Το ΔΝΤ συστήνει δουλειά μέχρι τελικής πτώσεως: «Τα 70 είναι τα νέα 50»

Καθώς οι Γάλλοι εργαζόμενοι πραγματοποιούν άλλη μια δημόσια επίδειξη δυσαρέσκειας για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν από τα 62 στα 64 έτη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κάλεσε τις κυβερνήσεις να ενθαρρύνουν τους υγιείς, ηλικιωμένους εργαζόμενους να καθυστερήσουν τη συνταξιοδότηση.

Η σύστασή του είναι ότι οι εκπρόσωποι της γενιάς των baby boomer (τα άτομα που έχουν γεννηθεί ανάμεσα στο 1946 και το 1964) θα πρέπει να παραμείνουν στην εργασία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να συμβάλουν στην εξισορρόπηση των δημοσιονομικών, με φόντο τις πιέσεις που προκαλούνται από τη γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού.

Το ΔΝΤ δήλωσε: «Η δεκαετία του ’70 είναι η νέα δεκαετία του ’50» και δημοσίευσε στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ένα άτομο ηλικίας 70 ετών το 2022 είχε την ίδια γνωστική λειτουργία με τον μέσο 53χρονο το 2000. Η σωματική υγεία είχε επίσης βελτιωθεί σημαντικά, διαπίστωσε το ΔΝΤ.

Οι κυβερνήσεις που επιβαρύνονται με ιστορικά υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους, ανέφερε το ΔΝΤ, δεν έχουν την πολυτέλεια να αφήσουν ολοένα και περισσότερους ηλικιωμένους εργαζόμενους να αποχωρήσουν από το εργατικό δυναμικό ενώ είναι ακόμα υγιείς και ικανοί να εργαστούν. Αντ’ αυτού, υποστηρίζει η έκθεση, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους να καθυστερήσουν τη συνταξιοδότησή τους, να μειώσουν τα επιδόματα πρόωρης συνταξιοδότησης και να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε να εξισορροπηθεί η ολοένα και πιο επισφαλής αναλογία εργαζομένων και συνταξιούχων.

«Γελοίες οι προτάσεις του ΔΝΤ» Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο μοιράστηκαν με την εφημερίδα Guardian τα συναισθήματά τους για τις προτάσεις. Αν και ορισμένοι θεώρησαν την ιδέα του ΔΝΤ καλή, η συντριπτική πλειοψηφία εξέφρασε αγανάκτηση, περιγράφοντας συνήθως την ιδέα ότι οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να συνταξιοδοτούνται αργότερα για να μετριαστούν οι δημοσιονομικές πιέσεις ως «αηδιαστική», «γελοία» και «άδικη».

«Το εβδομήντα δεν είναι το νέο 50. Αυτή είναι προπαγάνδα», είπε ένας 63χρονος διοικητικός υπάλληλος του βρετανικού ΕΣΥ από το Dundee. «Δουλεύω από τα 18 και ονειρεύομαι τη συνταξιοδότηση. Θεωρώ τα ταξίδια για δουλειά αγχωτικά και λαχταρώ μια περίοδο που οι μέρες θα είναι δικές μου. Είμαι κουρασμένος.» Πολλοί ανησυχούν ότι οι εργαζόμενοι σε συχνά απαιτητικές σωματικά και χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας θα δοκιμάζονταν περισσότερο αν άλλαζαν ξανά οι στόχοι για τη συνταξιοδότηση.

«[Είναι] άτομα από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα που θα πρέπει να παραμείνουν στην εργασία, καθώς δεν θα έχουν ιδιωτικές συντάξεις και είναι η δημογραφική ομάδα που τείνει να έχει χειρότερη υγεία», δήλωσε η Deanne, από το Βόρειο Λαναρκσάιρ της Σκωτίας. «Πιστεύω ότι είναι οι φτωχοί ή απλώς οι δικαιούχοι κρατικής σύνταξης που θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται, οι χαμηλόμισθοι και [όσοι] εργάζονται χειρωνακτικά», δήλωσε ο Ρόμπερτ Μακάλον, χτίστης και οικοδόμος από το Μπόρνμουθ του Ντόρσετ.

«Παράτησα το σχολείο στα 16. Πριν από αυτό δούλευα σε κουζίνες ξενοδοχείων στα 14 μου, 18 ώρες την εβδομάδα. Στη συνέχεια, έγινα οικοδόμος. Είμαι 60 χρονών, είμαι σε φόρμα, δεν πίνω ούτε καπνίζω και δυσκολεύομαι καθημερινά. Ευτυχώς έχω το δικό μου σπίτι και τις οικονομίες μου, αλλά όχι αρκετά για να συνταξιοδοτηθώ μέχρι τα 67. Έχω χτίσει πολλά σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία στην εποχή μου – νομίζω ότι έχω προσφέρει αρκετά στην κοινωνία»

«Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι έχουν ήδη κάνει το καθήκον τους και έχουν καταβάλει εισφορές στο σύστημα», δήλωσε μια 61χρονη γυναίκα που εργάζεται στη διοργάνωση εκδηλώσεων από το Νότιγχαμ, μια άποψη που συμμερίζονταν πολλοί, μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους που παραπονέθηκαν ότι οι φόροι ήταν υψηλοί, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες είχαν επιδεινωθεί δραματικά.

Ο Σάμιουελ, οδηγός βαρέος οχήματος από την Κάμπρια, δήλωσε: «Το να περνάς μια ζωή πληρώνοντας φόρους και να μην έχεις ποτέ απολαύσει τα καλύτερά σου χρόνια είναι αηδιαστικό, η κυβέρνηση πρέπει να μειώσει την πίεση στα δημοσιονομικά με άλλους τρόπους».

Εκατοντάδες άνθρωποι απάντησαν ότι οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου απλώς καταχράστηκαν τα δημόσια κεφάλαια και ζήτησαν δραστικές αλλαγές πολιτικής σε άλλους τομείς για την εξισορρόπηση των λογαριασμών και την ελάφρυνση της πίεσης στις δημόσιες υπηρεσίες. Οι υπουργοί θα πρέπει να περιορίσουν δραματικά τη μετανάστευση, να μειώσουν τις δαπάνες για τη στέγαση των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών και να μειώσουν τα επιδόματα για τους νέους που ήταν άνεργοι, προτού ζητήσουν από τους ηλικιωμένους να εργάζονται…μέχρι τελικής πτώσης.

Άλλοι πρότειναν να μειωθούν τα επιδόματα για τον σχεδόν ρεκόρ αριθμό ατόμων κάτω των 65 ετών που ήταν οικονομικά ανενεργά. «Γιατί να εργαζόμαστε για να [70], να δίνουμε περισσότερα για όσους δεν εργάζονται;» ρώτησε η Σούζαν, μια εργάτρια εργοστασίου από το Χαλ. Ο Ντέιβιντ, 66 ετών, από το Σέφιλντ, είπε ότι ήταν «σε θέση να εργαστεί [μέχρι τα 70] αλλά απρόθυμος να πληρώσει για ανθρώπους» που «δεν είχαν συνεισφέρει τίποτα».

Πηγή: Pagenews.gr