Πορτοκάλογλου: “Τελείωσα το σχολείο στη Χούντα – Αυτή με σημάδεψε και έμαθα να κρύβομαι”

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται να απογυμνωθεί συναισθηματικά, να μοιραστεί την αλήθεια του, ακόμα κι όταν αυτή γεννήθηκε σε σκοτεινές εποχές. Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, το απόγευμα της Τετάρτης 7 Μαΐου, μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τα παιδικά και νεανικά του χρόνια – μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τη βαριά σκιά της δικτατορίας. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, με τη χαρακτηριστική του ηρεμία, αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος βίωσε την εφηβεία του μέσα σε ένα απολυταρχικό καθεστώς. Δεν έκανε πολιτική ανάλυση – δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Αντίθετα, μίλησε για το πώς η Χούντα τον επηρέασε ως παιδί και πώς, εν αγνοία του, εκπαιδεύτηκε να περνά απαρατήρητος. Μια εσωτερική στρατηγική επιβίωσης, που θα ερχόταν αργότερα σε πλήρη αντίθεση με την καριέρα του ως μουσικός.

Νίκος Πορτοκάλογλου: Η σιωπηλή επιβίωση μέσα στη Χούντα

«Είχα εκπαιδευτεί – ασυνείδητα βέβαια – να γίνω αόρατος για να περνάω καλύτερα στο σχολείο», ανέφερε χαρακτηριστικά. «Το έχω πει και στα παιδιά μου αυτό, γιατί εγώ τελείωσα το σχολείο μέσα στη Χούντα. Ήταν ένας άλλος πλανήτης, μια άλλη χώρα. Το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις ήταν να μην σε παρατηρεί κανείς, να σε αφήνουν στην ησυχία σου, ώστε να μπορείς να ονειρεύεσαι». Με αυτά τα λόγια, ο Πορτοκάλογλου περιέγραψε έναν ολόκληρο εφηβικό κόσμο που διαμορφώθηκε στη σκιά του φόβου και της καταπίεσης. Ο ίδιος, όπως πολλοί της γενιάς του, αναγκάστηκε να υιοθετήσει μία εσωστρέφεια όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη.

Όμως ο Νίκος Πορτοκάλογλου δεν έμεινε για πάντα “αόρατος”. Αντίθετα, διάλεξε ένα μονοπάτι ζωής εντελώς αντίθετο από την παιδική του στρατηγική επιβίωσης: τη μουσική. «Μετά αυτό δεν ήταν πολύ χρήσιμο, όταν ήθελα να γίνω μουσικός. Πήγα στο άλλο άκρο, έπρεπε να βγω στη σκηνή, στους προβολείς και να μην είμαι απλά ορατός», σημείωσε ο Νίκος Πορτοκάλογλου. Η μετάβαση αυτή, από την αορατότητα στην έκθεση, δεν ήταν ούτε απλή ούτε εύκολη. Χρειάστηκε εσωτερική δουλειά, τόλμη και – όπως πάντα – τέχνη. Η μουσική έγινε για τον ίδιο όχι μόνο ένας τρόπος έκφρασης αλλά και λύτρωσης. Ένα αντίδοτο στην επιβεβλημένη σιωπή των παιδικών του χρόνων.

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει αποδείξει πολλάκις πως είναι ένας καλλιτέχνης που δεν κρύβεται πίσω από λόγια ευχάριστα ή κλισέ. Με βαθιά συνείδηση της πορείας του και των ιστορικών συνθηκών που τον διαμόρφωσαν, μιλά όχι μόνο ως μουσικός, αλλά ως ένας άνθρωπος που έζησε, ένιωσε, προσαρμόστηκε και τελικά βρήκε τον δικό του φως μέσα στο σκοτάδι.

Πηγή: pagenews.gr