Η ελληνική εξωτερική πολιτική επενδύει σε “καμένα χαρτιά”;

Στις 3 Ιουνίου 2025 επισημάναμε ότι η ελληνική διπλωματία μετράει ήττες παντού. Ξεκίνησε με την ακύρωση της πόντισης του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ που δεν έγινε ποτέ διότι η Άγκυρα απείλησε με θερμό επεισόδιο, μετά ήταν η αποδοχή της Τουρκίας από τους Ευρωπαίους ως προτιμητέου εταίρου για την ασφάλεια και την κοινή άμυνα, συνεχίστηκε με το αβέβαιο βέτο της Ελλάδας για την συμμετοχή της Τουρκίας και την «κερκόπορτα» που αφήνει η συμφωνία.

Μυωπική η εξωτερική πολιτική

Όμως, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας έχει ξεκινήσει την μυωπική της στρατηγική από τότε που επένδυσε στον Νetanyahu για να φτιαχτεί η σχέση Μητσοτάκη-Τrump και τη πλήρη στήριξή του απέναντι στη Hamas. Πλέον ο Netanyahu είναι ένας Πρωθυπουργός σε πλήρη διεθνή απομόνωση μετά από όσα έχουν γίνει στη Γάζα. Μετά στήριξε τις ελπίδες της στον Aιγύπτιο El Sisi και την μερική χάραξη ΑΟΖ αλλά φαίνεται ότι ο Αιγύπτιος μάς εξαπάτησε με την Μονή Σινά που είναι μεγάλο θέμα για την ελληνική ορθοδοξία. Το τρίτο πρόσωπο στο οποίο κάναμε λάθος ως ελληνική διπλωμάτια είναι ο στρατηγός Khalifa Haftar.

Μεταστροφή του Haftar

Σε μια απρόσμενη πολιτική κίνηση, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης – το κοινοβούλιο που εδρεύει στη Βεγγάζη και τελεί υπό τον έλεγχο του στρατάρχη Haftar αποφάσισε τη σύσταση τεχνικής επιτροπής με αντικείμενο τη μελέτη του επίμαχου Τουρκολιβυκού Μνημονίου. Η απόφαση αυτή γνωστοποιήθηκε τη Δευτέρα, 2 Ιουνίου 2025, από το ειδησεογραφικό δίκτυο Libya Review, προκαλώντας εντύπωση καθώς έρχεται σε αντίθεση με τη σκληρή γραμμή που παραδοσιακά διατηρεί η Ανατολική Λιβύη έναντι της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης.

Αναβάθμιση της Τουρκίας

Η κίνηση ερμηνεύεται από πολλούς ως ένδειξη μεταβολής των πολιτικών συσχετισμών στη Λιβύη, αλλά και πιθανή έναρξη διαλόγου μεταξύ Άγκυρας και Βεγγάζης – ενός διαλόγου που μέχρι πρότινος θεωρείτο απίθανος. Στην ουσία ο Haftar πουλάει τους συμμάχους τους και κοιτάζει και στην πλευρά της Τουρκίας η οποία έχει προσεγγίσει και αυτή τη πλευρά της Λιβύης και φαίνεται να έχει αναβαθμισμένο ρόλο σε όλη τη Ανατολική Μεσόγειο.

Από πολέμιος του τουρκολυβικού μνημονίου σε υποστηρικτή

Υπενθυμίζεται πως το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο – η συμφωνία που υπογράφηκε το 2019 μεταξύ της κυβέρνησης Erdogan και της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης υπό τον Dbeibeh – είχε δεχθεί σφοδρή κριτική από το μπλοκ Haftar. Η Βουλή της Ανατολικής Λιβύης ουδέποτε αναγνώρισε τη νομιμότητα του μνημονίου, επικαλούμενη το γεγονός ότι δεν είχε κυρωθεί από την ίδια, το μόνο εκλεγμένο θεσμικό όργανο της Λιβύης. Είναι ενδεικτικό ότι τον Νοέμβριο του 2022, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του τότε Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στη Βεγγάζη, ο Haftar είχε καταδικάσει απερίφραστα την τουρκική εμπλοκή, υπογραμμίζοντας τη στήριξή του στη συμφωνία Ελλάδας–Αιγύπτου για την ΑΟΖ, την οποία και χαρακτήρισε «ακύρωση» του μνημονίου Άγκυρας–Τρίπολης. H μεταστροφή έγινε μετά την επίσκεψη του υιού του Haftar, Saddam που συναντήθηκε στην Άγκυρα με υψηλόβαθμους Τούρκους αξιωματούχους.

Τονίζεται από το περιβάλλον Δένδια ότι το τελευταίο διάστημα, η εξωτερική πολιτική της χώρας είχε ατονήσει ως προς την στενή σχέση με τον Haftar ενώ είναι γεγονός ότι ο Θάνος Ντόκος, σύμβουλος Στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη, άφησε να εννοηθεί ότι ήταν λάθος η επιλογή της Ελλάδας να στηρίξει στη Λιβύη τον στρατηγό Χαφτάρ, λέγοντας ότι έχει αλλάξει το momentum της σύγκρουσης και οι μέρες του είναι «μετρημένες».

Συμπέρασμα: Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας κινήθηκε μυωπικά και στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ουκρανία επενδύοντας σε «κουτσά» άλογα της διεθνής σκακιέρας.

Πηγή: Pagenews.gr