά τη διάρκειά τους, κάτι που συμβαίνει σε τριτοκοσμικές χώρες και σίγουρα όχι σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολύ περισσότερο της ευρωζώνης.

Δεδομένου ότι ο κ. Κασσελάκης δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υπεράσπιση των θεσμών ή της δημοκρατίας, οι κινήσεις αυτές αρδεύονται από τις ανησυχίες για την πολιτική επιβίωση. Θέτει τις βάσεις γιατί γνωρίζει ότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε απρόβλεπτες εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως μια από τις δικαιολογίες που θα ψελλίσει το βράδυ της 9ης Ιουνίου να είναι ότι κάποιος παραβίασε τους ισότιμους όρους των εκλογών. Με άλλα λόγια, επηρεάζοντας το εκλογικό σώμα με διάφορα μέσα. Για παράδειγμα, η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου έστειλε χιλιάδες μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε ομογενείς, γεγονός που δίνει στον κ. Κασσελάκη ένα όπλο. Με άλλες λέξεις, ο στόχος είναι η αμφισβήτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η οποία είναι πολύ πιο εύκολο να αμφισβητηθεί σε ρητορικό επίπεδο από ό,τι οι ψηφοφόροι που προσέρχονται αυτοπροσώπως στα εκλογικά τμήματα.

Παράλληλα, ο κ. Κασσελάκης αμφισβητεί τη νομιμότητα της εκλογικής διαδικασία για προφανείς πολιτικούς λόγους και προτείνει διεθνείς παρατηρητές. Μέσω αυτών των κινήσεων, ελπίζει να πλήξει το προφίλ του κ. Μητσοτάκη και να τον εμφανίσει ως αντικαθεστωτικό ή ως αδίστακτο πολιτικό που δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα για να πετύχει τους πολιτικούς του στόχους. Μπορεί αυτές οι κινήσεις του κ. Κασσελάκη να μην προκάλεσαν ενθουσιασμό στην πλειοψηφία των βουλευτών και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο πολλοί αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τη γραμμή του κόμματος. Επιπλέον, κάποιοι ξεπέρασαν τις ακρότητες του ίδιου του Στέφανου Κασελάκη: ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φαραντούρης όχι μόνο υπερασπίστηκε σθεναρά τις σχετικές πρωτοβουλίες, αλλά προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα. Έκανε εξωπραγματικές συγκρίσεις με τη στάση της δικαιοσύνης επί χούντας, αμφισβητώντας ακόμη και το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, τον Άρειο Πάγο, και υποστηρίζοντας ότι θα ήταν τυχερός αν ο Ευρωπαίος εισαγγελέας που είναι αρμόδιος για οικονομικά θέματα μπορούσε να ρίξει την ελληνική κυβέρνηση. Τα ανεδαφικά σχόλια του κ. Φαραντούρη προκάλεσαν την οργή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και της Ένωσης Δικαστών της χώρας.

Τις ακρότητες Φαραντούρη «πλησίασε» ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος μάλιστα κατά το παρελθόν είχε διατελέσει και υπουργός Εσωτερικών. Ο κ. Ραγκούσης με σαφή υπονοούμενα σχολίασε πως «μια κυβέρνηση επίορκη, που δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει σε τέτοιον βαθµό στην Ελλάδα τέτοια κυβέρνηση, βεβαίως και µπορεί, τι είναι δύσκολο νοµίζετε; Βασιζόµαστε στο γεγονός ότι µέχρι τώρα ευτυχώς µετά το ’74 δεν υπήρξε επίορκη κυβέρνηση», ανέφερε µεταξύ άλλων. Παράλληλα, θέση πήρε και ο πρώην διευθυντής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Τσίπρας, ο οποίος σχολίασε πως «υπάρχει θεσµικό έλλειµµα εµπιστοσύνης και γι’ αυτό η πρόταση περί παρατηρητών».