Το Ιράν σε σταυροδρόμι: Πόλεμος μέχρις εσχάτων ή συμφωνία με τις ΗΠΑ;

Οι επιθέσεις του Ισραήλ σε στρατηγικούς στόχους στο Ιράν αποτελούν μόνο ένα μέρος του προβλήματος για το καθεστώς της Τεχεράνης. Ο τρόπος με τον οποίο οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ έχουν μετατρέψει την Τεχεράνη, καθώς και ολόκληρη τη μεθόριο της χώρας, σε «πίσω αυλή» του Τελ Αβίβ, είναι το δεύτερο και ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα, ειδικά όσον αφορά τα στρατηγικά σημεία του περιβόητου πυρηνικού προγράμματος.

Η απάντηση του Ιράν αποκαλύπτει αρκετά, αλλά παραμένει ασαφές ποια είναι τα σχέδια της χώρας, η οποία από το 1979 έχει υιοθετήσει μια σαφή στάση απέναντι στη Δύση και τις πρακτικές της. Για τον ανώτατο θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν και τους Φρουρούς της Επανάστασης – το στρατιωτικό σώμα που ιδρύθηκε με σκοπό να προστατεύει το καθεστώς από τον εθνικό στρατό – η κατάσταση είναι πιο δύσκολη από ποτέ. Το Ιράν έχει αρκετές επιλογές που, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε ένα διαφορετικό, αν όχι καλύτερο, μέλλον. Ωστόσο, οι επιλογές για τους «Μουλάδες» είναι περιορισμένες.

Αν το καθεστώς στην Τεχεράνη, έχοντας δει και υπολογίσει σήμερα τη ζημιά που έχουν υποστεί οι πυρηνικές αλλά και οι στρατιωτικές του εγκαταστάσεις, πιστεύει πως υπάρχει περιθώριο πίεσης που θα οδηγήσει τις ΗΠΑ στο να βάλουν ένα στοπ στο Ισραήλ, έστω και με αντίτιμο την υπογραφή μίας συμφωνίας με την Ουάσιγκτον τότε θα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση συνεχίζοντας για το εσωτερικό τους ακροατήριο να πλήττουν στόχους – ή να το επιχειρούν – στο Ισραήλ.

Εάν η κατάσταση και η ζημιά στο πυρηνικό πρόγραμμα είναι από αυτές που έχουν πάει απλά τη «ολοκλήρωση» όπως την οραματίζεται η Θεοκρατία που κρατά τα ινία της χώρας μερικά χρόνια πίσω, τότε ίσως η πρόταση Τραμπ να είναι και ιδανικό «σωσίβιο». Αν πάλι οι ζημιές σε υποδομές και προσωπικό είναι τέτοιες που απλά το καθιστούν ανέφικτο τότε η επιλογές για την Τεχεράνη είναι μόλις δύο: παλεύουμε ή πεθαίνουμε… Παραδόξως αυτό ακριβώς το αφήγημα εξέφρασε και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου σε ομάδα Γερουσιαστών που το επισκέφθηκαν πριν από λίγες ημέρες στην Ιερουσαλήμ και προσπάθησαν να τον μεταπείσουν να αναβάλλει για ακόμη μια φορά το σχέδιο που έχει χαράξει από τις 7 Οκτωβρίου του 2023.

Αν προσθέσουμε στο «ζύγι» της κατάστασης τα βάρη των Αγιατόλαχ και μια νέα μαζική κοινωνική εξέγερση, η μόνη επιλογή για τη Θεοκρατία θα είναι να αγωνιστεί μέχρι τέλους. Εάν τα δεδομένα είναι τόσο συντριπτικά εναντίον τους, δεν είναι καθόλου απίθανο ή μακρινό σενάριο να ανοίξουν τα οπλοστάσια της χώρας, τα οποία ακόμη και οι πιο ενημερωμένοι Αμερικανοί πολιτικοί και στρατιωτικοί προσεγγίζουν με επιφυλακτικότητα. Αυτό το ενδεχόμενο είναι κάτι που φοβάται και το ίδιο το Ισραήλ, καθώς αν από τα χθεσινά πλήγματα προήλθαν τρεις θάνατοι – οι πρώτοι στην ιστορία αυτής της μακράς διαμάχης – τότε σε μια «ηρωική» έξοδο του καθεστώτος, θα πρέπει να υπολογιστεί ένα ακραίο σενάριο με εκατοντάδες θύματα και ζημιές στον αστικό ιστό του Ισραήλ.

Οι ΗΠΑ που πρέπει να εμφανιστούν και ο σαρωτικός Νετανιάχου

Η τρέχουσα κρίση στη Μέση Ανατολή είναι αναμφισβήτητο ότι είναι πρωτοφανής και φαίνεται βέβαιο ότι, μετά την ολοκλήρωσή της, θα προκύψουν αλλαγές που θα επηρεάσουν την περιοχή τουλάχιστον για τον τρέχοντα αιώνα. Το διακύβευμα είναι σημαντικό και παγκόσμιο, απαιτώντας μια δυναμική και πολυδιάστατη επανεμφάνιση των ΗΠΑ. Αν ισχύουν οι πληροφορίες από την Ουάσιγκτον ότι ο Πρόεδρος γνώριζε για την επίθεση και ήταν ο μόνος που είχε αυτή τη γνώση, τότε προκύπτει σοβαρό ζήτημα.

Η διαχείριση αυτής της κατάστασης απαιτεί «βαριά» διπλωματία και συνειδητοποίηση ότι η αποτυχία δεν θα έχει μόνο τοπικές συνέπειες. Οι κινήσεις δεν πρέπει να αφεθούν στα χέρια λίγων, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το μέλλον της περιοχής δεν πρέπει να θέτει σε κίνδυνο τις νέες ισορροπίες που θα διαμορφωθούν, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις.

Ο Τραμπ δεν μπορεί να στηριχθεί σε μια βραχύχρονή δέσμευση, αλλά πρέπει να απαιτήσει μια μακροπρόθεσμη λύση. Για να το πετύχει αυτό, η Ουάσιγκτον χρειάζεται όχι μόνο τη συναίνεση του Ιράν, αλλά και τη στήριξη του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου, μετά την εκλογή του Μπάιντεν, έχει καταφέρει να «παίξει» με διαφορετικό τρόπο και με τον Τραμπ. Οι αμερικανικές κινήσεις δεν τον έχουν κλονίσει ούτε στιγμή, και τα «τερτίπια» δεν τον έχουν τρομάξει.

Ο Νετανιάχου ακολουθεί σταθερά το σχέδιο που έχει εκπονήσει, χωρίς ανατροπές ή παρεκκλίσεις. Αν και οι συνθήκες αλλάζουν, η στάση του παραμένει αμετάβλητη, κάτι που είναι απαραίτητο αν οι ΗΠΑ επιθυμούν μια κατάσταση «αυθεντικής» κανονικότητας στην περιοχή, πέρα από την καταστροφή μιας ακόμη χώρας. Το Ισραήλ θα βγει από αυτή τη διαδικασία πολύ πιο ισχυρό και σίγουρο ότι οι απειλές για την ύπαρξή του, αν επαναληφθούν, θα συμβούν μετά από πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, θα πρέπει να αποδεχθεί ότι ο χρόνος και οι καταστάσεις αργά ή γρήγορα θα αλλάξουν.

Πηγή: Pagenews.gr